Ο Γιωργάκης, πρωταθλητής της ποδηλασίας και της λεηλασίας, είχε βγάλει, τις ημέρες των κοινοβουλευτικών Αγώνων, απ’ το επικοινωνιακό άγχος του, ένα τεράστιο special olyμπιμπίκι στο κούτελο.
Ήταν απ’ αυτά τα πυώδη εξαψόσπυρα της όψιμης εφηβείας, που πονάνε.
Κάθε βράδυ στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη και προσπαθούσε να πιέσει με τους δείκτες των δυο χεριών του τα λευκά κεφαλάκια και να τα σπάσει...
(το olyμπιμπίκι σχημάτιζε 5 ολυμπιακούς κύκλους).
Δυστυχώς όμως, η εκ γενετής υστέρηση και η επίκτητη σπαστικότητά του (greek spastistics) δεν του επέτρεπαν να σημαδέψει σωστά και να περαιώσει την αισθητική παρέμβαση στη μόστρα του.
Οι παλάμες του έφερναν βόλτες στου Κουτρούλη τον γάμο κι αφού επιδίδονταν σε ακούσιες, αγανακτισμένες αυτομούντζες, κατέληγαν να ασκούν πίεση στο κεντρικό μπιμπίκι του προσώπου του, ήτοι στη μύτη του.
Αποτέλεσμα; Την είχε κοκκινίσει και ξεχειλώσει, λες και ήθελε να αποδείξει στο κοινό ότι είναι ο Πινόκιο της διοργάνωσης. Μάταιος κόπος. Δεν χρειαζόταν να αποδείξει σε κανέναν κάτι τέτοιο. Όλοι τον πίστευαν ενστικτωδώς.
Έσκυψε πάνω από το ποτήρι με το αμφεταμινούχο ρόφημα που του παρασκεύαζε κάθε τόσο η προπονήτριά του, η Κριστίν, άρπαξε με αποφασιστικότητα το καλαμάκι (διατομής λουκάνικου, για να είναι εύκολο να το αρπάζει με τα χειλάκια του χωρίς πολύωρη προσπάθεια) και ρούφηξε μια γερή 5η δόση. «Μμμμ… τεμπελίσιους!» αναφώνησε ο φυγόπονος πρωταθλητής, που, παρ’ ότι ήταν φιτ, αγαπούσε τις εύκολες λύσεις, δηλαδή τις ψευτοεπιδόσεις και τα μούσκουλα χωρίς προσπάθεια… (σαν να λέμε, προτιμούσε να φορολογήσει τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, παρά να χτυπήσει τις μεγάλες και σοβαρές φλέβες εσόδων). Η Κριστίν, υπό τη χαμηλή εποπτεία του Νικολά (του Ευρωπαίου Τζέκου), ήξερε να χτυπάει στο σέικερ τα καλύτερα κοκτέιλ… Κοκτέιλ που θα διασφάλιζαν τη μη χρεοκοπία του τριτοκοσμικού αθλητή της, για τον οποίο έτρεφε αγνά ομοφυλοφιλικά αισθήματα.
Θα πείτε… αφού η Κριστίν είναι κοπέλα και ο Γιωργάκης νεαρός σπαστικός και επιγλειφτικός, πόθεν προκύπτει η γκέι έλξη; Αν τη βλέπατε αυτήν, την επονομαζόμενη Κριστίν, θα παίρνατε μόνοι σας την απάντηση. Πιθανότατα λόγω του παρελθόντος της στον οικονομικό υγρό στίβο, η Κριστίν Λαγκάρντ είχε στον οργανισμό της περισσότερη τεστοστερόνη κι από τον Ντομινίκ Στρος - Καν. Το χρώμα των μαλλιών της και το κούρεμα α λα γκαρσόν, άλλωστε, παραπέμπουνε αμετανότητα σ’ αυτόν… Τα λιγοστά κολιέ και τα ταγιέρ τα φοράει για ξεκάρφωμα. Οι καμαριέρες των ξενοδοχείων που φιλοξενούν τους ΑΜΕΑ αθλητικούς ηγέτες, την τρέμουνε. Όμως η Κριστίν αγαπάει τον Γιωργάκη. Όπως οι γαλλικές τράπεζες την ελληνική οικονομία… Και οι τοιαύτες γερμανικές, επίσης…
Την επόμενη μέρα θα γινόταν ο εφαρμοστικός Τελικός.
Θα γελούσε καλύτερα, αυτός που θα τον εφάρμοζε τελευταίος… Ο Γιωργάκης ανέβηκε στο στατικό, σπαστικό ποδήλατο εσωτερικού χώρου και έκανε μερικές προπονητικές ορθοπεταλιές για τα προσχήματα, ανεβοκατεβαίνοντας επί της σέλας. Παρά την κρισιμότητα της φάσης, διατηρούσε την ψυχραιμία του γιατί ο αγώνας θα διεξαγόταν στην έδρα του κι όσο να το κάνεις, ήξερε ότι οι τοίχοι θα ήταν παραδοσιακά με το μέρος του. Δηλαδή, τα ντουβάρια…, οι υπόλοιποι αθλητές της ελληνικής διοργάνωσης. Ιδανικοί κι ανάξιοι εραστές της κερκίδας της εξουσίας…
Ένας απ’ αυτούς του χτύπησε την πόρτα… Ο Θοδωράκης, ο πρωταθλητής του τριάθλου. (Το άθλημα περιλάμβανε: ρίψη άδειων για το πιάσιμο γεμάτων, εξακοντισμό μύδρων προς πάσα κατεύθυνση και παρελκυστική επικοινωνιακή ρουκετοβολία ευρείας κατανάλωσης. Το τρίαθλον πήγαινε συνήθως πακέτο με το λαϊκόν πένταθλον που περιλάμβανε: ερασιτεχνική ρίψη «πέντε» έξω από τη Βουλή). Ο Θοδωράκης ήταν ο αντιπρωταθλητής βαρέων βαρών της ελληνικής αποστολής.
«Πώς πάει σήμερα το αστέρι μας;» ρώτησε λοιπόν ο αντιπρωταθλητής.
«Καλά, Θοδωράκη. Το ρολάρω το πετάλι. Το τρίβω το δυναμό. Το ανάβω το κωλοφάναρο. Βρίσκει το χαρτόνι στις αχτίνες. Τραμπαλίζεται το καλαθάκι μου. Χτυπάει το κουδούνι μου. Τρομπάρει η τρόμπα μου. Σκίζει το μετάξι η σφιχτή σαμπρέλα μου. Το κεντράρω το τιμόνι. Αυτό που δεν κεντράρω είναι το θυμώνing…»
«Μη μασάς, Γιωργάκη μου. Άσε να μασάω μόνο εγώ… Εσύ προχώρα μεσοπρόθεσμα κι εγώ μασοπρόθεσμα… Κι επειδή τα Special Olympics γίνονται στην Ελλάδα, πρόσεξε, εκεί που θα τρέχεις, μη φας κανέναν…»
«Τι ήταν αυτό;»
«Ακροκέραμος. Του Παρθενώνος. Παρά τρίχα τη γλίτωσες. Μεσοπρόθεσμα θα σπάσουν στην κεφαλή της κυβέρνησης ακροπλίνθοι κι ακροκέραμοι, ατάκτως ερριμμένοι…»
«Κι αφηρημένοι… Δεν έχω πουλήσει τίποτα συγκεκριμένο ακόμα…»
Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου