«Φυτά» στο Καστελόριζο

Του Δημήτρη Μυ

Είδαμε την περασμένη βδομάδα τον υπουργό εξωτερικών Δ. Δρούτσα να μεταβαίνει στο Καστελόριζο και συμμετέχει σε μια εκστρατεία δενδροφύτευσης στο ακριτικό νησί. 

Κάποιος θα πρέπει να τον ενημερώσει ότι είναι υπουργός εξωτερικών και όχι οικοπεδούχος αυθαιρέτου που προσπαθεί να κατοχυρώσει την ιδιοκτησία του...

Αλλωστε, ούτε ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Νταβούτογλου και φίλος του Δ. Δρούτσα, αμφισβητεί την ελληνικότητα του νησιού. Αυτό που αμφισβητούν σαφώς, επισήμως και επίμονα οι Τούρκοι είναι το νόμιμο δικαίωμα του Καστελόριζου να έχει υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).

Αν, λοιπόν, ο Δ. Δρούτσας συμπεριφέρονταν ως υπουργός εξωτερικών και όχι ως «ιδιοκτήτης αυθαιρέτου» θα περίμενε κανείς να αφήσει τις δενδροφυτεύσεις και να προχωρήσει στην άσκηση του νόμιμου δικαιώματος της χώρας, με την ανακοίνωση της ΑΟΖ στην περιοχή του Καστελόριζου. 

Οσο ο Δ. Δρούτσας –προφανώς και ο πρωθυπουργός-- δεν προχωρούν σε αυτήν την κίνηση, το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιτρέπουν στην Τουρκία να «γκριζάρει» την περιοχή.

Οπως θα διαβάσετε στο Ποντίκι που κυκλοφορεί (εκτάκτως) την Τετάρτη, η Αγκυρα με κάθε «επισημότητα» ενημέρωσε την ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα πως η περιοχή νότια του Καστελόριζου ανήκει στην Τουρκική ΑΟΖ.

Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι η τουρκική προκλητικότητα κλιμακώνεται ανάλογα με την ελληνική οικονομική αδυναμία. Όσο η ελληνική οικονομία εμφανίζεται να παραπαίει και να αδυνατεί να βρει διέξοδο, τόσο οι άσπονδοι φίλοι της χώρας θα εκμεταλλεύονται την κατάσταση.

Ήδη οι πιστωτές και οι γύπες των αγορών κόβουν βόλτες πάνω από το «ημιθανές ελληνικό σώμα» προκειμένου να επωφεληθούν και να αρπάξουν ό,τι μπορεί να αξίζει. Αυτήν ακριβώς την αδυναμία σχεδιάζουν να εκμεταλλευτούν και ο «φίλοι» του Γ. Παπανδρέου στην Άγκυρα.

Δεν θέλει ιδιαίτερη ανάλυση για να κατανοήσει κανείς τα αυτονόητα. Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φιλίες. Μόνο συμφέροντα.

Την εικόνα των ελληνοτουρκικών σχέσεων περιέγραψε χωρίς περιστροφές ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Τουρκίας και υπουργός Επικρατείας Μπουλέντ Αρίντς σε ομιλία του: «η Ελλάδα, είπε, χρωστά σχεδόν ένα τρισ. δολάρια. Σε λίγο θα ανοίξουν μαντίλια για να ζητιανεύουν. Σε όλα τα εργοστάσια έχει σταματήσει η παραγωγή. Βάλανε πωλητήριο στα εργοστάσιά τους και κανείς δεν τα αγοράζει».

Με άλλα λόγια ο Τούρκος υπουργός υπενθύμισε στην ελληνική κυβέρνηση τη διαφορά (οικονομικής) ισχύος μεταξύ των δύο χωρών. Σε ένα δεύτερο επίπεδο η υπενθύμιση αυτή σημαίνει ότι η τουρκική κυβέρνηση θεωρεί πως μπορεί να επιβάλει τις θέσεις της εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων.

Αυτήν τη νέο-οθωμανική αυτοκρατορική διάθεση η ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να την αντιμετωπίσει με μεγάλες δόσεις υποχωρητικότητας και κατευνασμού. Δυστυχώς ο Γ. Παπανδρέου αρχίζει (;) να αντιλαμβάνεται πως η πολιτική του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας δεν επιλύει προβλήματα. Δημιουργεί νέα. Όπως στο Καστελόριζο, για παράδειγμα...

Το Ποντίκι