Ταρατατζούμ... στο Ερζερούμ

«Ο Παπανδρέου πάει στο Ερζερούμ. Προκειμένου να ομιλήσει ενώπιον της νεο-Οθωμανικής διπλωματίας.  Να τους πει τι;
Δεν είναι μόνον παράδοξο ότι ένας Ελληνας Πρωθυπουργός (έστω και γκαουλάιτερ της Τρόικας) προσέρχεται προσκυνητής στο Ερζερούμ, πεντακόσια χιλιόμετρα βορειοανατολικώς του «Απλήκτου της Μελιτηνής», είναι ακόμα πιο παράξενο ότι ουδείς γνωρίζει τι πάει να κάνει εκεί.
Όπως επισημαίνει ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Κ. Ι. Αγγελόπουλος στον «Κόσμο του Επενδυτή»: «Δεν είναι γνωστό ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στην αντιπολίτευση, ούτε στη διπλωματική υπηρεσία, τι ακριβώς επιδιώκει ο κ. Γ. Ανδρ. Παπανδρέου με την παρουσία και την ομιλία του εκεί». Ακριβώς αυτό!...Ουδείς γνωρίζει -ούτε καν η κυβέρνησή του! Πόσω μάλλον συνολικώς η αντιπολίτευση, πόσω μάλλον ο Ελληνικός λαός. Ουδέ καν το διπλωματικό σώμα! Τι είναι ο Παπανδρέου; μονάρχης;

Το έχουμε γράψει κι άλλη φορά: ο Παπανδρέου κινείται με βάση την προσωπική του ατζέντα. Κοινώς κάνει του κεφαλιού του!

Όχι όμως και να φάμε το κεφάλι μας ως χώρα, επειδή ορισμένοι εξ ημών τυγχάνουν κουφιοκεφαλάκηδες. (Στην καλή εκδοχή)...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 4.Ι.2011 stathis@enet.gr»

Τώρα εγώ σκέφτομαι και λέω... 
Κατ΄αρχήν, για να γινεις Γ.Γ του ΟΗΕ πρεπει να εχεις επισκεφθει και το Ερζερουμ... 
Ακόμα και αν είσαι «ο προθυμότερος» και «ο αθλητικότερος»... Και σε τελική ανάλυση, γιατί να γνωρίζει η κυβέρνηση, η διπλωματική υπηρεσία και πολύ περισσότερο ο λαός, της ελληνικής γης οι διεφθαρμένοι, τι δουλειές έχει και κάνει ένας, ο, μέγας ταξιδευτής...

Στη γαλέρα των πειρατών (βλέπε Αστεριξ) οι ρόλοι είναι διακριτοί. Ο καπετάνιος έχει όραμα, έχει σχέδιο, έχει το κουμάντο και λογαριασμό δεν δίνει, υπόσχεται πλούτη με δυναμισμό και ανακοινώνει με θλιμμένο πρόσωπο και χαμηλή φωνή το βούλιαγμα της γαλέρας. Δίπλα του, ο χοντρός με το τύμπανο και τη βαρια μπασα φωνή να δίνει τον ρυθμό και -όταν πρέπει- να μπινελικώνει τους κοπρίτες ...εε, τους κωπηλάτες, τον λαό της γαλέρας, όλους καλούς και πειθαρχημένους υπηκόους, συμμέτοχους στο βούλιαγμα αλλά υποτακτικούς στα κέρδη...

Σημείωση: μπινελίκι, στα ερζερουμιανά, σημαίνει και το μεζεδάκι, το γλύκισματάκι, το μικρο-έδεσμα, αλμυρό ή γλυκό... στις επιτραπέζιες διαστάσεις του... γιατί στις επιθαλάσσιες θα μπορούσε να μεταφράζεται σε βραχάκι, νησάκι κ.λπ. Λέμε τώρα...

Εκτός αν πιστέψουμε τον τουρκικό τύπο που γράφει -στα τούρκικα- ότι οι δύο πρωθυπουργοί θα ανακοινώσουν εκεί την επίλυση των προβλημάτων του Αιγαίου.  
Δηλαδή -τουρκικός τύπος είπαμε- την αναγνώριση των τουρκικών διεκδικήσεων σε ελληνική επικράτεια;; Τι να σας πω, δεν ομιλώ τόσο καλά την τουρκικήν... πολύ δε λιγότερο την ερζερουμιανικήν όπου εικάζω ότι θα συζητήσουν οι δύο φίλοι του Μπαράκ Ομπάμα... Και βέβαια δε γνωρίζω τι επιδιώκει να κάνει εκεί ο Giorgos, και έχω αμφιβολία αν γνωρίζει ακόμα και ο εξ απορρήτων του προϊστάμενος του διπλωματικού γραφείου του Πρωθυπουργού...

Και επειδή δεν γνωρίζω, ψάχνω και βρίσκω πράγματα για να μάθω. Έτσι έψαξα και βρήκα για το Ερζερούμ, τον τόπο, τη σύνδεση του με δύο τραγικές μνήμες της βυζαντινής και της ελληνικής ιστορίας.

Η πρώτη είναι η περιβόητη Μάχη του Μάτζικερτ το 1071, όπου ο βυζαντινός στρατός υπό τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ' Διογένη ηττήθηκε από τους Σελτζούκους Τούρκους του σουλτάνου Αλπ Αρσλάν. Ο αυτοκράτορας Ρωμανός ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η βυζαντινή αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση μερικών φρουρίων στους Σελτζούκους. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και, κυρίως, η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε το πέρασμα και τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στη Μικρά Ασία.

Η δεύτερη είναι μεταγενέστερη, μια από τις μαύρες σελίδες του Ελληνισμού του προηγούμενου αιώνα, όταν η περιοχή έγινε τόπος εξορίας Ελλήνων και Αρμενίων, με το αίμα χιλιάδων ανθρώπων να ποτίζει το Άσκαλε, τη Σιβηρία της Τουρκίας καθώς οι Τούρκοι με τα Αμελέ Ταμπουρού, τα οθωμανικά «Τάγματα Εργασίας», εφάρμοσαν την πολιτική της γενοκτονίας.

Τα Αμελέ Ταμπουρού ήταν τάγματα εργασίας, στα βάθη της Μικράς Ασίας, στα οποία μεταφέρθηκαν την περίοδο 1919-1924 αναγκαστικά χριστιανοί Έλληνες κάποιων ηλικιών για να δουλέψουν σε ορυχεία ή σε άλλες εξοντωτικές εργασίες. Με τα Αμελέ Ταμπουρού το οθωμανικό καθεστώς είχε στόχο να κάμψει το φρόνημα του ελληνικού στοιχείου και να εξοντώσει τον ανδρικό πληθυσμό. Τα «Αμελέ Ταμπουρού» αναβίωσαν και το 1942, για όσους χριστιανούς δεν είχαν χρήματα να πληρώσουν το ληστρικό φόρο Περιουσίας, το γνωστό «βαρλίκι».

Κι αν το πρώτο περιστατικό είναι παλιό, από την «προ συνωστισμού» ιστορία μας, το δεύτερο είναι πολύ μεταγενέστερο, πολύ «κοντινό» και οι μνήμες του ακόμα ζωντανές. Ίσως μάλιστα να έκανε καλό στον Giorgos όταν συναντηθεί με τον Retzep Tayip να του χαρίσει αντι του καθιερωμένου δώρου δύο βιβλία: το «Νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη, που μιλάει για τα «Αμελέ Ταμπουρού» του 1919-1924 και το «Βαρλίκι» του Φαϊκ Οκτέ, έφορου Κωνσταντινούπολης ο οποίος εφήρμοσε τον τραγικό για τον ελληνισμό νόμο το 1942. Έτσι, για να συμπληρώσει τις γνώσεις του...

Όσο για το ταξίδι, ελπίζω και προσεύχομαι να μην το μετανιώσουμε και να μην το πληρώνουν οι επόμενες γενιές... Όχι τίποτε άλλο αλλά δεν αντέχουμε ως λαός άλλα «thank you»...

p.s. sorry Giorgos, tin alli fora na mou peis gia na min psahno kai se ferno se diskoli thesi... :-)

http://networkedblogs.com/cNzw2