Τι εννοούσε ο Γιώργος όταν έλεγε «θα κάνω το καθήκον μου»

Για να καταλάβει κανείς το Γιώργο, θα πρέπει να μεταφράσει την κουλτούρα του. «Θα κάνω το καθήκον μου», τους είπε στο πολιτικό Συμβούλιο, μια φράση που θα ακούσει κανείς από τα χείλη όποιου ασχολείται με την πολιτική και σέβεται τον εαυτό του, πέραν του Ατλαντικού.
Θα κάνω το καθήκον μου, δηλαδή, «I will do my duty».
Στην πολιτική καθομιλουμένη του αγγλοσαξωνικού κόσμου, η φράση μπήκε από τον Όρκο των boy scouts, των προσκόπων. «I will do my duty to God and the King » είναι η ακριβής φράση, ας μην ξεχνάμε ότι ο προσκοπισμός ξεκίνησε στη Βρετανία. ..

Όταν λοιπόν κάποιος αναθρεμμένος με αυτή την κουλτούρα λέει ότι «θα κάνει το καθήκον του» πρώτον δεν σκέπτεται να τα παρατήσει και δεύτερον αναφέρεται πάντοτε σε μια υπέρτατη αξία ή αρχή. Και δεν μπορεί να πιστεύει κανείς στα σοβαρά, ότι όταν μιλάει για το καθήκον του ο Γιώργος έχει στο μυαλό του το καθήκον απέναντι στο καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, που ο ίδιος έφτιαξε κατά το δοκούν, ή απέναντι στα στελέχη του, που θα προτιμούσε να εξαφανίσει από το χάρτη.

Εννοεί το καθήκον του είναι απέναντι σε μια υπέρτατη αρχή (το σοσιαλισμό) ή αξία (την συνέχεια του ΠΑΣΟΚ όπως ο ίδιος τη φαντάζεται) και για χάριν της οποίας θα θυσιαστεί και θα παραμείνει, γιατί αυτός μπορεί να κάνει το καλύτερο για το σοσιαλισμό στην Ελλάδα και να κρατήσει το ΠΑΣΟΚ στο σοσιαλιστικό δρόμο, αυτό άλλωστε ήταν και το νόημα σε όλες τις «ιδεολογικές» ομιλίες του των τελευταίων ετών.

Αυτό που δεν κατάλαβαν λοιπόν στο πολιτικό συμβούλιο είναι ότι ο Γιώργος τους είπε ότι θα μείνει. Και επειδή ο Βενιζέλος για τους δικούς του λόγους δεν βιάζεται να τον αμφισβητήσει (από τη στιγμή που δεν πέρασε η εκλογή αρχηγού στα μέσα Ιανουαρίου και εκείνος τις θέλει πολύ αργότερα) κέρδισε όχι απλώς χρόνο, αλλά και το τακτικό πλεονέκτημα. Δημιούργησε ένα απτό ρήγμα, ανάμεσα στους επίδοξους διαδόχους του: Η τρόικα και ο Χρυσοχοίδης θέλουν εκλογή νέου αρχηγού με την ολοκλήρωση του PSI το Φεβρουάριο. Ο Βενιζέλος το απορρίπτει, γιατί θεωρεί ότι αυτό τον βάζει σε μειονεκτική θέση.

Ο Γιώργος μπορεί τώρα να συνεχίσει την καθυστέρηση, ρισκάροντας να εξεγερθεί η τρόικα και να απειλήσει με διάσπαση. Αυτό είναι ένα ασφαλές ρίσκο. Η ανατροπή του αρχηγού δεν ανήκει στις ελληνικές πολιτικές παραδόσεις και για να έχει επιτυχία και πειστικότητα μια τέτοια απόπειρα, θα πρέπει να συσπειρωθούν απέναντι στον αρχηγό όλοι οι έτεροι πόλοι εξουσίας ενός κόμματος, δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Βενιζέλος, η τρόικα, ο Χρυσοχοΐδης, ο Παναγιωτακόπουλος. Καθώς αυτό δεν είναι πια ορατό, αν η τρόικα επιμείνει και υλοποιήσει την απειλή της, κινδυνεύει να χρεωθεί τη διάσπαση και να βρεθεί στην έρημο. Το αν οι τρεις έχουν τα κότσια για κάτι τέτοιο θα φανεί στην πορεία.

Φαίνεται πάντως ότι ο Γιώργος, που έχει αποδείξει ότι εσωκομματικά είναι Killer, πιστεύει πως δεν έχουν και έτσι θα παίξει από εδώ και πέρα...  


Θέμης Δαγκλής / NewPost