Τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους δίνουν και παίρνουν αυτές τις μέρες.
Η αγορά στο μεγαλύτερο μέρος έχει προεξοφλήσει ότι θα γίνει (όχι αναγκαστικά ενσωματώσει στις τιμές), οι πολιτικοί όπως πάντα προσπαθούν να προφτάσουν αυτά που έχει δει προ καιρού η αγορά.
Αν κάποιος μας ρωτήσει τι κάνει νιάου νιάου και τρώει ψάρια και σκαρφαλώνει κεραμίδια, η απάντηση είναι η γάτα.
Όταν υπάρχει κάπου καπνός, θα υποθέσουμε ότι κάπου υπάρχει φωτιά.
Όταν ακούγονται συνεχιζόμενες φήμες και σενάρια για αναδιάρθρωση, δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο εκτός από αναδιάρθρωση.
Άρα θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η ώρα της αναδιάρθρωσης πλησιάζει, ή τέλος πάντων έχει αρχίζει και επεξεργάζεται.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει μια αναδιάρθρωση, και ανάλογα το πώς θα γίνει, θα έχει μεγάλη διαφορά στο πόσο μάρμαρο θα πληρώσουν (ή όχι) οι μέτοχοι των τραπεζών.
Αυτό λοιπόν που ακούστηκε χτες είναι το εξής:
Η Γερμανική κυβέρνηση επεξεργάζεται σχέδιο, βάσει του οποίου, το EFSF θα αγοράσει ομόλογα της Ελλάδος από την αγορά στις τωρινές τιμές (περίπου στο 80) και στη συνέχεια θα τα πουλήσει πίσω στην Ελλάδα, με μια μικρή περαιτέρω έκπτωση αλλά και ένα πιο ευνοϊκό επιτόκιο.
Το πρόβλημα που έχω με αυτό το σχέδιο είναι το εξής:
Aν πραγματικά αρχίσει το EFSF να αγοράζει Ελληνικά ομόλογα, η αγορά θα τα κάνει front run και δεν υπάρχει περίπτωση να αγοράσουν με ένα αρκετά μεγάλο discount για να μας βοηθήσει αρκετά η επαναγορά τους.
Το πρόβλημα με το Ελληνικό χρέος είναι ότι θα χρειαστεί να μειωθεί τουλάχιστον στο 70% του ΑΕΠ (να μην πω και λιγότερο) για να μπορεί να εξυπηρετηθεί μακροπρόθεσμα.
Για ποιο λόγο;
- Διότι αν όλα πάνε ρολόι με το σχέδιο του μνημονίου
- Αν σταθεροποιηθεί το χρέος στο 160% το 2013
- Αν δεν γίνει κάποιο οικονομικό ατύχημα στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια
- Αν δεν έχουμε κάποια ύφεση κοιτάζοντας μπροστά
Τότε στην καλύτερη των περιπτώσεων θα είμαστε υπό οικονομική κηδεμονία (και με μια θηλιά γύρο από το λαιμό) τουλάχιστον για τα επόμενα 25 χρόνια. Τα περί του ότι, θα μας δανείσει η αγορά από του χρόνου είναι γραφειοκρατικές φαντασιώσεις ανθρώπων που δεν κατανοούν ούτε στο ελάχιστο τις αγορές.
Άρα για να βγάλουμε ένα ποσοστό του ρίσκου από την εξίσωση, ένα είδος κούρεμα πρέπει να γίνει. Το θέμα είναι αν γίνει ένα κούρεμα 20% ας πούμε (με τον πιο πάνω τρόπο, διότι μέχρι εκεί κόβω τις δυνατότητες μιας τέτοιας αναδιάρθρωσης), αυτό δεν είναι αρκετό για να βγάλει από την εξίσωση τις αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα της Ελλάδος και κατ΄ επέκταση, τις αμφιβολίες για το μέλλον του ευρώ.
Βέβαια θα μου πείτε ότι υπάρχουν και τα ομόλογα που έχει αγοράσει και η ΕΚΤ και θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και με αυτά. Η απάντηση είναι ναι, θα μπορούσε να γίνει, αλλά εκτιμώ ότι δεν θα μας λύσει το πρόβλημα και δεν θα είναι αρκετό για να βγούμε πάλι στις αγορές και η οικονομική κηδεμονία θα συνεχιστεί.
Στο σύνολο, είναι ένας παράξενος τρόπος για να γίνει μια αναδιάρθρωση, αλλά είναι εφικτή. Απλά δεν θα είναι τέτοιου επιπέδου που να μας βοηθήσει αρκετά μακροπρόθεσμα.
Γιατί ανεβαίνει λοιπόν η αγορά;
Όλοι ξέρετε το ρητό, αγόραζε τη φήμη και πούλα την είδηση. Αυτό όμως λειτουργεί και αντίστροφα. Πούλα τη φήμη και αγόρασε την είδηση. Η φήμη τόσο καιρό, και κατ’ επέκταση ο φόβος της αγοράς είναι η αναδιάρθρωση. Η είδηση θα είναι όταν δούμε αυτή τη αναδιάρθρωση. Με τόσα που ακούγονται και τόσα που λέγονται, η αναδιάρθρωση ίσως να πλησιάζει.
Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι γίνει μια αναδιάρθρωση όπως είπαμε πιο πάνω (και όχι όπως θα προτιμούσα), αυτό σημαίνει πως θα καλυτερεύσουν οι τιμές των ομολόγων και θα γίνει λίγο ευκολότερη η εξυπηρέτηση του χρέους εκ μέρους της Ελλάδος. Πάνω από όλα σημαίνει ότι δεν θα χαντακωθούν οι τράπεζες.
Αυτό με τη σειρά του θα μειώσει τα spreads και βέβαια θα φτιάξει λίγο τους τραπεζικούς ισολογισμούς. Σε συνδυασμό με τις τεράστιες θέσεις short που υπάρχουν σε Ελληνικές τραπεζικές μετοχές (υποθέτω και σε ομόλογα), δεν είναι δύσκολο να δει κανείς γιατί ανεβαίνουμε. Και βέβαια αυτή η άνοδος θα μπορούσε να συντηρηθεί αρκετό καιρό ακόμα, μέχρι την τελική αναδιάρθρωση ή την διάψευση της θεωρίας περί αυτής.
Σε κάθε περίπτωση, δεν εκτιμώ ότι αλλάζει κάτι όσον αναφορά τα μακροοικονομικά δεδομένα της Ελλάδος για να πειστώ ότι βγήκαμε από τη λούμπα.
Πόρισμα: Η άνοδος είναι ένα short covering rally βασισμένο σε speculation μιας αναδιάρθρωσης που εξυπηρετεί τους πιστωτές μας και τις τράπεζες… όχι όμως τον Ελληνικό λαό.
Για το πώς θα πρέπει να γίνει η αναδιάρθρωση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ελλάδος και μια πρόβα τζενεράλε αυτού, θα το περιγράψω σε άλλο post τις επόμενες μέρες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου