Η υπερχρέωση νοικοκυριών και κρατών είναι το βασικό πρόβλημα των δυτικών ανεπτυγμένων οικονομιών. 
Από τη διαπίστωση αυτή ξεκινούν όλες οι απαισιόδοξες εκτιμήσεις που έχουν κάποιο έρεισμα στη λογική που επιβάλλουν τα στοιχεία.    
Γιατί υπάρχουν και μοντέλα απαισιοδοξίας που απορρέουν ζητήματα ψυχοπαθολογικής υφής, της κοινωνικής απόρριψης, της ασφάλειας που προσφέρει ο συρμός σαν υποκατάστατο της μητρικής φροντίδας κλπ.  
Οι έχοντες βραχυπρόθεσμο ορίζοντα συνηθίζουν να ακολουθούν το συρμό που είναι κυρίαρχος. 
Για την ψυχολογία των βραχυπρόθεσμων πρωτότυπη είναι η άποψη του φίλου της στήλης που έστειλε την χθεσινή επισήμανση: «Πόσο αυτοκαταστροφικός είσαι;»
 
Το πρόβλημα της υπερχρέωσης ακολουθεί κάθε μακροπρόθεσμο οικονομικό κύκλο, αλλά η τρέχουσα έχει...