Μια Ελλάδα παραδομένη στους κακοποιούς

Του Χρήστου Πασαλάρη* 

 

ΛΑΟΣ ΜΟΥΤΡΩΜΕΝΟΣ, λαός στριμωγμένος, λαός απελπισμένος... 

Πάνω από όλα, όμως, ΛΑΟΣ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ. 

Οπως ακριβώς τον θέλουν αυτοί που σήμερα τον χειρίζονται, ξένοι και ντόπιοι. 

Οι Ελληνες πολίτες φοβούνται όσο δεν έχουν φοβηθεί ποτέ στην ιστορία τους.

ΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ; Φοβούνται τους ανθρώπους που κατέχουν τις εξουσίες. Φοβούνται υπουργούς όπως ο... Ραγκούσης (που ο Παπανδρέου θα έπρεπε να τον έχει πετάξει στη χωματερή των επικίνδυνων υπουργών, πριν καν κηρυχθεί η απεργία των ταξιτζήδων).
Φοβούνται το κατρακύλισμα της πατρίδας στον αμαρτωλό τζόγο με εκατομμύρια «κουλοχέρηδες» και τη μετατροπή της σε πανελεύθερο «τεκέ», για να «φουμάρουν» οι ανήλικοι καθώς θα παίζουν με τα «φρουτάκια».

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ τη βαθμιαία υποδούλωση της πατρίδας στο ενάμισι εκατομμύριο ξένων εισβολέων (εκ των οποίων οι μισοί παράνομοι), που δουλεύουν μισοτιμής στα σουπερμάρκετ, στα βενζινάδικα, στα χωράφια, στις οικοδομές και κυρίως στο «χαμηλό έγκλημα», ενώ οι επιδοτούμενοι Ελληνες άνεργοι υπερβαίνουν τις 700.000. Φοβούνται τη μαζική φυγή των χαρισματικών πτυχιούχων μας στο εξωτερικό...

...ΑΛΛΑ, κάθε μέρα και περισσότερο, φοβούνται το λεγόμενο «χαμηλό έγκλημα», αυτό που δεν περνά πια ούτε στο αστυνομικό δελτίο (παρά μόνον σαν αριθμός περιστατικών) ούτε στα γεγονότα των ΜΜΕ, παρά μόνον όταν συνδέεται με φρικτές δολοφονίες, όπως της γριούλας που σφάχτηκε από Αλβανό κακοποιό γιατί, λόγω Αλτσχάιμερ, δεν μπορούσε να θυμηθεί πού είχε βάλει τα χρυσαφικά της!..

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ οι Ελληνες νοικοκυραίοι τους αδίστακτους Αλβανούς, Ρουμάνους, Βούλγαρους, Μαροκινούς, Γεωργιανούς, Αλγερινούς (όπως αυτοί οι 250 της Υπατίας), που εισβάλλουν κατά χιλιάδες στην ανυπεράσπιστη πατρίδα, εφοδιασμένοι με παραλυτικά σπρέι, με αλάνθαστα αντικλείδια και προπαντός με πάμφθηνα Καλάσνικοφ (που πωλούνται χίλια ευρώ έκαστον, όπως αποκάλυψε ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Στέφανος Οικονόμου στη Βουλή)...

Κατά την Αστυνομία, οι ξένοι εισβολείς ευθύνονται για το 70% των εγκλημάτων. Εχουν διαρρήξει τα 8 στα 10 διαμερίσματα της Αθήνας, έχουν αρπάξει τα χρυσαφικά χιλιάδων γυναικών (με την αγορά να έχει πλημμυρίσει από αργυραμοιβούς και ενεχυροδανειστές), έχουν πλημμυρίσει τα πεζοδρόμια με άρρωστες γυναίκες -θύματα των σωματεμπόρων- που προσφέρουν στους διαβάτες το... στόμα τους για ελάχιστα ευρώ...

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ οι Ελληνες πολίτες, γιατί οι εξουσίες έχουν παραλύσει από τις τοξίνες των δήθεν προοδευτικών για ξενοφοβία και ρατσισμό, την ώρα που υπάρχουν βάσιμοι φόβοι της Αστυνομίας ότι θα ξεπηδήσουν ομάδες «τιμωρών», που θα σκοτώνουν αδιακρίτως αλλοδαπούς, αφού η Πολιτεία δεν εννοεί να τους απελάσει, όπως δεν εννοεί να φτιάξει νέους χώρους κράτησης παραβατών. Αποτέλεσμα της κρατικής παραλυσίας είναι να αποφεύγονται οι πολλές συλλήψεις και να απολύονται κρατούμενοι λόγω ασφυξίας στα κρατητήρια. Ετσι, οι παραλίες βρίθουν από ενεδρεύοντα αρπακτικά, τα λεωφορεία από ασύλληπτους τσαντάκηδες και οι πολυκατοικίες από αδίστακτους αρουραίους...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ, οι δικαστές αφήνουν «προσωρινά» ελεύθερους στυγερούς εγκληματίες, ενώ το παραλυμένο από άκρατο «ανθρωπισμό» υπουργείο Δικαιοσύνης δίνει αφειδώς πενθήμερες άδειες σε επικίνδυνους ισοβίτες, που δραπετεύουν για να διαπράξουν ακόμη χειρότερα εγκλήματα... Που σημαίνει ότι το νομικό καθεστώς πάσχει και χρειάζεται κατεπείγουσα αναπροσαρμογή προς το αυστηρότερο.

Αν η κατάσταση δεν έχει φτάσει στο απροχώρητο και αν η κρατική παραλυσία δεν είναι ανίατη, τότε η κυβέρνηση -έστω και αυτή η κυβέρνηση της κατοχής- οφείλει να επιδιώξει τη συνεργασία όλων των εξουσιών (φυσικά και του Τύπου) για να στήσει έναν σύγχρονο κώδικα ασφάλειας, με αυστηρές προβλέψεις για τις συγκεντρώσεις (εδώ ισχύουν ακόμα οι χουντικοί νόμοι), με νέους κανονισμούς σε ό,τι αφορά τη χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς, με ερμητικό κλείσιμο των συνόρων στους λαθρομετανάστες, ωσάν να πρόκειται για συνθήκες πολέμου, ό,τι και αν αυτό σημαίνει...
Το συντομότερο δυνατό, η Ελλάδα πρέπει να γίνει πιο αυστηρή, πιο σεβαστή, πιο αδυσώπητη στους ξένους και ντόπιους εγκληματίες.  
Γιατί, αλλιώς, οι νομοταγείς πολίτες της δεν θα αργήσουν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, όπως άλλωστε το... «διδάσκουν» οι τετράπαχοι εργατοπατέρες, πότε της αποδώ και πότε της αποκεί πλευράς!..


Πηγή : http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=28&id=84909
http://www.eglimatikotita.gr/2011/08/blog-post_2982.html
* Ο Χρήστος Πασαλάρης είναι έλληνας δημοσιογράφος και αρθρογράφος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Ιουλίου 1925. Σπούδασε Ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών, πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Δημοσιογραφία στο Πνεπιστήμιο Κολούμπια στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του έδρασε στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του υπήρξε κόρη του Ναούμ Κωνσταντινίδη, οπλαρχηγού του Παύλου Μελά. Το 1941, πέρασε στη δημοσιογραφία του παράνομoυ τύπου όπου και συνελήφθη από τους κατακτητές και οδηγήθηκε στο απόσπασμα από το οποίο και γλίτωσε ως εκ θαύματος.
Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 1945 στο Ριζοσπάστη, του οποίου υπήρξε και ο τελευταίος αρχισυντάκτης το 1947, οπότε και εξορίστηκε στην Μακρόνησο ως τα τέλη του 1950. Μετά το 1950 εργάσθηκε ως συντάκτης ύλης και αρχισυντάκτης στις εφημερίδες "Ταχυδρόμος", "Έθνος", "Φιλελεύθερος", "Αθηναϊκή" και "Εμπρός", και από το 1953 ως το 1970 ως αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης στα "Νέα". Και από το 1970 μέχρι 1973 διευθυντής σύνταξης του περιοδικού επίκαιρα. Στη συνέχεια ανέλαβε διευθυντής των εφημερίδων "Βραδυνή" (1974), "Απογευνατινή" (1975-1983) και το 1983 οργάνωσε την έκδοση του "Ελεύθερου Τύπου" που διεύθυνε στην αρχή ο ίδιος όταν ανέλαβε από το 1984 μέχρι το 1990 την εφημερίδα "Μεσημβρινή", για να επιστρέψει στη συνέχεια ως δημοσιογραφικός σύμβουλος στην Απογευματινή. Σήμερα εργάζεται ως αρθρογράφος στον "Ελεύθερο Τύπο", ενώ παράλληλα διδάσκει δημοσιογραφία στην σχολή του ΑΝΤ1.
Έχει τιμηθεί δις από Ίδρυμα Μπότση (1996 και 1998), που συνέβαλε στη ίδρυσή του, και για την ευδόκιμη υπηρεσία και την αρθογραφία του. Επίσης από το Ίδρυμα Ιπεκτσί (1989) με διεθνές βραβείο για το καλύτερο ρεπορτάζ (1988), από την Ακαδημία Αθηνών (1989) για το βιβλίο του "Μια ζωή τίτλοι", από το Δήμο Αθηναίων με το χρυσό μετάλλιο για τη συμβολή του στην δημοσιογραφία. Και τέλος από το ελληνικό κράτος με το μετάλλιο του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης καθώς και από πλήθος οργανώσεων και άλλων φορέων.
Τα βιβλία του είναι: "Οι άσοι της Αστροναυτικής", "Καλημέρα νέα τεχνολογία", "Η πράσινη αλεπού", "Μια ζωή τίτλοι", "Στου κουφού την πόρτα", "Οι βαρόνοι των media", "Όρτσα και μην φοβάσαι", "Την αλήθεια κι ας πονάει".


Πηγή : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82