Όλοι τον ξέρουμε βέβαια, και καλύτερα τον ξέρουν οι παλιότεροι που έζησαν κατά την εποχή της μεγάλης "Αλλαγής", τότε που το "σοσιαλιστικό" μένος του Ανδρέα Παπανδρέου κρατικοποιούσε ακόμα και περίπτερα, πετώντας στο δρόμο εργαζόμενους που δεν ήταν γραμμένοι στις πράσινες κλαδικές, για να βολέψει τον ραγδαία αυξανόμενο κομματικό στρατό.
Όμως το βιβλίο του Θ. Πάγκαλου, με τίτλο «Με τον Ανδρέα στην Ευρώπη», είμαι σίγουρη ότι θα σοκάρει πολλούς της νεότερης γενιάς που τον έχουν ως ίνδαλμα.
σίαση που έκανε ΤΟ ΒΗΜΑ της περασμένης Παρασκευής, επιβεβαιώνουν το χαρακτήρα του. Βέβαια είναι μακαρίτης τώρα ο Ανδρέας Παπανδρέου, και συγχωρεμένος, ου μην αλλά και αείμνηστος, αλλά χρειαζόταν ένας Πάγκαλος για να τον απομυθοποιήσει μέσα από το βιβλίο του.
Παραθέτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα από ΤΟ ΒΗΜΑ:
«Όταν έγινε υφυπουργός Εξωτερικών με αρμοδιότητα τα Ευρωπαϊκά Θέματα ζήτησε από τον Ανδρέα Παπανδρέου να του πει σε γενικές γραμμές ποια θα είναι η θέση τους, αν θυμηθούμε ότι το ΠαΣοΚ πολιτευόταν με το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" και διεκήρυττε ότι παλεύει για μια ειδικού τύπου σχέση με την Κοινότητα.
Αυτός του απάντησε ότι θα παραμείνουμε στην Κοινότητα συνεχίζοντας την πολιτική του Γ. Βάρφη και θα πρέπει να αγωνιστεί για να καλυτερεύσουμε τους όρους και να πετύχουμε μεγαλύτερα ωφελήματα από αυτή τη σχέση. Δεν έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος από την απάντηση και ο δαίμων τον έσπρωξε να ρωτήσει:
"Πρόεδρε", τον ρώτησα, "αυτό δεν θα μας δημιουργήσει πολιτικά προβλήματα; Προεκλογικά ένα από τα σημεία που στις ομιλίες σας οι συγκεντρωμένοι χειροκροτούσαν περισσότερο ήταν το σχετικό με την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ".
Με κοίταξε τότε με ένα χαμόγελο το οποίο ποτέ δεν θα ξεχάσω και μου είπε, δίνοντάς μου ένα μεγάλο μάθημα πολιτικού ρεαλισμού: "Μα, Θόδωρε, πιστεύεις ότι αν πράγματι επίστευαν ότι θα φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ θα μας έδιναν τόσο μεγάλη πλειοψηφία;"
Ρώτησα αφελώς: "Τότε, γιατί χειροκροτούσαν;"
"Μα γιατί τους άρεσε να το λέμε τότε" μου απάντησε."Τώρα όμως δεν θα ήθελαν με κανέναν τρόπο να το κάνουμε".»
"Μα γιατί τους άρεσε να το λέμε τότε" μου απάντησε."Τώρα όμως δεν θα ήθελαν με κανέναν τρόπο να το κάνουμε".»
Συμπέρασμα: Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν κορόιδευε μόνο το λαό για να του υφαρπάξει την ψήφο, αλλά στη συνέχεια κορόιδευε και το συνεργάτη του, ο οποίος την υποκρισία και δημαγωγία του αρχηγού του την αποκαλεί κομψά πολιτικό ρεαλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου