«Λευκή περιστερά» ο ΛΑΟΣ

«Σήμερα είμαστε δύο κόσμοι:  

Οι ευρωπαϊστές και οι κομμουνιστές. 

Ο λαός καλείται να επιλέξει: 

Ή θα προχωρήσουμε με τον κομμουνισμό, δηλαδή τον σταλινι­σμό, ή θα προχωρήσουμε ευρωπαϊκά.  

Ξεχάστε τα κόμματα όπως τα ξέρατε. Σήμερα δεν υπάρχουν οι τεράστιες δι­αφορές μεταξύ ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ. Είναι δυο κόσμοι, οι ευρωπαϊστές εναντίον των κομμουνιστών».

Το ψυχροπολεμικό δίλημμα - τοπο­θέτηση που ακούσαμε τόσο από τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρη στον ΣΚΑΪ όσο και από τον νεόκοπο υπουργό (!) Υποδομών (δηλαδή... Δη­μοσίων Έργων) Μ. Βορίδη στη συζή­τηση περί ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - ΛΑΟΣ) Παπαδήμου στη Βουλή περιγράφει επα­κριβώς την επικίνδυνη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το πολιτικό σύστημα της χώρας, το οποίο, προκει­μένου να διασωθεί, μπαίνει στον πει­ρασμό να αξιοποιήσει ακόμη και τις ακροδεξιές του εφεδρείες.

Ο ακροδεξιός πειρασμός, στον οποίο υπέκυψε - πολύ εύκολα ομολο­γουμένως - η ελληνική πολιτική ελίτ, περιγράφει μια πολύ βαθιά συνέπεια της οικονομικής κρίσης, η οποία προ­φανώς δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Σε ανάλυσή του το έμπειρο αμερικανι­κό ινστιτούτο στρατηγικής πρόβλεψης Stratfor θέτει το θέμα των συνεπειών της οικονομικής κρίσης στο ευρωπαϊ­κό πολιτικό εποικοδόμημα ως εξής:

Ο καθένας πια αναρωτιέται για την επόμενη καταστροφή που θα χτυ­πήσει την Ευρώπη. Η Ιταλία βρί­σκεται στο επίκεντρο, η Ισπανία είναι μια ακό­μη πιθανότητα. Ωστόσο, αυτές οι κρίσεις βρί­σκονται ήδη σε εξέλι­ξη. Εξετάζει λοιπόν την επόμενη ευρωπαϊκή κρί­ση, για την οποία προβλέπει ότι  θα είναι πολιτική.

Μι­λώντας για την πο­λιτική κρίση στην Ευ­ρώπη η ανάλυση του (αμερικανικής λογικής και οπτικής) ινστιτούτου κάνει λόγο για τη μάχη που δίνει η ευρωπαϊκή πο­λιτική ελίτ προκειμένου να διατηρήσει τη θέση της εις βάρος άλλων δυνάμε­ων που μπορούν να αναδειχτούν μέσα από την κρίση.

Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. (οι εγχώριες ελίτ) εξασφάλιζαν τη θέση τους στο ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα όσο το εγχείρημα της Ε.Ε. ήταν σε θέση να εξασφαλίσει ευημερία και ψευδαι­σθήσεις για πολιτικές και οικονομικές συγκλίσεις και ολοκληρώσεις.

Από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, οι ψευδαισθήσεις διαλύονται. Αυτό που μένει να διαχειριστούν οι Ευρω­παίοι εταίροι, είναι τα προβλήματα και οι διαφορές τους...

Κόμματα σε παράκρουση

Στο εσωτερικό της χώρας η χρησιμο­ποίηση της Ακροδεξιάς ως «συγκολ­λητικής» ουσίας για τη στερέωση της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. υπό τον «τεχνοκράτη» Παπαδήμο – όπως παινεύτηκε ο ίδιος ο Καρατζαφέρης – ήδη έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί για τη συγκόλληση της συγκυβέρνησης, ετοιμαζόμαστε να δούμε σύντο­μα την... αποκόλληση τμημάτων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

♦ Στα στελέχη κυρίως του ΠΑΣΟΚ εί­ναι εντονότατη η δυσφορία για τον εναγκαλισμό του πάλαι ποτέ κόμματος του «δημοκρατικού χώρου» (για όσους θυμούνται την πολιτική μυθολογία της δεκαετίας του 1980) με τους δεδηλω­μένους θαυμαστές των συνταγματαρ­χών παλαιότερα, του Μεταξά σήμερα και πάει λέγοντας.

♦ Στη Ν.Δ. ήδη διαισθάνονται – και χαμηλόφωνα, προς το παρόν, ομολογούν – ότι η κυβέρνηση Παπαδή-μου θα αποτελέσει το «πλυντήριο» για καραμπινάτους ακροδεξιούς, οι οποίοι ξαφνικά θα αναβαπτιστούν ως «πολιτικοί ευθύνης» και θα διεκδική­σουν μερίδιο εξουσίας από τους παραδοσιακούς αστικούς σχηματισμούς – και αύριο, ίσως, μερίδιο και από την κοινωνική διαμαρτυρία.

