Συγγνώμη, αλλά είναι δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι να κάνουν τόσο διαφορετικές δηλώσεις με τόσο μικρή απόσταση χρόνου;
Είναι, δηλαδή, δυνατόν να υπάρχει δήλωση (του κ. Βενιζέλου στα Νέα, στις 22 Μαρτίου 2010), σύμφωνα με την οποία πρέπει:
Είναι, δηλαδή, δυνατόν να υπάρχει δήλωση (του κ. Βενιζέλου στα Νέα, στις 22 Μαρτίου 2010), σύμφωνα με την οποία πρέπει:
«να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας. Η συζήτηση για το ΔΝΤ υπονομεύει την συνολική προσπάθεια της χώρας» και δεκαέξι μήνες μετά να ακούγεται ανερυθρίαστα από το ίδιο πρόσωπο η δήλωση «η φράση επιλεκτική χρεοκοπία τρομάζει χωρίς λόγο»;
Είναι δυνατόν τον ...Φεβρουάριο του 2010 να έχει διατυπωθεί η άποψη πως η προσφυγή στο ΔΝΤ «θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα, η χώρα πρέπει να αναζητήσει λύση στο πλαίσιο της ευρωζώνης» και να έχουμε ακούσει από το ίδιο πρόσωπο, προχτές, ότι ο όρος «εμπράγματες εγγυήσεις δεν αφορά την Ελλάδα, αλλά την επίθεση στο ευρώ»;
Είναι δυνατόν το ίδιο πρόσωπο να δηλώνει (Βήμα, 14 Μαρτίου 2010) πως «δεν βοηθά να μιλούμε συνεχώς για το ΔΝΤ. Διότι, είναι σα να θέτουμε σε αμφισβήτηση την ικανότητά μας να δανειζόμαστε. Δεν πρέπει, λοιπόν, με τον τρόπο που συζητούμε να βοηθούμε την αυτοεκπλήρωση μιας προφητείας» και σήμερα να θεωρεί φυσιολογικό πως το θέμα των εμπράγματων εγγυήσεων «είναι καλό να υπάρχει στο τραπέζι», καθώς «αν αντιμετωπίσουμε θέματα εγγυητικών μηχανισμών, πρέπει να το κάνουμε»;
Και επιτέλους, είναι δυνατόν μέσα στην ίδια κυβέρνηση, το μεσημέρι ο υπουργός των Οικονομικών να δηλώνει ότι προσβλέπει σε μια συμφωνία για την συμμετοχή των ιδιωτών στο χρέος και το βράδυ ο προϊστάμενός του πρωθυπουργός να καταγγέλλει με δημόσια επιστολή του ως επικίνδυνη την συμμετοχή των ιδιωτών;
Είναι δυνατόν να λένε συνεχώς τα αντίθετα από αυτά που έλεγαν μόλις προηγουμένως;
Τα ίδια έκανε και ο κ. Πάγκαλος. Τον Ιανουάριο του 2010 έλεγε στο «Έθνος της Κυριακής»: «Δεν υπάρχει Σχέδιο Β. Θα είναι καταστροφή αν δεν πετύχει το Σχέδιο Α. Είναι μια σειρά από φοβερές συνέπειες για την οικονομία, την κοινωνική ειρήνη, τον τρόπο που ζούμε. Και τελικά είναι ηθική απαξίωση του ελληνισμού γενικότερα, την οποία εγώ δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω και θα κάνω τα πάντα για να την αποφύγω. Είναι μια φοβερή δοκιμασία, μια πρόκληση εθνικού μεγέθους, την οποία πρέπει να ξεπεράσουμε».
Αλλά ο ίδιος άνθρωπος, έναν μήνα αργότερα, λίγο πριν προσφύγουμε σε αυτό που έπρεπε να αποφύγουμε, μας καλούσε να μην δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τότε μας καλούσαν να μην δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ, μας καλούν τώρα να μην δαιμονοποιούμε την χρεοκοπία.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που την μια στιγμή μας κάλεσαν να μην δαιμονοποιήσουμε την χρεοκοπία, την άλλη μας κάλεσαν (ο κ. Βενιζέλος στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου), να μην δαιμονοποιούμε τις εμπράγματες εγγυήσεις.
