Η ανακούφιση της επιμήκυνσης

Η βαθιά ανακούφιση, που επακολούθησε την προωθούμενη από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αλλά διόλου βέβαιη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ ως το 2024, φαίνεται ότι τείνει να παρεξηγηθεί από πολλούς ως ρήγμα στις αυστηρές δεσμεύσεις του μνημονίου με την τρόικα. 
Επαυξάνεται έτσι ο κίνδυνος παράτασης και επιδείνωσης του οικονομικού αδιεξόδου στο οποίο οδηγήθηκε η χώρα μας από τους άφρονες και εθελοτυφλούντες που μας... κυβερνούν τα τελευταία 30 χρόνια.
Οχι μόνο δεν απαλλαγήκαμε από τα υπέρογκα χρέη τα οποία φορτωθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια για να περνάμε καλά, αλλά θα προστεθούν και υψηλότεροι τόκοι, που φυσικά θα πληρώσουν κυρίως τα παιδιά και τα εγγόνια μας. 
Τα χρέη παραμένουν χρέη. 
Ο κίνδυνος, ελεγχόμενης έστω, πτώχευσης παραμένει επαπειλούμενος. Και το βαθύ ΠαΣοΚ ακόμη και εντός κυβερνήσεως (π.χ. ο υπερπρωθυπουργός κ. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ) αντιστέκεται στην εξυγίανση και στον εκσυγχρονισμό των δομών του ελληνικού κράτους και στην κατάργηση των προνομιούχων που λυμαίνονται τον δημόσιο τομέα.  
Ο ιδιωτικός τομέας δεν σταματά να καταρρέει, αφού η βαριά φορολογία, η ασφυκτική και διεφθαρμένη γραφειοκρατία και η επενδυτική άπνοια μας κρατούν σε βαθιά ύφεση. Και το ΠΑΜΕ της κυρίας Παπαρήγα ποδοπατά Σύνταγμα και νόμους και έχει αναδείξει σε κοινωνικό πρόταγμα την ανυπακοή και παρεμπόδιση κάθε παραγωγικής δραστηριότητας «προς χάριν του λαού»!

«Κι όμως δεν ήκουσα κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ΄ έκλεισαν από τον κόσμον έξω» έγραφε προφητικά ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καβάφης πριν από 150 χρόνια. Και όμως ήξεραν, αλλά έκλειναν τα αφτιά και τα μάτια τους κυβερνώντες και κυβερνώμενοι. 
Ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» σε κραυγαλέο ολοσέλιδο εξώφυλλό του στις 8 Σεπτεμβρίου 1966 (καλά διαβάσατε, 1966) εξέπεμπε αγωνιώδη προειδοποίηση: «Δανειζόμεθα από το εξωτερικό για να εξοφλούμε τα χρέη μας προς το εξωτερικό. Η Ελλάς έφθασε σε αδιέξοδο με τον συνεχή δανεισμό και με τη μη παραγωγική αξιοποίησή του»! Και ο συντάκτης του άρθρου και της στήλης αυτής ακόμη και στις 26.8.2007 προειδοποιούσε:«Ευημερούμε με δανεικά. Δαπανούμε όχι με γνώμονα τα έσοδά μας αλλά τις θεωρούμενες ανάγκες μας». Αρα και οι πολιτικοί μας και οι πολίτες που γνωρίζουν ανάγνωση ήξεραν, αν ήθελαν να ξέρουν. Προτίμησαν να φερθούν ως ο άσωτος υιός. Ωστόσο κανένας μόσχος σιτευτός δεν αναμένει στην άκρη του τούνελ. Και οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και εφιαλτικοί.

Δάνεια συνολικού ύψους 186 δισ. ευρώ θα πρέπει να αποπληρώσει η Ελλάδα μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ το δημόσιο χρέος έφθασε στα 336 δισ. ευρώ. Σημειωτέον ότι ο προϋπολογισμός του 2011 προβλέπει έσοδα μόνο 59 δισ. ευρώ και δαπάνες 120 δισ.!!!

Οπως προειδοποιεί ο κ. Πέτρος Δούκας, το δημόσιο χρέος μας έχει φθάσει στα 336 δισ. ευρώ (30.000 ευρώ για κάθε Ελληνα). Και θα πρέπει σε αυτά να προστεθούν 30 δισ. ευρώ εγγυήσεις που έχει δώσει το Δημόσιο για διάφορα δάνεια (ΔΕΚΟ κ.ο.κ.), 5 δισ. ευρώ που χρωστάει σε κατασκευαστές, φαρμακοποιούς, στους ΟΤΑ, στα ΚΤΕΛ κ.α. Παράλληλα, σε 260 δισ. ευρώ ανέρχονται και τα χρέη του ιδιωτικού τομέα, χωρίς τα ανοίγματα των ασφαλιστικών ταμείων που κατά μία εκδοχή ανέρχονται σε 200 δισ. ευρώ και κατ΄ άλλη σε 400 δισ. ευρώ και που απαιτούν επιχορηγήσεις από το ευρύτερο δημόσιο της τάξεως των 14 δισ. ευρώ ετησίως.

Ζαλιστήκατε; 
Και πού να σκεφθούμε και πόσα άλλα κρύβονται πίσω από τις ατελείς ή ανύπαρκτες επίσημες στατιστικές, που καθιστούν εφιαλτικό το μέλλον, με μόνη διέξοδο την πτώχευση ή μια μάλλον ανέφικτη σεισάχθεια, όπως προτείνουν κάποιοι χωρίς να ρωτούν τον ξενοδόχο, δηλαδή τους ξένους δανειστές μας.
του Γ. Μαρίνου
jmarinos@tovima.gr
tovima 
SakTsak