Το εγχειρίδιο του… καλού κοπρίτη

Όταν κάποια στιγμή στη δεκαετία του ’90 ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε αποκαλέσει τη Γερμανία «γίγαντα με μυαλό νάνου», πολλοί τον χειροκρότησαν και τον χαρακτήρισαν ιδιοφυή. 

Αργότερα, όταν η κυβέρνηση Σημίτη έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να τα μαζέψει, απέναντι στη γερμανική αντίδραση, λίγοι βρέθηκαν να πουν πως η ιδιοφυϊα κοστίζει, και πως για να είναι κανείς μάγκας πρέπει να μπορεί να πληρώνει από την τσέπη του.
Ο Πάγκαλος έχει απασχολήσει, έκτοτε, την επικαιρότητα με «θηριώδεις» ατάκες που έγραψαν πηχιαίους τίτλους και κατέκτησαν υψηλές ακροαματικότητες και τηλεθεάσεις. Αναμφισβήτητα είναι μακράν ο πιο ενδιαφέρων σχολιαστής της κοινωνικής και πολιτικής επικαιρότητας...

Υπάρχει, όμως, μία ποιοτική διαφορά: ως σχολιαστής ο Πάγκαλος είναι εκρηκτικά ευφυής, ως πολιτικός, ωστόσο, θα έπρεπε να είχε κατορθώσει να ανατρέψει την πραγματικότητα την οποία σχολιάζει. Είναι προφανές πως δεν το κατόρθωσε.
Κάποιοι θα υποστηρίξουν πως «τουλάχιστον ο Πάγκαλος τα λέει, ενώ άλλοι θωπεύουν τον λαϊκισμό». Ακριβές. Όχι, όμως, και ολοκληρωμένο.
‘Οταν, για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρος περιγράφει ως «κοπρίτες» τους δημοσίους υπαλλήλους, υποστηρίζοντας πως περίπου πίεζαν τους πολιτικούς να τους προσλάβουν αναξιοκρατικά στο Δημόσιο, λέει μόνο τη μισή αλήθεια.
Πρώτον, γιατί δεν είναι όλοι όσοι εργάζονται στο Δημόσιο «κοπρίτες» -ως εκ τούτου η ισοπέδωση επιδρά ως προτροπή σε κοινωνικό αυτοματισμό υπό το στερεότυπο «για όλα τα κακά ευθύνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι».
Δεύτερον, και σημαντικότερο, διότι θα έπρεπε πρώτα να χαρακτηρίσει «κοπρίτες» το πολιτικό συνάφι του που εξέθρεψε το φαινόμενο και δημιούργησε αυτό το τερατώδες κράτος, τις δαπάνες του οποίου, τώρα, η κυβέρνησή του αδυνατεί να συμμαζέψει.
Και έτσι φθάνουμε στο «δια ταύτα». Θα περίμενα από τον κ. Πάγκαλο να γίνει τολμηρότερος (άλλωστε δεν χρωστάει πια σε κανέναν) και να πρωτοστατήσει στον σχολιασμό (και την κριτική) της ίδιας του της κυβέρνησης.
Να μας εξηγήσει, για παράδειγμα, γιατί ο υπουργός Οικονομικών καθυστερεί να δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα με τα προς διαγραφή χρέη κάποιων «ευηπόληπτων» της επιχειρηματικής ελίτ.
Να μας εξηγήσει γιατί μπήκαν στα συρτάρια καμιά σαρανταπενταριά κραυγαλέες υποθέσεις φοροδιαφυγής ( κληρονομιά από την κυβέρνηση Καραμανλή) που έχουν υποβάλλει στους προϊσταμένους τους οι υπηρεσίες του ίδιου υπουργείου.
Να μας εξηγήσει γιατί δεν έχει ανοίξει, ακόμα, ρουθούνι για την υπόθεση των ακινήτων του «ιστορικού» Άκη, για τα swaps της κυβέρνησης Σημίτη, για τις «ταρίφες» στα εξοπλιστικά, για τις λεόντειες παραχωρήσεις στους κατασκευαστές, για τους μιντιάρχες που χρωστάνε στο Δημόσιο και ούτω καθ΄ εξής.
Γιατί, τέλως, πάντως, ούτε ένας δεν έχει καταλήξει στη φυλακή για φοροδιαφυγή.
Θα ήταν μεγάλη η προσφορά του κ. Πάγκαλου εάν μπορούσε να κλονίσει λίγο τον πολιτικό παχυδερμισμό της κυβέρνησής του που απειλεί διαρκώς να ποινικοποιήσει –επί το αυστηρότερο- τη φοροδιαφυγή, χωρίς, όμως, να αγγίξει τους φοροφυγάδες.
Κι αν δεν το πράξει, αυτός ή κάποιος άλλος, θα έρθει η ώρα που ο όρος «κοπρίτες» θα αντιστραφεί.
Και αντί να τον αποδίδουν λίγοι στους πολλούς θα τον αποδώσουν οι (πάρα) πολλοί στους ελάχιστους…
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Π. ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ

Ο Σεραφείμ Π. Κοτρώτσος είναι δημοσιογράφος, μέλος της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας «Αποκαλύψεις»