Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Τα σενάρια… μετά τις κάλπες


Σχεδόν δύο χρόνια μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές,  σήμερα πολύ έντονα συζητείται το ενδεχόμενο διεξαγωγής μιας νέας εθνικής εκλογικής αναμέτρησης
Και ενώ για ένα οποιοδήποτε άλλο πολιτικό σύστημα της Ευρώπης ή της Αμερικής αυτό θα ήταν μια είδηση ξαφνική, και θα περιέγραφε μια πολύ κρίσιμη στιγμή του πολιτικού συστήματος, εδώ η συζήτηση αυτή πραγματοποιείται ως κάτι το δικαιολογημένο και αναμενόμενο. 
Τα πολιτικά κόμματα παρουσιάζονται....
έτοιμα για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, τι και αν έχουν μεσολαβήσει μόνο δύο χρόνια από την τελευταία φορά που προσήλθαμε στις κάλπες.
Ωστόσο, σήμερα η συγκεκριμένη συζήτηση διαφέρει από τον τρόπο και το ύφος με τον οποίο διεξαγόταν στην προεκλογική περίοδο του 2009. 
Σήμερα η χώρα βρίσκεται σε κρίση, η εκλογική δύναμη των κομμάτων και κυρίως των μεγάλων περιγράφεται ως περιορισμένη ή αδύναμη και η όποια σκέψη περί κλιμάκωσης της εκλογικής δύναμης όσο θα πλησιάζουμε στη μέρα των εκλογών δεν ακούγεται πολύ πειστική. 
Διαπιστώνουμε, επομένως, πως η απόφαση για διεξαγωγή εκλογών, η οποία κατά κύριο λόγο αφορά τη στάση και τις προθέσεις του κυβερνώντος κόμματος, θα είναι πολύ κρίσιμη και τολμηρή. Θα είναι ίσως η πρώτη φορά στα εκλογικά χρονικά που το αποτέλεσμα δε θα μπορέσει να προβλεφθεί  σε καμία περίπτωση. 
Τα δημοσκοπικά δεδομένα δεν είναι ενθαρρυντικά για τη δημιουργία μιας δυνατής μονοκομματικής κυβέρνησης  και η παράσταση νίκης που κάποτε έδινε το νικητή εβδομάδες πριν τη διεξαγωγή εκλογών, τώρα δεν μπορεί να βεβαιώσει τη μορφή της κυβέρνησης την επομένη των εκλογών.
Το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας συμμαχικής κυβέρνησης μένει σταθερά ανοικτό, ακόμη και αν η πιθανότητα συνεργασίας και σύμπλευσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης με την κυβέρνηση, σήμερα, δεν μπορεί να αποτελέσει λύση. Ακόμη και εάν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου θέτουν ως απώτερο πολιτικό τους στόχο και πυρήνα του κομματικού τους λόγου την οικονομική σωτηρία της χώρας, δεν είναι εφικτό να συγκλίνουν κυρίως στον πολιτικό τους λόγο. 
Η παρουσία του ΔΝΤ στη χώρα μας και η εφαρμογή του μνημονίου στήριξης, έναν χρόνο μετά, ακόμη διχάζει τις πολιτικές δυνάμεις. Ακόμη και εκείνα τα πολιτικά κόμματα που είχαν ψηφίσει θετικά για την ψήφιση του μνημονίου, σήμερα δε φαίνεται να βοηθούν ιδιαίτερα την κυβέρνηση.  
Δικαιολογούν την απόφασή τους στη συγκεκριμένη ψηφοφορία, δεν δικαιολογούν όμως την καθυστέρηση με την οποία εφαρμόζονται και αποδίδουν τα οικονομικά μέτρα.
Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι εάν όντως η ελληνική πολιτική πραγματικότητα μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη τέτοιου είδους  ανησυχιών και προβληματισμών για κομματικές συμμαχίες. 
Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, ίσως σήμερα, με τη σκέψη πως η χώρα βρίσκεται σε κρίση  θα μπορούσαν να υποχωρήσουν αντιπολιτευτικά και να συγκλίνουν με την κυβέρνηση για την ομαλότερη δυνατή εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής. Εάν είναι πιθανό κάποιες πολιτικές δυνάμεις μικρής δύναμης να συμμαχήσουν με μια πολιτική δύναμη μεγαλύτερης δύναμης ή δύο πολιτικές δυνάμεις να συμμαχήσουν μεταξύ τους, τότε το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα θα αλλάξει σε σοβαρό βαθμό. Τέτοιου είδους, όμως, συμμαχικές κινήσεις λαμβάνουν χώρα περισσότερο σε χώρες  που οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις μπορούν ευκολότερα να βρουν κοινό σημείο συνεννόησης από ότι μπορούν να κάνουν οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις. 
Τεχνικά, η δημιουργία κάποιων πολιτικών συνασπισμών έχει ανάγκη την ύπαρξη ενός πολύ καλά δομημένου πολιτικού κέντρου ώστε να μπορέσει η συμμαχία να διατηρηθεί σε βάθος χρόνου αλλά και τελικά να μπορέσει να παραχθεί μετριοπαθές και αποτελεσματικό πολιτικό έργο . 
Στην Ελλάδα, ανεξάρτητο πολιτικό κέντρο δεν υπάρχει. 
Το πολιτικό κέντρο στην Ελλάδα είτε είναι ενσωματωμένο σε ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα, είτε δεν είναι ενσωματωμένο εκεί αλλά επιλέγει συνήθως να τα ψηφίζει.
Οι συνδυασμοί για την πολιτική συμμαχία είναι συγκεκριμένοι και δεδομένοι. Εκπλήξεις ή κάποια εκδοχή που δεν έχει συζητηθεί δε θα υπάρξει. 
Μπαλαντέρ δεν υπάρχουν στο ελληνικό πολιτικό σύστημα ή και αν υπάρχουν δεν έχουν μεγάλη πολιτική δύναμη ικανή να βοηθήσει πρακτικά ή θεωρητικά το κυβερνών κόμμα, εκτός βέβαια εάν το μοναδικό ζητούμενη της φημολογούμενης συμμαχίας είναι ένας μεγαλύτερος βαθμός βουλευτών, ικανός να βοηθήσει την απρόσκοπτη εφαρμογή της οικονομικής κυβερνητικής πολιτικής.
ΒΕΝΗ ΜΟΥΖΑΚΙΑΡΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου