Οι βασικές αιτίες της αστάθειας

Η κρίση στην οποία έχει εμπλακεί η Ελλάδα είναι εξαιρετικά σύνθετη και αναμένεται να συνεχιστεί για αρκετά χρόνια. 

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επεξεργαστούμε και να εφαρμόσουμε μία ολοκληρωμένη στρατηγική διαχείρισης και αντιμετώπισής της, που ξεπερνάει κατά πολύ το παραδοσιακό πλαίσιο του πολιτικού μας συστήματος.

Ο θρίαμβος των κερδοσκόπων

Η ευρωπαϊκή αστάθεια οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στο διαρκή θρίαμβο των κερδοσκοπικών κυκλωμάτων.  
Αυτοί που προκάλεσαν με την ασυδοσία και τη βουλιμία τους τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 εξακολουθούν να προσδιορίζουν άμεσα ή έμμεσα τους κανόνες του οικονομικού παιχνιδιού.
Πολλοί κρατικοί προϋπολογισμοί...
έπεσαν έξω εξαιτίας της στήριξης των κυβερνήσεων στο κερδοσκοπικό κύκλωμα που οδήγησε στην κρίση του 2008.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Ομπάμα αλλά και οι βρετανικές κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό για να θέσουν υπό τον έλεγχό τους αυτούς που μετέτρεψαν το διεθνή καπιταλισμό σε ένα προβληματικό καζίνο.
Ακόμη και σήμερα που η Ευρωπαϊκή Ένωση δοκιμάζεται από τις οργανωμένες επιθέσεις των κερδοσκοπικών κυκλωμάτων, οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών δεν τολμούν να προχωρήσουν στην απαγόρευση των «γυμνών» CDS, με αποτέλεσμα να καθίσταται απαγορευτικό το κόστος δανεισμού του Δημοσίου διαφόρων χωρών της Ευρωζώνης και να συντρίβονται η οικονομία και η κοινωνία στις μυλόπετρες ενός παρασιτικού συστήματος.

Ευρωπαϊκή ασυνεννοησία

Η δεύτερη βασική αιτία της ευρωπαϊκής κρίσης είναι η πολιτική ασυνεννοησία μεταξύ των κυβερνήσεων. Παλαιότερα η ΕΟΚ είχε μία κοινή στρατηγική και μπόρεσε να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη και την ενδυνάμωση του κράτους πρόνοιας στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου. Οι αλλεπάλληλες διευρύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης -που αποτελεί τη μετεξέλιξη της ΕΟΚ- δημιούργησαν έναν πλαδαρό γίγαντα, που είναι πολύ πιθανό να πέσει θύμα των εσωτερικών αντιφάσεών του.
Η Γερμανία θέλει να ηγεμονεύσει χωρίς καν να πληρώσει το σχετικό λογαριασμό.
Αναζητεί συμμάχους σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία, που μπορεί να έχουν καλές οικονομικές επιδόσεις, δεν μπορούν, όμως, να δημιουργήσουν πολιτική δυναμική.
Η Γαλλία παρακολουθεί τη συγκριτική της θέση να εξασθενεί έναντι της Γερμανίας, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και η λειτουργία του γαλλογερμανικού άξονα.
Σημαντικές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, κινδυνεύουν να βρεθούν χωρίς ουσιαστικό ρόλο, ενώ η Μεγάλη Βρετανία επενδύει πάντα στον ατλαντισμό και στην αποτροπή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η Πολωνία, η Τσεχία και οι χώρες της Βαλτικής δίνουν προτεραιότητα στην ανάπτυξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ και δεν είναι έτοιμες να δεχθούν την εμβάθυνση πολιτικών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ενίσχυση της γερμανικής κυριαρχίας.
Μέσα σε αυτό το ψηφιδωτό αντιθέσεων είναι πολύ δύσκολο να βρούμε το δρόμο για την αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης, την έκδοση του ευρωομολόγου και την προώθηση της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ελληνική αδυναμία

Με το διεθνές οικονομικό σύστημα να κυριαρχείται από τα κερδοσκοπικά κυκλώματα και την Ευρωπαϊκή Ένωση να διέρχεται περίοδο πολιτικής παρακμής, η Ελλάδα μετατρέπεται σε εύκολο στόχο.
Δεν είμαστε σε θέση να ελέγξουμε το χρέος του ελληνικού Δημοσίου, το δημοσιονομικό έλλειμμα έχει σταθεροποιηθεί σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα, ενώ το τεράστιο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αναδεικνύει τα προβλήματα διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και τη διαρθρωτική πλέον εξάρτηση από τους Ευρωπαίους πιστωτές μας.

Χρειαζόμαστε μία σύνθετη οικονομική στρατηγική για να περιορίσουμε τους εξωγενείς κινδύνους και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις της σταθεροποίησης, της ανάκαμψης και στη συνέχεια της ανάπτυξης. Παρατηρώντας το επίπεδο στο οποίο κινείται η κυβέρνηση, τις δυσλειτουργίες του πολιτικού και συνδικαλιστικού μας συστήματος και την έλλειψη δυναμισμού που χαρακτηρίζει σημαντικές επαγγελματικές και κοινωνικές τάξεις, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι θα παραμείνουμε για αρκετά χρόνια μέρος του προβλήματος αντί να πρωταγωνιστήσουμε στην αναζήτηση της λύσης.

Γιώργος Κύρτσος