Είναι ντροπή η Ελλάδα να παίρνει μέρος σε άλλη μία κακοσκηνοθετημένη παράσταση των Ευρωπαίων, που με δήθεν πολύωρες και έκτακτες συνεδριάσεις, προχωρούν στον επόμενο εκβιασμό, δηλαδή τις εμπράγματες εγγυήσεις.
Έπαιξαν το θέατρο των πιέσεων ως προς την 5η δόση, έως ότου ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο.
Και τώρα ανέβασαν άλλο έργο – και μάλιστα διπλό: Εκβιασμός για να αποδεχθούμε την χρεοκοπία, επειδή δεν… έπεισαν τους ιδιώτες και προετοιμασία του επόμενου εκβιασμού για να βάλουμε εγγύηση ό,τι έχουμε και δεν έχουμε.
Είναι ντροπή η Ελλάδα να παρακολουθεί ως θεατής μια παράσταση – θρίλερ, όπου το θύμα του δολοφόνου είναι η ίδια, αλλά παρ’ όλα αυτά τον χειροκροτεί την ώρα που αφήνει την τελευταία της πνοή.
Και πού είναι κ. υπουργέ των Οικονομικών το… καλό μνημόνιο που μόλις πριν λίγες μέρες είπατε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης πως χρειάζεται η χώρα;
Πού είναι το «μνημόνιο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης»;
Πώς θα υπάρξει ανάπτυξη σε μια χρεοκοπημένη χώρα που θα έχει αποδεχθεί και τις εμπράγματες εγγυήσεις;
Και μήπως μπορείτε να μας πείτε κ. υπουργέ των Οικονομικών πώς είναι δυνατόν την ίδια μέρα εσείς να υπογράφετε περιχαρής την κύρωση των αποφάσεων της 11ης Μαρτίου και λίγο αργότερα ο πρωθυπουργός να καταγγέλλει αυτά που υπογράψατε εκ μέρους της Ελλάδας;
Μήπως μπορεί τουλάχιστον ο πρωθυπουργός να μας πει πώς γίνεται να καταγγέλλει αυτό που, φαντάζομαι κατ’ εντολήν του, μόλις είχε υπογράψει ο υπουργός των Οικονομικών;
Πρόκειται για προπαγάνδα; Πρόκειται για θέατρο; Πρόκειται για άδειασμα του πρώην αντιπάλου; Πρόκειται για ξεκαθάρισμα εσωκομματικών λογαριασμών στην πλάτη της χώρας; Δίνεται κάποια μάχη για την σφραγίδα του κόμματος;
Μήπως πρόκειται, στο προσεχές διάστημα, πριν και οπωσδήποτε μετά μετά τις εκλογές, ο κ. Παπανδρέου να μας πει ότι ο κ. Βενιζέλος «αυτενήργησε», ενώ ο ίδιος είχε καταγγείλει;
(Έχει ξανασυμβεί αυτό στο ένδοξο παρελθόν της «Ισχυράς Ελλάδας», όταν ο κ. Παπανδρέου, ως υπουργός Παιδείας, είχε προτείνει στον Χόλμπρουκ μια συμφωνία - πακέτο για τα ελληνοτουρκικά και ο κ. Σημίτης έκλεισε το θέμα λέγοντας ότι «αυτενήργησε»!)
Μήπως πρόκειται ο κ. Βενιζέλος να μας πει πως έτσι όπως τα είχαν κάνει το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου - όσο ο ίδιος διοικούσε το στράτευμα - δεν είχε άλλη επιλογή;
Τα γράφω επειδή όλα αυτά ΘΑ ΣΥΜΒΟΥΝ. Και ως γνωστόν scripta manent – τα γραπτά μένουν.
Θα πεις, τι σημασία έχει όταν θα έχουμε χρεοκοπήσει;
Διότι αυτό ακριβώς ΘΑ γίνει.
Αυτή τη στιγμή, οι Ευρωπαίοι σερβίρουν διάφορες λύσεις (36 μας είπε περιχαρής ο κ. υπουργός), επειδή στο νου τους έχουν μία και μοναδική:
Από τη μία να χρεοκοπήσει η Ελλάδα – οπότε να γίνει φόρου υποτελής εσαεί – και από την άλλη να μην πληρώσουν οι τράπεζές τους τα ποσά που παίχτηκαν στα cds, δηλαδή τα ποσά που πόνταραν οι κερδοσκόποι πάνω στη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Αυτή η απεχθής προοπτική έχει γίνει αποδεκτή από την ελληνική κυβέρνηση. Μας την σέρβιρε προχτές ο κ. Βενιζέλος.
Το είπε ξεκάθαρα: Θα υπάρξει επιλεκτική χρεοκοπία για να μην ενεργοποιηθούν τα cds!
Δηλαδή, θα δεχτούμε να χρεοκοπήσουμε εμείς, ενώ οι Ευρωπαίοι θα μαζέψουν όλο το μαύρο χρήμα των κερδοσκόπων που κυκλοφορούσε αδέσποτο και την ίδια ώρα θα έχουν λάβει και τις εγγυήσεις τους στην Ελλάδα.
Αυτά παθαίνουν οι χώρες που δεν έχουν ηγεσία η οποία να διαπραγματεύεται, να ζητά ανταλλάγματα, ακόμη και να απειλεί και να εκβιάζει.
Αυτά παθαίνουν οι χώρες των οποίων οι ηγεσίες κατασυκοφαντούν την ίδια τους την πατρίδα – είμαστε διεφθαρμένοι, είμαστε ανίκανοι, χρειαζόμαστε τεχνική υποστήριξη σε ό,τι και αν κάνουμε, την συλλογή των φόρων, την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων, τις αποκρατικοποιήσεις.
Φυσικό είναι. Όταν πηγαίνεις και δηλώνεις πως χρειάζεσαι ξένους ειδικούς για να κάνεις τα στοιχειώδη, ποιος θα πάρει στα σοβαρά τις προτάσεις και τις απαιτήσεις σου;
Το μόνο που σου λένε σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι «σκάσε και κολύμπα»!
Διότι τα δήθεν 36 σενάρια είναι το εξής 1: Εμείς στη χρεοκοπία, αυτοί με το χρήμα.
Είναι δυνατόν τον ...Φεβρουάριο του 2010 να έχει διατυπωθεί η άποψη πως η προσφυγή στο ΔΝΤ «θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα, η χώρα πρέπει να αναζητήσει λύση στο πλαίσιο της ευρωζώνης» και να έχουμε ακούσει από το ίδιο πρόσωπο, προχτές, ότι ο όρος «εμπράγματες εγγυήσεις δεν αφορά την Ελλάδα, αλλά την επίθεση στο ευρώ»;
Είναι δυνατόν το ίδιο πρόσωπο να δηλώνει (Βήμα, 14 Μαρτίου 2010) πως «δεν βοηθά να μιλούμε συνεχώς για το ΔΝΤ. Διότι, είναι σα να θέτουμε σε αμφισβήτηση την ικανότητά μας να δανειζόμαστε. Δεν πρέπει, λοιπόν, με τον τρόπο που συζητούμε να βοηθούμε την αυτοεκπλήρωση μιας προφητείας» και σήμερα να θεωρεί φυσιολογικό πως το θέμα των εμπράγματων εγγυήσεων «είναι καλό να υπάρχει στο τραπέζι», καθώς «αν αντιμετωπίσουμε θέματα εγγυητικών μηχανισμών, πρέπει να το κάνουμε»;
Και επιτέλους, είναι δυνατόν μέσα στην ίδια κυβέρνηση, το μεσημέρι ο υπουργός των Οικονομικών να δηλώνει ότι προσβλέπει σε μια συμφωνία για την συμμετοχή των ιδιωτών στο χρέος και το βράδυ ο προϊστάμενός του πρωθυπουργός να καταγγέλλει με δημόσια επιστολή του ως επικίνδυνη την συμμετοχή των ιδιωτών;
Είναι δυνατόν να λένε συνεχώς τα αντίθετα από αυτά που έλεγαν μόλις προηγουμένως;
Τα ίδια έκανε και ο κ. Πάγκαλος. Τον Ιανουάριο του 2010 έλεγε στο «Έθνος της Κυριακής»: «Δεν υπάρχει Σχέδιο Β. Θα είναι καταστροφή αν δεν πετύχει το Σχέδιο Α. Είναι μια σειρά από φοβερές συνέπειες για την οικονομία, την κοινωνική ειρήνη, τον τρόπο που ζούμε. Και τελικά είναι ηθική απαξίωση του ελληνισμού γενικότερα, την οποία εγώ δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω και θα κάνω τα πάντα για να την αποφύγω. Είναι μια φοβερή δοκιμασία, μια πρόκληση εθνικού μεγέθους, την οποία πρέπει να ξεπεράσουμε».
