Μια συγνώμη, μωρέ, περιμένω..!

Δανείζομαι την υπέροχη ατάκα από την εξαιρετική ελληνική ταινία «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός», για να εκφράσω αυτό που αισθάνομαι. Αυτό που με πνίγει, αυτό που με τρώει τόσο καιρό.

-«Δεν μου λες ρε παιδί μου, τι δουλειά κάνεις;» Ρωτάει ο Αυλωνίτης τον Τσιτσόπουλου, και εκείνος απαντά:

-«Εγώ… γενικώς».

-«Όχι γενικώς», ξαναρωτά ο αείμνηστος Αυλωνίτης.

-«Ειδικώς, τι κάνεις»;

-«Περιμένει να διοριστεί», λέει η ανηψιά.

Και απαντά ο Αυλωνίτης:

-«Α! Είναι γενικώς περιμένων»!!!

Έτσι είμαστε τα τελευταία δύο και, πλέον, έτη… Γενικώς!!!
Έτσι είμαι τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ… Περιμένων!!!
Και περιμένω χωρίς να παίρνω ανάσα… και περιμένω χωρίς να κάνω όνειρα… και περιμένω χωρίς μια συγγνώμη!!! 

Μια συγγνώμη που έχει αργήσει πολύ...

Έρχεται στο μυαλό μου η πασίγνωστη ατάκα του ΓΑΠ, γιατί με τέτοιο προχωρημένο στα social media πρωθυπουργό έχω προσαρμόσει και το λεξιλόγιό μου κι εγώ. Τι να κάνω; Να μείνω πίσω; 

Επανέρχομαι, λοιπόν, στην ατάκα, διότι έχω γίνει έξπερτ στις ατάκες κι εγώ. Τι να κάνω; Να μείνω πίσω; «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ»! Και μου ‘ρχεται να τσιρίξω. Να βάλω τις φωνές και να μην αφήσω τίποτα όρθιο! Που ακόμα και προχτές τον άκουγα στην ομιλία του στη Βουλή και ναι το ξαναείπε ο πείσμων άνθρωπος, αν έχει τον θεό του δηλαδή, ότι τα λεφτά υπήρχαν.

Και γιατί δεν μας τα δίνετε, λοιπόν, και μας ρουφάτε το αίμα αξιότιμοι κύριοι της κυβερνήσεως; Γιατί δεν μας λέτε τι έγιναν εκείνα τα ρημαδοχρήματα; Γιατί, σα να μου περνάει από το μυαλό ότι ο ΓΑΠ κάτι ήξερε… Γιατί αρνούμαι να πιστέψω πως είναι τόσο χαζός και πως- κατ’επέκταση -κατατάσσει κι εμένα σ’αυτό το επίπεδο, διότι του εμπιστεύθηκα την ψήφο μου έτσι ώστε να έλεγε αρλούμπες!

Πώς να παραδεχτώ  ότι αυτό το ΓΑΠ είναι αλλού για αλλού; Ότι αυτό το ΓΑΠ μ’έχει ξετινάξει εντελώς; Ποια μαθηματικά, στον κόσμο αυτό, του είπανε ότι από έναν κατακρεουργημένο κατά το ήμισυ μισθό των 1200 ευρώ, αν δώσεις 300 στο ένα χαράτσι, 350 στο άλλο, 265 στα τέλη κυκλοφορίας και στο υπέρτατο δάνειο κατοικίας 650 ωραιοτάτων ευρώ… Σου περισσεύουν και να φας;;;

Γιατί μας φουσκώσατε τα μυαλά και πιστέψαμε πως μπορούμε να γίνουμε άνθρωποι κι εμείς και τρέξαμε σωρηδόν στις τράπεζες και καταχρεωθήκαμε από μόνοι μας, αυτοβούλως δηλαδή, με τα δάνεια της  ανώδυνης, πάλαι ποτέ, πρώτης κατοικίας; Και εννοείται πως ΔΕΝ πρέπει να αρρωστήσω αυτόν τον μήνα γιατί πώς θα πληρώσω τον γιατρό και τα φάρμακα; Πάνε τα τόσα χρόνια κρατήσεων τζάμπα…για την ψυχή της μάνας μας -που στην δική μου περίπτωση, άντε θα πιάσουν και τόπο! Τώρα θα μου πεις, ας πρόσεχες και ας είχες μυαλό να είχες στην άκρη λεφτά, όπως είχαν οι μανάδες μας εκείνα τα χρόνια!

Εμ, πώς να είχα μαζέψει χρήματα, όταν εσείς κύριοι των κάθε κυβερνήσεων, μας μάθατε να ζούμε έτσι; Και δεν είναι μόνο αυτό, τώρα θέλετε να μας τα πάρετε και σε μια βραδιά! Τουλάχιστον, πάρτε τα με το μαλακό… Σιγά σιγά, να μπορέσουμε να τα αποχαιρετήσουμε  σε μια σεμνή τελετή. Να τα κλάψουμε και να το ευχαριστηθούμε βρε αδερφέ!

Αλλά όχι, έτσι ήσασταν πάντα, όταν ήταν να πάρετε από τους μισθωτούς λεφτά, τσουπ… τα αρπάζατε αμέσως. Όταν, όμως, ήταν ώρα να πάρετε πίσω κλεμμένους φόρους από τους μεγαλοκαρχαρίες, τους ψάχνατε και τους ψάχνετε ακόμα αυτούς τους γνωστούς μας άγνωστους! Τι είναι κι αυτό πάλι βρε παιδί μου!!! Επτασφράγιστο μυστικό τα ονόματα των φοροδιαφυγέων αυτού του κράτους.

Γιατί δεν μας τα λέτε κύριε Πετσάλνικε; (Και στα αυτιά μου ηχεί η τσιρίδα της Χρύσας Ρώπα). Για να μη διασυρθούν οι ευυπόληπτοι πελάτες σας; Για να μην θυμηθώ την υποψηφιότητα για Όσκαρ πρώτου ανδρικού, του Φιλίππου!!! Ήμαρτον Θεέ μου και θα πηγαίνω κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, μόνο μην ξαναζήσω τέτοιες στιγμές τρόμου και αγωνίας. Ευρώ ή δραχμή; Άσπρο ή μαύρο; Μια ο Αντωνάκης δεν υπογράφει, μια ο Γιωργάκης θέλει τον Πετσάλνικο για πρωθυπουργό, μια ο Κωλοτούμπας θέλει να συγκυβερνήσει με τον τσεκουράτο Βορίδη και  την Αλίκη στο ναυτικό-Άδωνη (Παναγία βόηθα), μια ο Αντωνάκης δεν συγκυβερνά αλλά ρυθμίζει, μια η θεία μου η Περσεφόνη θέλει να γίνει υπουργός …

ΑΜΑΝ πια! Και άντε, αυτήν την καούρα της θείας μου, την καταλαβαίνω, από χωριό είναι, νομίζει ότι αν γίνεις υπουργός θα φοράς τα ταγεράκια σου και θα πηγαίνεις βόλτες στο Κωλονάκι, (αυτά βλέπει στο STAR, αυτά φαντάζεται) και το χει καημό να πιει καφέ στο Ντακάπο παρέα με τον Αλέξη, αλλά των άλλων των επαγγελματιών πολιτικών την καούρα, αδυνατώ! Ξέρετε, μωρέ, που πάτε να μπλέξετε; Μα κι αυτός ο ΠαπαΛουκάς… πα πα πα! Σαν να τον βλέπω να στρογγυλοκάθεται και να μην γίνονται σύντομα εκλογές. Σαν να γίνομαι τσιγγάνα τουρκογύφτισσα και να προβλέπω το μέλλον! Αλλά άντε ας μην είμαι πάντα καχύποπτη, ας περιμένω να δω μέχρι ποιον πάτο θα μας φτάσει και μιλάω αργότερα γι αυτόν. Αλλά, και εκλογές να γίνουν, ποιον να ψηφίσω; Υπάρχει κανένας αξιόπιστος; Γενικώς υπάρχει κανείς;
Και ξαναγυρίζω σ’αυτό που περιμένω τόσον καιρό…

Μια συγγνώμη, μωρέ, θέλω. Και είμαι έτοιμη να σας δώσω και την τελευταία σταγόνα που μου έχει απομείνει! Γιατί είμαστε Έλληνες, αγανακτισμένοι μεν, αλλά Έλληνες φιλότιμοι και έτοιμοι να θυσιαστούμε για μια ακόμη φορά για εσάς, για εμάς, για το μέλλον των παιδιών μας!
Αλλά έτσι είμαι εγώ, αγύριστο κεφάλι και θα περιμένω… γενικώς!

Λένα Πετρίδη

* Η Λένα Πετρίδη είναι εκπαιδευτικός