Και στους δύο χώρους ωστόσο δι­απιστώνεται ότι ανοίγει μια περίοδος πολιτικής αβεβαιότητας και αστάθει­ας. Πρώτο σύμπτωμα η ρευστοποίη­ση των παραδοσιακών «διαχωριστι­κών γραμμών», οι οποίες γίνονται ένας άμορφος χυλός καθώς στα δύο – μέχρι πρότινος... μεγάλα – κόμμα­τα μπαίνουν επισήμως διαχωριστικές γραμμές στη βάση της αποδοχής ή όχι του καθεστώτος της «νέας κατοχής».

Το αν ο παλιακός γκεμπελισμός του ΛΑΟΣ περί διαχωρισμού σε «ευρωπαϊ­στές» και «κομμουνιστές» θα τον βοη­θήσει να αποσπάσει και τη διαμαρτυ­ρία, είναι μια άλλη υπόθεση.

Ζήτημα δημοκρατίας

Αν όμως αυτά είναι τα προβλήμα­τα που ταλανίζουν τα κόμματα, πολύ πιο σοβαρά είναι αυτά που αντιμετω­πίζουν η χώρα και η ταλαίπωρη δημο­κρατία της.

Ο... αβάδιστος αρραβώνας του αστικού – όπως συνηθίζει να αυτοπροσδιορίζεται – πολιτικού κόσμου με τους ακροδεξιούς δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήδη η χώρα ακροβατούσε στο όριο της δημοκρατικής έκπτωσης.

Τώρα έχουμε την παράδοση της εξουσίας – χωρίς εκλογές – σε μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την υλοποίηση του σχεδίου ελεγχόμενης χρεοκοπίας της 26ης και 27ης Οκτω­βρίου, τη σύναψη του νέου δανείου που θα μεταβάλει το νομικό καθε­στώς του ελληνικού χρέους και θα δεσμεύσει με όρους καταστροφής τη χώρα για πολλά χρόνια και θα οριστι­κοποιήσει τη δήμευση της ελληνικής περιουσίας.

Το ότι ο... αστικός πολιτικός κόσμος θεώρησε ότι η συγκολλητική ουσία μι­ας τέτοιας μείζονος επιλογής πρέπει να είναι η Ακροδεξιά και όχι ο ελληνι­κός λαός, δείχνει ότι όχι μόνο η μετα­πολίτευση σάπισε και καταρρέει, αλλά και ότι η ίδια η δημοκρατία πρέπει σο­βαρά να ανησυχεί.

Από την άνοιξη του 2010 η χώρα ήδη κυβερνάται υπό καθεστώς «έκτα­κτης ανάγκης», με νόμους «έκτακτης ανάγκης», αφού ο μεγάλος... «δημο­κράτης» Παπανδρέου, που θυμήθη­κε στα στερνά τα δημοψηφίσματα, απαξίωσε τότε να ρωτήσει τον ελλη­νικό λαό θεωρώντας ότι η απάτη «λε­φτά υπάρχουν» τον νομιμοποιούσε να προχωρήσει στην πιο καταστροφική δέσμευση που θα μπορούσε να ανα­λάβει η Ελλάδα.

Η οικονομική και κοινωνική κα­ταστροφή της χώρας, η ανα­πόφευκτη πτώχευσή της και η υποδούλωση   στους   δανει­στές έγιναν με μια δανειακή σύμβαση που ούτε η Βουλή δεν γνωρίζει τι περιέχει και υπογράφτηκε από έναν υπουρ­γό (Παπακωνσταντίνου) ο οποί­ος ενδύθηκε αρμοδιότητες του Προέ­δρου της Δημοκρατίας, ενώ η επόμενη θα υπογραφτεί, και πάλι υπό συνθήκες «έκτακτης ανάγκης», από μη εκλεγμέ­νη κυβέρνηση!

Ο γάμος με την Ακροδεξιά λοιπόν έρχεται ως επιστέγασμα μιας κυβέρ­νησης η οποία ήδη χαρακτηρίζεται ακόμη και από τραπεζίτες (Royal Bank of Scotland χθες) «ημιμαριονέτα». Το πολιτικό μείγμα που φτι­άχνεται – ανεξάρτητα από τη διάρκεια της σημερινής κυβέρνησης – είναι ένα τρομακτικό πρόπλασμα για το άμεσο μέλλον. Και κανένα πλυντήριο δεν μπορεί να το ξεπλύνει από το αντιδημοκρατικό του άρωμα...

Από Το Ποντίκι 17.11.2011 (απ' όπου και το σκίτσο του Soloup)

Αναρτήθηκε από Ανεμογκάστρι