Αλλά ο ίδιος άνθρωπος, έναν μήνα αργότερα, λίγο πριν προσφύγουμε σε αυτό που έπρεπε να αποφύγουμε, μας καλούσε να μην δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τότε μας καλούσαν να μην δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ, μας καλούν τώρα να μην δαιμονοποιούμε την χρεοκοπία.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που την μια στιγμή μας κάλεσαν να μην δαιμονοποιήσουμε την χρεοκοπία, την άλλη μας κάλεσαν (ο κ. Βενιζέλος στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου), να μην δαιμονοποιούμε τις εμπράγματες εγγυήσεις.
Είναι ντροπή η Ελλάδα να παίρνει μέρος σε άλλη μία κακοσκηνοθετημένη παράσταση των Ευρωπαίων, που με δήθεν πολύωρες και έκτακτες συνεδριάσεις, προχωρούν στον επόμενο εκβιασμό, δηλαδή τις εμπράγματες εγγυήσεις.
Έπαιξαν το θέατρο των πιέσεων ως προς την 5η δόση, έως ότου ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο.
Και τώρα ανέβασαν άλλο έργο – και μάλιστα διπλό: Εκβιασμός για να αποδεχθούμε την χρεοκοπία, επειδή δεν… έπεισαν τους ιδιώτες και προετοιμασία του επόμενου εκβιασμού για να βάλουμε εγγύηση ό,τι έχουμε και δεν έχουμε.
Είναι ντροπή η Ελλάδα να παρακολουθεί ως θεατής μια παράσταση – θρίλερ, όπου το θύμα του δολοφόνου είναι η ίδια, αλλά παρ’ όλα αυτά τον χειροκροτεί την ώρα που αφήνει την τελευταία της πνοή.
Και πού είναι κ. υπουργέ των Οικονομικών το… καλό μνημόνιο που μόλις πριν λίγες μέρες είπατε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης πως χρειάζεται η χώρα;
Πού είναι το «μνημόνιο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης»;
Πώς θα υπάρξει ανάπτυξη σε μια χρεοκοπημένη χώρα που θα έχει αποδεχθεί και τις εμπράγματες εγγυήσεις;
Και μήπως μπορείτε να μας πείτε κ. υπουργέ των Οικονομικών πώς είναι δυνατόν την ίδια μέρα εσείς να υπογράφετε περιχαρής την κύρωση των αποφάσεων της 11ης Μαρτίου και λίγο αργότερα ο πρωθυπουργός να καταγγέλλει αυτά που υπογράψατε εκ μέρους της Ελλάδας;
Μήπως μπορεί τουλάχιστον ο πρωθυπουργός να μας πει πώς γίνεται να καταγγέλλει αυτό που, φαντάζομαι κατ’ εντολήν του, μόλις είχε υπογράψει ο υπουργός των Οικονομικών;
Πρόκειται για προπαγάνδα; Πρόκειται για θέατρο; Πρόκειται για άδειασμα του πρώην αντιπάλου; Πρόκειται για ξεκαθάρισμα εσωκομματικών λογαριασμών στην πλάτη της χώρας; Δίνεται κάποια μάχη για την σφραγίδα του κόμματος;
Μήπως πρόκειται, στο προσεχές διάστημα, πριν και οπωσδήποτε μετά μετά τις εκλογές, ο κ. Παπανδρέου να μας πει ότι ο κ. Βενιζέλος «αυτενήργησε», ενώ ο ίδιος είχε καταγγείλει;
(Έχει ξανασυμβεί αυτό στο ένδοξο παρελθόν της «Ισχυράς Ελλάδας», όταν ο κ. Παπανδρέου, ως υπουργός Παιδείας, είχε προτείνει στον Χόλμπρουκ μια συμφωνία - πακέτο για τα ελληνοτουρκικά και ο κ. Σημίτης έκλεισε το θέμα λέγοντας ότι «αυτενήργησε»!)
