Περί χρεοκοπίας…

Αν κόμματα και συνδικάτα συνεχίσουν την τελευταία γενική απεργία και διαδήλωση και καταργήσουν το μνημόνιο, διώξουν την τρόικα και οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές, σε επαναδιαπραγμάτευση, σε αποχώρηση από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μακάρι να μην θρηνήσουμε και άλλα ανθρώπινα θύματα.

Μπορεί 200.000 να πανηγυρίζουν, αλλά εκατομμύρια θα θρηνούμε για τη χώρα και τις ζωές μας που θα έχουν γίνει ρημαδιό, σαν την Αθήνα που την αφήσαμε στα χέρια των 200 κουκουλοφόρων. 

Θα περίμενε κανείς ...

περισυλλογή και συζήτηση για το πως να αντιμετωπίσουμε την καταστροφή, για να διορθώσουμε αυτά που την έφεραν, μέσα όμως από ένα μέτωπο εθνικής συνεννόησης. Αντί για αυτό, συγκρούσεις και κραυγές!

Ζητούν να διαγραφεί το χρέος της χώρας, όπως προτείνουν διάφοροι επαναστάτες; Να μας χαρίσουν οι ξένοι ιδιώτες και κράτη, τα 300 δισεκατομμύρια που τους οφείλουμε και επιπλέον να δώσουν και 60 δισεκατομμύρια στις ελληνικές τράπεζες και στα ασφαλιστικά μας ταμεία για να μη φαλιρίσουν, αφού και αυτών τα ομόλογα θα έχουν διαγραφεί; Ζητούν να φύγει η τρόικα; Έφυγε στις αρχές Σεπτεμβρίου και αγωνιούσαμε για το αν και πότε θα ξαναγυρίσει για να πάρουμε την περίφημη 6η δόση – που ακόμη την περιμένουμε!

Οι 200.000 προφανώς δεν ήσαν μεταξύ αυτών που αγωνιούσαν, γιατί αλλιώς δε θα διαδήλωναν.  

Ίσως επειδή δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει χρεοκοπία, δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει να μην καταβάλει το κράτος μισθούς ,συντάξεις, αμοιβές για έργα, ενοίκια, λογαριασμούς. Θα γίνουν απείρως περισσότεροι οι πολίτες που σήμερα δυσκολεύονται να πληρώσουν ενοίκια και λογαριασμούς, οι επιχειρήσεις που δυσκολεύονται να καταβάλλουν μισθούς, οι άνεργοι θα πολλαπλασιαστούν.

Η απλή αλήθεια είναι ότι αν δεν πληρώσουμε τους φόρους, αν χρεοκοπήσουμε, αυτά που «εξοικονομήσαμε» θα εξαφανιστούν. Και αν αποτρέψουμε τις μειώσεις μισθών, μετά τη χρεοκοπία, αυτές θα είναι απείρως μεγαλύτερες. Να γίνει επαναδιαπραγμάτευση και να διορθωθεί το μείγμα πολιτικής προτείνει ο κ. Σαμαράς; Όταν για να εγκριθούν οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου απαιτήθηκαν τρεις μήνες, παραιτήθηκε μία κυβέρνηση και άλλες κυβερνήσεις τις πέρασαν από τα κοινοβούλιά τους με την ψυχή στο στόμα, τι περιθώρια νομίζουμε ότι υπάρχουν να συνεχίσουν να διαπραγματεύονται μαζί μας οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ;

Όταν η Αμερική, η Κίνα, το G20, οι αγορές, όλοι φωνάζουν ότι η Ευρώπη έχει αργήσει και το ευρώ κινδυνεύει με κατάρρευση, πως τώρα θα υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση όσων με τόσο κόπο και τόσο αργά συμφωνήθηκαν;

Είναι αλήθεια πως η κυβέρνηση λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων, αβουλίας και αλληλοσπαραγμού των στελεχών της, δεν πραγματοποιεί τις αναγκαίες για τη χώρα τομές, δεν αναμορφώνει τι πολιτικό σύστημα, δεν αναμορφώνει το σύνταγμα, δεν περιορίζει το κράτος, δεν πατάσσει τη φοροδιαφυγή,δεν υλοποιεί διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις με στροφή στην ανάπτυξη με απόλυτα στοχευμενες πρωτοβουλίες. 

Έχει κάνει τρομερά λάθη και έχει πιστωθεί τρομερές παραλήψεις, όμως πόσο καλύτερους όρους θα επιτύχουν οι νέοι διαπραγματευτές όταν αυτή τη στιγμή, μέσω της τρόικας και του μνημονίου, μας δανείζουν η Ιταλία και η Ισπανία (και πολλές άλλες χώρες) με επιτόκιο μικρότερο από αυτό που δανείζονται οι ίδιες; Το πρόβλημα μου δεν είναι μόνο οι 200 μπαχαλάκιδες που πάλι έπαιξαν ξύλο με την αστυνομία και έκαψαν την Αθήνα, την έκαναν πάλι ρημαδιό, σαν την ιδεολογία τους και τη ζωή τους.

Το πρόβλημά μου είναι ποιο είναι το αίτημα τους;

Το πρόβλημα μου επίσης είναι, ότι έστω και την υστάτη τούτη ώρα δε βλέπω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παίρνει πρωτοβουλίες που θα επιβάλουν στα κόμματα την απαιτούμενη για την περίσταση εθνική συνεννόηση!  

Κανένα πολιτικό κόμμα δε δικαιούται να διαχειρίζεται μόνο του μια τέτοια κρίση. Τελεία και παύλα.

Παναγιώτης Δάβαρης

αξιωματικός του Π.Ν. ε/α

τ. διοικητής υποβρυχίων