Ακόμα να πάρουν χαμπάρι ότι πρέπει να κάνουν στάση πληρωμών

Στη Moody's υποβαθμίζουν - στο Βιλαμπάχο ακόμα να πάρουν χαμπάρι ότι πρέπει να κάνουν στάση πληρωμών

Σε πείσμα των προσπαθειών της κυβέρνησης, και των κάθε λογής φερέφωνων της (πχ στα media, κτλ) που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας πείσουν ότι "βαδίζουμε στο σωστό μοναδικό δρόμο".

Έρχεται πρώτα η τρόικα και ρίχνει μια "βόμβα" στο "αποκοιμισμένο" κοινό ότι πρέπει να ξεπουληθούν τα πάντα. 

Και 

τώρα έρχεται και η moody's και ρίχνει άλλη μια "βόμβα", με μια νέα υποβάθμιση.

Η κυβέρνηση βέβαια παριστάνει την αιφνιδιασμένη - μέχρι και ανακοίνωση έβγαλε, διαμαρτυρόμενο για αυτή την απόφαση.
Τα πράγματα είναι απλά:

Η Ελλάδα δε μπορεί να ξεπληρώσει όλους αυτούς τους τόκους (τα δάνεια τα έχει ήδη ξεπληρώσει - στο πολλαπλάσιο μάλιστα).

Το μνημόνιο είναι μια πολιτική που δεν έχει στόχο τη μείωση του χρέους - παρά την ψεύτικη προπαγάνδα περί του αντιθέτου. Άλλωστε, το ίδιο το ΔΝΤ σε επίσημες εκθέσεις του παραδέχεται ότι το χρέος όχι μόνο δε θα μειωθεί με αυτές τις πολιτικές, αλλά...θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο.

Ο λόγος που εφαρμόζεται το "μνημόνιο" (ή όπως αλλιώς το ονομάσουν ίσως αργότερα, με ή χωρίς το ΔΝΤ, την "τρόικα", κτλ) είναι:
(α) να "κινεζοποιήσουν τους εργάτες" όσο το δυνατόν περισσότερο, κάνοντας τους πιο ελκυστικούς για το κεφάλαιο, ώστε να έρθει εδώ μετά την ισοπέδωση τους, και να επενδύσει, με πολύ μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους για τον εργοδότη απ' ότι σήμερα.
(β) να αρπάξουν ότι "ασημικό" μπορούν (εξ ου και τα τεράστια προγράμματα αποκρατικοποιήσεων)
(γ) να αποτρέψουν την κήρυξη στάσης πληρωμών, καθυστερώντας την -αναπόφευκτη] κήρυξη χρεωκοπίας, έτσι ώστε να βρουν χρόνο οι τράπεζες να μαζέψουν αρκετά κεφάλαια για να καλύψουν τις ζημιές τους από τα ομόλογα της Ελλάδας που κατέχουν και δε θα εξοφληθούν πλήρως. Παράλληλα βέβαια, τόσο η ΕΚΤ, όσο και το κράτος της Ελλάδας χαρίζουν δισεκατομμύρια στις τράπεζες μέσω "πακέτων σωτηρίας" και άλλων μεθόδων, όσο να τις βοηθήσουν να μαζέψουν τα απαραίτητα γι' αυτές κεφάλαια, χρεοκοπώντας έτσι ακόμα περισσότερη όλη την κοινωνία. 

Γι' αυτό άλλωστε και η Κομισιόν, αντιδρώντας σήμερα στην υποβάθμιση της Moody's, δήλωσε ότι "δεν την νοιάζει", διότι "έχει το δικό της σύστημα αξιολογήσεων". Οι οίκοι αυτοί δε νοιάζονται για την τύχη του ευρώ, κτλ, άλλωστε είναι αμερικάνικοι. Επειδή όμως η Γερμανία, κτλ νοιάζονται για το ευρώ και τα ομόλογα τους, απλά μπορούν να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις αξιολογήσεις, και να συνεχίζουν να υποκρίνονται ότι η Ελλάδα δεν είναι χρεωκοπημένη,για όσο καιρό χρειάζεται μέχρι να κάνουν αυτά που θέλουν να κάνουν ("ελεγχόμενη χρεωκοπία" όπως το ονομάζουν και οι ίδιοι).

Ας δούμε άλλωστε και ένα άρθρο της Wall Street Journal, μεταφρασμένο από το "Έθνος":

Wall Street Journal: Δεν εκπλήσσει η υποβάθμιση, οι αγορές προεξοφλούν χρεοκοπία

Δεν συνιστά τεράστια έκπληξη η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από την Moody's, αναφέρει η αμερικανική οικονομική εφημερίδα Wall Street Journal, σε δημοσίευμα με τίτλο «Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι το κλειδί για την τύχη της Ελλάδας». Το δημοσίευμα αναφέρει ότι «η Moody' s δεν λέει κάτι που δεν γνωρίζουν οι αγορές εδώ και πολύ καιρό. Πράγματι, το κεντρικό σενάριο της Moody's ότι οι κάτοχοι κρατικών ομολόγων δεν πρέπει να επωμισθούν τις απώλειες μοιάζει με παιδικό ανάγνωσμα σε σύγκριση με το συμπέρασμα που εδώ και καιρό έχουν βγάλει οι αγορές ότι είναι αναπόφευκτη η χρεοκοπία. Η Ελλάδα μπορεί τουλάχιστον να παρηγορηθεί με το γεγονός ότι η υποβάθμιση της Moody's θα έχει περιορισμένο αντίκτυπο από την στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση και οι τράπεζες συνεχίζουν να έχουν πρόσβαση στο ταμείο διάσωσης από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».

Την ίδια ώρα, το "Βήμα" ζητά...να μηνύσει το κράτος της Ελλάδας τη Moody's:

Μηνύστε τη Moody's τώρα

Ο οίκος Moody's έσπευσε,κατά την προσφιλή τακτική του παραμονές των Συνόδων Κορυφής, να υποβαθμίσει τρεις βαθμίδες την πιστοληπτική ικανότητα της ελληνικής οικονομίας και να την τοποθετήσει σε μη χρηματοδοτήσιμη θέση. Ο αμερικανικός οίκος προέβη στην άκρως επιθετική πράξη εναντίον της Ελλάδας προεξοφλώντας το αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών Συνόδων Κορυφής και δημιουργώντας περιβάλλον πίεσης σε βάρος της χώρας και των τραπεζών μας. Κάτι που θα φανεί τις επόμενες ημέρες και σκοπό θα έχει να διαμορφώσει τετελεσμένα πτώχευσης για τη χώρα και την οικονομία της. Η στάση τους είναι επιεικώς απαράδεκτη και ποινικώς κολάσιμη. Η Ελλάδα δεν πρέπει τώρα να διστάσει, όπως στο πρόσφατο παρελθόν.Οφείλει να μηνύσει στα διεθνή δικαστήρια τους οίκους αξιολόγησης και να διεκδικήσει αποζημιώσεις δισ. ευρώ. Ν ακολουθήσει το παράδειγμα των Ισπανών δικηγόρων, να θέσει επιτέλους θέμα για αυτούς τους πειρατές των αγορών, οι οποίοι ανεξέλεγκτοι επιτίθενται σε κυβερνήσεις και χώρες, αγνοώντας τις προσπάθειες των λαών, που ήδη υφίστανται οδυνηρές θυσίες, τις οποίες ουδόλως αναγνωρίζουν,ούτε καν αποδέχονται. Η χώρα οφείλει στοιχειωδώς να αντισταθεί και να απαιτήσει ανάλογη στάση κι από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ιδιαιτέρως από τα ευρωπαϊκά όργανα,τα οποία αποδεχόμενα τις εκθέσεις και τις αποφάσεις τους ουσιαστικά νομιμοποιούν τον πειρατικό κερδοσκοπικό ρόλο τους.

Ο αρθρογράφος του "Βήματος" δε νομίζουμε ότι ενδιαφέρεται και τόσο πολύ για το λαό - εκφράζει το φόβο της ντόπιας άρχουσας τάξης, η οποία μάλλον δεν είχε συνειδητοποιήσει το πόσο "ζόρικα" ήταν τα πράγματα, και τώρα που βλέπει ότι είναι πιθανόν ο κόσμος να μην δέχεται να βλέπει για πολύ ακόμα να τον ρημάζουν, και η Ελλάδα ως κράτος πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, με αποτέλεσμα να υποσκάπτεται και το μέλλον των ίδιων των ντόπιων ολιγαρχών, ανησυχεί και προσπαθεί να δει τι μπορεί να κάνει για να επιβιώσει πάνω απ' όλα η ίδια της η εξουσία.

Την ίδια ώρα, στη Γερμανία οι βιομήχανοι, κλτ πιέζουν για ακόμα πιο αντιλαικά μέτρα για τους λαούς των υπερχρεωμένων χωρών (ώστε να πέσουν ακόμα περισσότερο οι μισθοί των εργατών), ενώ, προκειμένου να μη διαλύσει αυτή τη στιγμή το ευρώ, η Μέρκελ μάλλον προσανατολίζεται για επιμήκυνση του χρέους, όπως λέει σύμβουλος της, καθυστε΄ρωντας τη χρεωκοπία.

Κλείνουμε με ένα άρθρο-συνέντευξη του Έρικ Τουσέν, σχετικά με το χρέος και την επιτροπή λογιστικού ελέγχου: Η αρχική-βασική λογική του ισχύει, ωστόσο το αίτημα που βάζει για "κούρεμα" του χρέους στα πλαίσια της αστικής "νομιμότητας" είναι απλά "λίγο", είναι πίσω από το ίδιο το λαϊκό κίνημα, που θα πρέπει να κινηθεί με αίτημα τη στάση πληρωμών, αλλιώς τα παράσιτα δε σταματούν, έστω βέβαια και αν όντως μια μερική διαγραφή του χρέους είναι όντως θετική για εμάς:

Το θέμα του χρέους χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την επιβολή σε όλους τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της Βορείου Αμερικής, στις ΗΠΑ, μια σειρά θυσιών που αποτελούν πλήγματα στα κοινωνικά δικαιώματα. Η έκρηξη του δημοσίου χρέους χρησιμοποιείται ως πρόσχημα από το μεγάλο κεφάλαιο για να επιτείνει την επίθεσή του κατά της εργασίας, αυξάνοντας έτσι τα χρέη του. ... Η ιστορία μας διδάσκει ότι το κεφάλαιο κάνει σημαντικές παραχωρήσεις στην εργασία, όταν ο συσχετισμός δυνάμεων το αναγκάζει. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του 1930 στις ΗΠΑ και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες σημειώθηκαν σημαντικοί κοινωνικοί αγώνες που ανάγκασαν σε παραχωρήσεις. ... Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 περάσαμε με τον Ρέηγκαν και τη Θάτσερ σε νέα φάση αυτή της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, που δυστυχώς για τον κόσμο της εργασίας δεν έχει ακόμη τελειώσει. Βλέπουμε ότι ενώ το 2008 το κεφάλαιο φοβήθηκε πάρα πολύ - ακόμη κι ο Σαρκοζί είχε τότε κάνει λόγο για την ανάγκη "επαναθεμελίωσης του καπιταλισμού" - αλλά καθώς δεν υπήρξε συντονισμένο και ισχυρό κίνημα -, δεν αναγκάστηκε να κάνει παραχωρήσεις. Οι παραχωρήσεις δεν γίνονται όταν απλά διαδηλώνουμε στους δρόμους αλλά όταν αναγκάζεται από ένα ισχυρό κίνημα... ... Στην αρχή της συνέντευξης αυτής σας είπα ότι το χρέος χρησιμεύει ως πρόσχημα αλλά βέβαια αποτελεί πραγματικό πρόβλημα. Για την επίλυσή του υπάρχουν δύο λύσεις: ή εξοφλούμε πλήρως το χρέος, και με δεδομένο το ύψος του και τα επιτόκια που απαιτούν οι χρηματοπιστωτικές αγορές, κάτι τέτοιο συνεπάγεται 10 με 15 χρόνια κοινωνικών θυσιών. Και αυτή είναι η επιλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου και πολλών άλλων κυβερνήσεων στην Ευρώπη και στη Βόρειο Αμερική. Ή, η δεύτερη λύση, να αναγκαστούν οι πιστωτές, δηλαδή οι μεγάλες ευρωπαϊκές ιδιωτικές, γερμανικές, γαλλικές, ολλανδικές, βρετανικές, βελγικές, λουξεμβούργιες τράπεζες, στις οποίες χώρες όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία και η Ισπανία χρωστούν πάνω από το μισό του χρέους τους, να απαρνηθούν ένα τμήμα των πιστώσεών τους...Βλέπουμε πως το μυαλό του κεντροαριστερού έχει αυτολογοκρίνει εντελώς την επιλογή της στάσης πληρωμών - και αυτό είναι καταστροφικό σε μια ιστορική συγκυρία που η άρχουσα τάξη δε σταματά αλλιώς (διότι από τη στιγμή που πχ οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες, θα επιτεθούν και δεν πρόκειται να σταματήσουν μέχρι να τα πάρουν όλα, διότι είναι γι΄αυτές "ζήτημα ζωής και θανάτου") Η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή του Ισημερινού, χώρα 13 εκατομμυρίων κατοίκων, από το 2007 ως το 2009, που ανέστειλε την πληρωμή τμήματος του χρέους της, ισχυριζόμενη ότι στη βάση των αποτελεσμάτων της επιτροπής ελέγχου του χρέους, το χρέος ήταν παράνομο και δεν μπορούσε να αποπληρωθεί. Έτσι η κυβέρνηση προχώρησε στη μονομερή αναστολή πληρωμής του χρέους και είπε στους πιστωτές της ότι είναι έτοιμη να αγοράσει τους τίτλους του χρέους του Ισημερινού που κατείχαν, στο 35% της αξίας τους. Με άλλα λόγια, ο Ισημερινός επέβαλλε μείωση κατά 65% της αξίας των τίτλων κι εξοικονόμησε συνολικά 7 δισ. δολάρια, που για μια χώρα όπως η συγκεκριμένη είναι σημαντικό ποσό.

Βαθύ Κόκκινο