Μήπως πρόκειται ο κ. Βενιζέλος να μας πει πως έτσι όπως τα είχαν κάνει το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου - όσο ο ίδιος διοικούσε το στράτευμα - δεν είχε άλλη επιλογή;
Τα γράφω επειδή όλα αυτά ΘΑ ΣΥΜΒΟΥΝ. Και ως γνωστόν scripta manent – τα γραπτά μένουν.
Θα πεις, τι σημασία έχει όταν θα έχουμε χρεοκοπήσει;
Διότι αυτό ακριβώς ΘΑ γίνει.
Αυτή τη στιγμή, οι Ευρωπαίοι σερβίρουν διάφορες λύσεις (36 μας είπε περιχαρής ο κ. υπουργός), επειδή στο νου τους έχουν μία και μοναδική:
Από τη μία να χρεοκοπήσει η Ελλάδα – οπότε να γίνει φόρου υποτελής εσαεί – και από την άλλη να μην πληρώσουν οι τράπεζές τους τα ποσά που παίχτηκαν στα cds, δηλαδή τα ποσά που πόνταραν οι κερδοσκόποι πάνω στη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Αυτή η απεχθής προοπτική έχει γίνει αποδεκτή από την ελληνική κυβέρνηση. Μας την σέρβιρε προχτές ο κ. Βενιζέλος.
Το είπε ξεκάθαρα: Θα υπάρξει επιλεκτική χρεοκοπία για να μην ενεργοποιηθούν τα cds!
Δηλαδή, θα δεχτούμε να χρεοκοπήσουμε εμείς, ενώ οι Ευρωπαίοι θα μαζέψουν όλο το μαύρο χρήμα των κερδοσκόπων που κυκλοφορούσε αδέσποτο και την ίδια ώρα θα έχουν λάβει και τις εγγυήσεις τους στην Ελλάδα.
Αυτά παθαίνουν οι χώρες που δεν έχουν ηγεσία η οποία να διαπραγματεύεται, να ζητά ανταλλάγματα, ακόμη και να απειλεί και να εκβιάζει.
Αυτά παθαίνουν οι χώρες των οποίων οι ηγεσίες κατασυκοφαντούν την ίδια τους την πατρίδα – είμαστε διεφθαρμένοι, είμαστε ανίκανοι, χρειαζόμαστε τεχνική υποστήριξη σε ό,τι και αν κάνουμε, την συλλογή των φόρων, την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων, τις αποκρατικοποιήσεις.
Φυσικό είναι. Όταν πηγαίνεις και δηλώνεις πως χρειάζεσαι ξένους ειδικούς για να κάνεις τα στοιχειώδη, ποιος θα πάρει στα σοβαρά τις προτάσεις και τις απαιτήσεις σου;
Το μόνο που σου λένε σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι «σκάσε και κολύμπα»!
Διότι τα δήθεν 36 σενάρια είναι το εξής 1: Εμείς στη χρεοκοπία, αυτοί με το χρήμα.
Σοφία Βούλτεψη
ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου