Δεν ξέρουν… πως να του το πουν!

Σε πρώτο πλάνο, τα χαμόγελα και οι φιλοφρονήσεις

περισσεύουν. 

Μόλις όμως ταβλέμματα… στρίψουν, αρχίζουν οι παγωμένες ματιές, οι δεύτερες σκέψεις, ο προβληματισμός για το μέλλον. Που φυσικά, ξεκινάει από το παρόν…

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι το κατεξοχήν πρόσωπο του Μνημονίου, δηλαδή… του δράματος που βιώνουν καθημερινά οι Έλληνες πολίτες. 

Ταυτίστηκε με την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, στο επίπεδο του να αποφασίζουμε για εμάς… χωρίς τους ξένους δανειστές. 

Ακόμη και για εκείνους που κοντόφθαλμα προσεγγίζουν το Μνημόνιο ως «αναγκαίο κακό», ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι εκείνος ο οποίος, με την αδυναμία του να ελέγξει τον περαιτέρω δημοσιονομικό εκτροχιασμό, έδωσε στο «κακό» χώρο για να ξεπεράσει το «αναγκαίο».

Κάθε προσπάθεια που έκανε το τελευταίο διάστημα το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου για να… ξεγελάσει την κοινή γνώμη, υπονομεύτηκε από ένα αντίστοιχο «αυτογκόλ» του Υπουργού Οικονομικών. 

Ο οποίος, έχει επιπροσθέτως να αντιμετωπίσει μια διαχρονική και συνεπή αντιπάθεια, σχεδόν από όλες τις πτέρυγες του ΠΑΣΟΚ, επειδή τα τελευταία χρόνια λειτούργησε περίπου ως alter ego του Γιώργου Παπανδρέου, την ώρα που οι περισσότεροι «σύντροφοι» δεν ξεχνούν πόσο κοντά στον Κώστα Σημίτη βρέθηκε, στα χρόνια της επέλασης του «εκσυγχρονισμού».

Η ψυχρή λογική της πολιτικής επιβίωσης, υπαγορεύει την απομάκρυνση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου από το υπουργείο Οικονομικών. Το πρόβλημα για το Μέγαρο Μαξίμου όμως είναι ότι μια τέτοια «άτσαλη» αποδοκιμασία του σημερινού «τσάρου», θα συνιστά επί της ουσίας ομολογία αποτυχίας για τον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος επένδυσε και στήριξε τον άλλοτε στενό συνεργάτη του προκατόχου του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Επομένως, αναζητείται η κατάλληλη φόρμουλα… για να πουν τα νέα στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, με την κατάλληλη δοσολογία ώστε να χρυσώσουν το χάπι, ενδεχομένως με την τοποθέτησή του σε κάποιο άλλο σημαντικό κυβερνητικό πόστο. Ώστε να… τον κρύψουν, ενόψει των εκλογών.

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