Μακριά από τους… διανοούμενους

Ο Τόνι Κλιφ παρατηρούσε ότι «σε μια οικονομικά καθυστερημένη χώρα, το προλεταριάτο μπορεί να ανέβει στην εξουσία συντομότερα από ότι στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες». 

Έφερνε μάλιστα το εξής ιστορικό παράδειγμα: «Το 1871 το προλεταριάτο πήρε συνειδητά στα χέρια του τη διεύθυνση της κοινωνίας στο μικροαστικό Παρίσι - έστω και μόνο για δυο μήνες - αλλά δεν κατόρθωσε να κατακτήσει την εξουσία ούτε για μια ώρα σε κάποιο από τα εύρωστα καπιταλιστικά κέντρα, όπως η Αγγλία και οι ΗΠΑ».

Η αντίληψη που συνδέει αυτόματα τη...

δικτατορία του προλεταριάτου - έλεγε ο Κλιφ – με την τεχνολογική εξέλιξη και τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας είναι μια λάθος σκέψη που έχει τις ρίζες της σε έναν υπεραπλουστευμένο «οικονομικό» υλισμό.

Είμαι από τους παλιούς αναγνώστες του αντιφατικού Τροτσκιστή , γιατί έδινε βάση στη δύναμη του εργατικού δυναμικού της κάθε χώρας που επαναστατούσε ή σκόπευε να εξεγερθεί.

Άφηνε, επίσης, κατά μέρος τους διανοούμενους και δεν έπεφτε έξω ,τουλάχιστον σε αυτό το σημείο, ζώντας από κοντά τις μεγάλες επαναστάσεις του μεταπολεμικού στερεώματος.

Υποστήριζε ότι «η διανόηση είναι η προφανής πηγή της ‘’επαγγελματικής επαναστατικής ελίτ’’ η οποία εμφανίζεται ότι εκπροσωπεί τα συνολικά συμφέροντα του ‘’έθνους’’ ενάντια στα συγκρουόμενα μερικά και ταξικά συμφέροντα» κι ακόμη ότι «η διανόηση επιζητεί να ανήκει σε μια συλλογικότητα προσπαθώντας όμως να μην αφομοιωθεί και επιδιώκοντας να παραμείνει ξεχωριστή κι ανώτερη».

Επίσης ότι « η διανόηση ψάχνει ένα δυναμικό κίνημα που θα ενοποιεί το έθνος και θα του ανοίγει νέους ορίζοντες, αλλά που την ίδια στιγμή θα δίνει την εξουσία σε αυτήν».

Στην Ελλάδα του Μνημονίου ο Κλιφ έχει «πατήματα», τηρουμένων βέβαια των ιστορικών αναλογιών. Στην περίπτωση - για παράδειγμα - των αγανακτισμένων η τεχνολογική εξέλιξη αποτέλεσε το μέσο διάδοσης της κοινωνικής ασφυξίας και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους. Τα εργαλεία της τεχνολογίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του Διαδικτύου που παράγουν κέρδη για το κεφάλαιο, λειτούργησαν ενάντια σε αυτό και χρησιμοποιήθηκαν για να το αμφισβητήσουν.

Ουτοπία ή πραγματικότητα , σημασία έχει ότι ένα διαρκώς διευρυμένο ρεύμα αγανάκτησης κινητοποιήθηκε από το Facebook, κατέκλυσε τις πλατείες και δυνάμωσε τη φωνή του απέναντι στην επιχειρούμενη οικονομική λεηλασία.

Το ρεύμα πλέον είναι ετερόκλητο κι εδώ χρειάζεται προσοχή .

Από τα νέα μέτρα που θέλει να ψηφίσει η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία , πλήττεται το σύνολο των πολιτών και κυρίως οι αποδυναμωμένοι και εξοντωμένοι από προηγούμενους φόρους.

Δυστυχώς η κοινωνία , παρότι είχε τον χρόνο δεν τον αξιοποίησε σωστά για την πνευματική της μόρφωση. Παρασύρθηκε στον υπερκαταναλωτισμό και ατόνησε. Έγινε έρμαιο των τηλεοράσεων , της διασκέδασης και της υποταγής σε συνθήκες περιορισμένου κάματου, για να μην πω τεμπελιάς.

Ξόδεψε τα χρόνια της στην καλοπέραση και στην απλή διεκπεραίωση .

Και τώρα που άρχισε να στερείται τα βασικά δεν ξέρει πώς να αντιδράσει ή στην καλύτερη περίπτωση αντιδρά άγαρμπα και παρασυρμένη πάλι από την τηλεόραση.

Τα γράφω αυτά με αφορμή τα πηγαινέλα των πανεπιστημιακών και των διαφόρων δήθεν διανοούμενων και δήθεν πνευματικών ανθρώπων (σς τρομάρα τους) σε εφημερίδες , τηλεοράσεις , ραδιόφωνα και περιοδικά.

Ο κάθε ανεκδιήγητος καταστροφολόγος , προσπαθεί να πιάσει τον παλμό και να διεκδικήσει για τον εαυτό του τον ρόλο του εκφραστή ώστε στο επόμενο σύστημα εξουσίας που θα προκύψει , να πλασαριστεί καλύτερα.

Εμφανίζονται εσχάτως έτοιμοι για μάχες αλλά όταν έπρεπε να παρέμβουν στην αρχή για να διαμορφώσουν την αναγκαία επαναστατική λογική και να αναχαιτίσουν με τη δύναμη των γνώσεων τους τα δεινά που ενέσκηπταν , λούφαζαν και περίμεναν.

Μόνον από τέτοιους δεν έχουν ανάγκη σήμερα οι εξεγερμένοι.

Δύναμη των πολιτών που διαμαρτύρονται είναι η επαναστατική θεωρία που έφτιαξε ο καθένας μέσα του και δεν είναι διαφορετική από τη θεωρία εκείνου που στέκεται δίπλα του στην πλατεία.

Τους ενώνει η εναντίωση στη χειρότερη μορφή δημοκρατίας που γνώρισε ο τόπος και η πεποίθηση πως η κατάσταση μπορεί να αλλάξει αν ανατραπεί από την κοινωνία.

Αντίθετα, «η δύναμη των διανοούμενων έχει άμεση σχέση με την αδυναμία των άλλων τάξεων και την πολιτική τους ανικανότητα» όπως αναφέρει ο Κλιφ.

Μακριά κι αλάργα, λοιπόν, από τέτοιους… 

Συντάκτης: Δημήτρης Γιαννακόπουλος  / parapolitika