«Eπιλεκτική αθέτηση»

■ Δεν υφίσταται «επιλεκτική (ή ολίγη) χρεοκοπία».

■ Η «χρεοκοπία» είναι μια και απόλυτη και λέγεται «bankruptcy» (μπάνκραπτσι).

■ Αν υπάρχει «ολίγον έγκυος» υπάρχει και «ολίγη χρεοκοπία».

Φίλε κ. Διευθυντά,

ποιος επιτέλους θα ενημερώσει τους Έλληνες δημοσιογράφους, τραπεζίτες, υπουργούς, πρωθυπουργούς, πολιτικούς κλπ κλπ ότι ο Αγγλικός όρος selective default (σιλέκτιβ ντιφόλτ) δεν μεταφράζεται στο κακόφημο «επιλεκτική χρεοκοπία» αλλά σε «επιλεκτική αθέτηση». 

Και αυτοί που γνωρίζουν ελάχιστα Αγγλικά έχουν υπόψη τους ότι η χρεοκοπία στα Αγγλικά λέγεται «bankruptcy» (μπάνκραπτσι)...

Το παράπτωμά μας, λοιπόν, είναι μια προσωρινή... στιγμιαία «αθέτηση» υπόσχεσης, κάτι αντί να πληρωθεί σήμερα θα πληρωθεί αύριο κοινή συναινέσει. Πρόκειται για μια διευκόλυνση του οφειλέτη και όχι για την θανατηφόρα χρεοκοπία. 

Άλλο να αναβάλεις τη χρονολογία του προσυμφωνημένου γάμου σου και άλλο να παίρνεις διαζύγιο.

-  Η Ιστορία, συνεπώς θα γράψει ότι ενώ το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης, σκυθρωπός είπε «δυστυχώς επτωχεύσαμε», το 2011 ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου χαμογελαστός θα μας αναγγείλει «ευτυχώς αθετήσαμε επιλεκτικά κάποιες δανειακές υποσχέσεις μας». 

Άρα και εγώ ο πολύτεκνος (που το κράτος φροντίζει να μου περικόψει σιγά-σιγά ό,τι βλέπει να μου.. περισσεύει) μπορώ, νομίζω, να ανακράξω» «Η χρεοκοπία πέθανε, ζήτω η αθέτηση!».

- Και μην ξεχνάμε ότι φθάσαμε εδώ (στην αθέτηση) για δυο (2) λόγους:

Πρώτον διότι όλους εμάς τους ευκολόπιστους κουφιοκεφαλάκηδες κάποιοι πονηροί χαρισματικοί, λαϊκιστές, λαοπρόβλητοι, λαίμαργοι πολιτικοί μας έπιασαν κορόιδα.

Δεύτερον γιατί έτυχε στις μέρες μας την Ευρώπη να την διαφεντεύουν τοκογλύφοι απόγονοι του Χίτλερ. 

Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. 

Όμως, εντούτοις, δεν ανησυχώ για την πατρίδα μου, θα αλλάξουν τα πράγματα. Κάποια στιγμή, ας πούμε το πολύ σε τρία (3) χρόνια, πιστεύω ότι η παράξενη, αλλοπρόσαλλη αλλά και εργατική και περήφανη αυτή ράτσα με εμπροσθοφυλακή τα Ελληνάκια της, τα γεμάτα προσόντα, πείσμα, επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα θα υποχρεώσουν όλους τους ξένους τοκογλύφους να «γλύψουν» εκεί που «έφτυναν».

(Ε, όχι ρε Αγγέλα να δανείζεσαι με 1% και τα κεφάλαια αυτά να μας τα δανείζεις με 5%. Έτσι σε μεταχειρίστηκαν εσένα την Ανατολικογερμανού οι Δυτικογερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι όταν το 1989 έπεσε το τείχος και ζητούσες δάνεια να λαδώσεις το έντερό σου;)

- Όσο για τους κλεφταράδες τους δικούς μας, που τα κλεμμένα σπίτια τους έχουν θέα τη γαλάζια θάλασσα, το πράσινο βουνό, την ιστορική Ακρόπολη, το λατρευτό Λυκαβηττό, ας έχουν την κατάρα μας. 

Τι άλλο να πούμε αφού οι ανθρώπινοι νόμοι αποδεικνύονται τόσο αναποτελεσματικοί και η θεϊκή Δικαιοσύνη τόσο μακρόθυμη... 

Μήπως στο τέλος θα έπρεπε να επικαλεστούμε και τους κεραυνούς του Δία; 

Αλλά, δυστυχώς, και αυτός είναι τόσο καλοπερασάκιας και ερωτιάρης που προτιμάει να ασχολείται με τις καμαριέρες του Ολύμπου, φαίνεται, παρά να τρέχει να μάθει ξένες γλώσσες για να συνεννοηθεί με τους τοκογλύφους Ευρωπαίους για να μην πω ότι θα του χρειαστούν και πολύχρονες μεταπτυχιακές σπουδές στα Νομικο-Οικονομικά για να μπορέσει να βρει άκρη με τις offshore εταιρείες μερικών προκομμένων πολιτικών μας. 

Όμως Συνέλληνες μην απελπίζεστε, στο τέλος είτε ο Δικαστής, είτε ο Δημιουργός είτε ο Δίας κάποιος θα βρει άκρη σ’ αυτή τη νεοελληνική τραγωδία. 

Ας βάλουμε στοίχημα να κάνουμε σ’ αυτό τον τόπο ένα κράτος καλύτερο από εκείνο που έφτιαξαν για τον εαυτό τους οι απόγονοι του Χίτλερ.

Έγραψε ο Πάνος Ν. Λύρας,Οικονομολόγος, Μέλος Δ.Σ. ΕΟΠΑ, (Εθνικής Οργάνωσης, Πολυτέκνων Αθηνών)

(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία  και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους)

Το Ποντίκι