Του Μάκη Κουρή
Καλή σας μέρα,
Τα όσα έγιναν την εβδομάδα που πέρασε δεν ήρθαν τυχαία. Είναι αποτέλεσμα των λαϊκών αντιδράσεων και των πλατειών. Που επιβεβαίωσαν αυτό που έχουμε πολλές φορές πει.
Τα όσα έγιναν την εβδομάδα που πέρασε δεν ήρθαν τυχαία. Είναι αποτέλεσμα των λαϊκών αντιδράσεων και των πλατειών. Που επιβεβαίωσαν αυτό που έχουμε πολλές φορές πει.
Ότι μπορούμε να επιβάλουμε τις αποφάσεις που πρέπει. Για το γενικότερο συμφέρον. Και πάνω απ’ όλα για την πατρίδα. Που δεν πρέπει κανείς μας να ξεχνάει αυτό που είχε πει ο αξέχαστος Τζον Κένεντι. Ρωτάς τι έκανε η πατρίδα για σένα, εσύ για την πατρίδα τι έκανες; Ας ψάξει ο καθένας την απάντηση που ο ίδιος έχει.
Πάντως δεν έχετε παράπονο; ...
Πάντως δεν έχετε παράπονο; ...
Η πολιτική δεν μας αφήνει να πλήξουμε. Γι’ αυτό και είναι ωραία. Από την μια στιγμή στην άλλη όλα μπορούν να συμβούν.
Ποιος περίμενε ότι ο Παπανδρέου θα αυτοπαραιτιόταν στον Σαμαρά;
Ή οι ανατροπές που πήγαν να γίνουν στο ΠΑΣΟΚ και από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε καβαλάρης ο Βενιζέλος.
Έχει τις χάρες της η πολιτική, αλλά όπως συμβαίνει παντού έχει και τις πίκρες της. Χωρίς αυτήν όμως δεν κάνουμε...
Μετατρέποντας το Σύνταγμα σε κόλαση και σπέρνοντας την καταστροφή, παίξανε οι... κύριοι αναρχικοί (;) και οι κουκουλοφόροι (που και μόνο ότι κρύβουν το πρόσωπό τους επιβεβαιώνει ότι ο ρόλος τους είναι ύποπτος, όπως και τα σφυριά που έχουν στα σακίδιά τους) το παιχνίδι εκείνων που θέλουν να φοβηθεί ο κόσμος και να μην ξανακατέβει στις πλατείες, να γυρίσει στον καναπέ! Και παραλίγο να τα καταφέρουν, αλλά οι πολίτες ξέρουν ότι δεν έχουν άλλον τρόπο να αμυνθούν και να επιβάλουν τις απόψεις τους. Και θα αντισταθεί αυτός ο αγανακτισμένος κόσμος σε κάθε προβοκάτσια. Όμως ευθύνη έχει η Αστυνομία να προστατεύει τις πλατείες από κάθε «εισβολέα».
Μετατρέποντας το Σύνταγμα σε κόλαση και σπέρνοντας την καταστροφή, παίξανε οι... κύριοι αναρχικοί (;) και οι κουκουλοφόροι (που και μόνο ότι κρύβουν το πρόσωπό τους επιβεβαιώνει ότι ο ρόλος τους είναι ύποπτος, όπως και τα σφυριά που έχουν στα σακίδιά τους) το παιχνίδι εκείνων που θέλουν να φοβηθεί ο κόσμος και να μην ξανακατέβει στις πλατείες, να γυρίσει στον καναπέ! Και παραλίγο να τα καταφέρουν, αλλά οι πολίτες ξέρουν ότι δεν έχουν άλλον τρόπο να αμυνθούν και να επιβάλουν τις απόψεις τους. Και θα αντισταθεί αυτός ο αγανακτισμένος κόσμος σε κάθε προβοκάτσια. Όμως ευθύνη έχει η Αστυνομία να προστατεύει τις πλατείες από κάθε «εισβολέα».
Μπορούσε την περασμένη Τετάρτη να είχε εγκλωβίσει, αποκλείοντας όλες τις εξόδους, εκείνους που ήταν στην πλατεία και έσπαγαν και έκαιγαν τα πάντα. Συλλαμβάνοντάς τους και οδηγώντας τους στη ΓΑΔΑ, όπως είχε γίνει το 1995 που συνελήφθησαν στο Πολυτεχνείο 500, τους πήραν όλα τα στοιχεία και για 8 χρόνια ηρέμησε η Αθήνα. Απάντηση συγκεκριμένη από την Αστυνομία δεν υπήρξε. Δεκτή η θέση του εκπροσώπου της Αστυνομίας κ. Κοκολάκη, ότι προέχει πάνω απ’ όλα η προστασία της ανθρώπινης ζωής, αλλά αυτό δεν εμποδίζει να γίνουν συλλήψεις. Θα πρέπει να προστατευτεί και η ζωή των «Αγανακτισμένων» και το δικαίωμα να συγκεντρώνονται και να διαδηλώνουν.
Εν πάση περιπτώσει, αυτό που μένει, κύριε Αρχηγέ της Αστυνομίας αλλά και κύριε υπουργέ Προστασίας του Πολίτη, είναι ότι ποτέ δεν είδαμε να υπάρχει ένα σχέδιο για να προστατεύονται οι ζωές αλλά και οι περιουσίες. Και να μη γίνεται με την πιο μεγάλη ευκολία Καμπούλ το κέντρο της Αθήνας.
Θα στενοχωρήσουμε και φίλους. Καθηγητές ένθεν και ένθεν, που παρελαύνουν από κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες ή με άρθρα τους στήνουν στον τοίχο –και καλά κάνουν– τους πολιτικούς που κυβέρνησαν (και τους σημερινούς) ότι βούλιαξαν τη χώρα. Όμως όλα αυτά κανέναν δεν ακούσαμε να τα λέει πριν ξεσπάσει το τσουνάμι. Να κτυπήσει καμπανάκι, να βάλει τις φωνές, ε, πού πάτε, μας οδηγείτε στον γκρεμό, να βγει στον δρόμο και να ξεσηκώσει τον κόσμο. Τι νόημα έχει το να τα λες σήμερα, να κάνεις εκ των υστέρων τον προφήτη, όταν το κακό έχει γίνει; Το θέμα είναι να προλαβαίνεις να μη φθάσει ο άρρωστος στην εντατική, στη διασωλήνωση. Όλοι αυτοί που βγαίνουν σήμερα και τα λένε, τότε που το καράβι πήγαινε κατ’ ευθείαν στα βράχια σιωπούσαν... Έτσι δεν είναι;
Αν δεν κάνω λάθος, κύριε Μουζέλη, καθόλου άγνωστος δεν είστε στα κυβερνητικά σαλόνια. Επί Σημίτη ήσασταν στο ρετιρέ, στα μέσα και στα έξω. Και ασφαλώς εκεί στην Αναγνωστοπούλου, τα βράδια, υπό τους ήχους κλασικής μουσικής και σε ατμόσφαιρα Λουδοβίκειο που δημιουργούν οι βαριές κουρτίνες εποχής, συζητάγατε την παλιονοοτροπία των Ελλήνων. Με το να λέτε σήμερα ότι «όλοι ευθυνόμαστε για τη σημερινή κατάσταση, γιατί είμαστε μια κοινωνία βαλκανική με οθωμανικό παρελθόν, κι αυτό δεν αλλάζει εύκολα», δεν βγαίνει τίποτα. Από... νεκρολογίες άλλο τίποτα. Ούτε άλλωστε κοστίζουν τίποτε. Όπως και το «κατόπιν εορτής», ότι «οι διανοούμενοι στη χώρα μας δεν έχουν παίξει τον ρόλο που τους αρμόζει». Το θέμα είναι, κύριε Μουζέλη, το «τι έκανες στον πόλεμο Θανάση», όταν ήσουν στη μάχη... Και ασφαλώς πολλοί από τους διανοούμενους, για να μην πούμε όλοι, περιορίζονται στις διαπιστώσεις. Το χέρι στη φωτιά ποτέ δεν το βάλατε...
Γεια σας
Εν πάση περιπτώσει, αυτό που μένει, κύριε Αρχηγέ της Αστυνομίας αλλά και κύριε υπουργέ Προστασίας του Πολίτη, είναι ότι ποτέ δεν είδαμε να υπάρχει ένα σχέδιο για να προστατεύονται οι ζωές αλλά και οι περιουσίες. Και να μη γίνεται με την πιο μεγάλη ευκολία Καμπούλ το κέντρο της Αθήνας.
Θα στενοχωρήσουμε και φίλους. Καθηγητές ένθεν και ένθεν, που παρελαύνουν από κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες ή με άρθρα τους στήνουν στον τοίχο –και καλά κάνουν– τους πολιτικούς που κυβέρνησαν (και τους σημερινούς) ότι βούλιαξαν τη χώρα. Όμως όλα αυτά κανέναν δεν ακούσαμε να τα λέει πριν ξεσπάσει το τσουνάμι. Να κτυπήσει καμπανάκι, να βάλει τις φωνές, ε, πού πάτε, μας οδηγείτε στον γκρεμό, να βγει στον δρόμο και να ξεσηκώσει τον κόσμο. Τι νόημα έχει το να τα λες σήμερα, να κάνεις εκ των υστέρων τον προφήτη, όταν το κακό έχει γίνει; Το θέμα είναι να προλαβαίνεις να μη φθάσει ο άρρωστος στην εντατική, στη διασωλήνωση. Όλοι αυτοί που βγαίνουν σήμερα και τα λένε, τότε που το καράβι πήγαινε κατ’ ευθείαν στα βράχια σιωπούσαν... Έτσι δεν είναι;
Αν δεν κάνω λάθος, κύριε Μουζέλη, καθόλου άγνωστος δεν είστε στα κυβερνητικά σαλόνια. Επί Σημίτη ήσασταν στο ρετιρέ, στα μέσα και στα έξω. Και ασφαλώς εκεί στην Αναγνωστοπούλου, τα βράδια, υπό τους ήχους κλασικής μουσικής και σε ατμόσφαιρα Λουδοβίκειο που δημιουργούν οι βαριές κουρτίνες εποχής, συζητάγατε την παλιονοοτροπία των Ελλήνων. Με το να λέτε σήμερα ότι «όλοι ευθυνόμαστε για τη σημερινή κατάσταση, γιατί είμαστε μια κοινωνία βαλκανική με οθωμανικό παρελθόν, κι αυτό δεν αλλάζει εύκολα», δεν βγαίνει τίποτα. Από... νεκρολογίες άλλο τίποτα. Ούτε άλλωστε κοστίζουν τίποτε. Όπως και το «κατόπιν εορτής», ότι «οι διανοούμενοι στη χώρα μας δεν έχουν παίξει τον ρόλο που τους αρμόζει». Το θέμα είναι, κύριε Μουζέλη, το «τι έκανες στον πόλεμο Θανάση», όταν ήσουν στη μάχη... Και ασφαλώς πολλοί από τους διανοούμενους, για να μην πούμε όλοι, περιορίζονται στις διαπιστώσεις. Το χέρι στη φωτιά ποτέ δεν το βάλατε...
Γεια σας
Το Παρόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου