Είναι δυνατόν να κινδυνεύει η Ελληνική Θράκη, όταν η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρωπαική Ένωση , βρίσκεται στο ΝΑΤΟ και συμμετέχει σε ποικίλους διεθνείς οργανισμούς; Είναι δυνατόν;
Αντί απαντήσεως επί του ερωτήματος αυτού, θα σας περιγράψω κάποιες εμπειρίες μου:
Πρώτη εμπειρία: Το 1997 με προσκάλεσε ένας γυναικείος πολιτιστικός σύλλογος από την Άρτα, του οποίου η πρόεδρος έτυχε να κατάγεται από τη Θράκη. Μου ζήτησε να κάνω μία ομιλία για τη Θράκη στην Άρτα. Τότε ήμουν Αντιπρόεδρος της Βουλής.
Στην εκδήλωση μίλησα για τα θέματα της Θράκης, την ανάπτυξη που χρειάζεται, ανέφερα για τη μειονότητα, ανέφερα για το Προξενείο, ανέφερα για τις παρεμβάσεις του, ανέφερα για τους κινδύνους και εξήγησα ότι οφείλουμε να πάρουμε ιδιαίτερα μέτρα και κίνητρα.
Όμως, αισθανόμουν ότι δεν τους έπειθα. Επειδή έχω πείρα από ομιλίες, κοιτώντας το ακροατήριο στα μάτια, το καταλάβαινα.
Στη μικρή συζήτηση που επακολούθησε για λόγους ευγενικής φιλοξενίας, το μοτίβο ήταν ότι « κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε αποβιομηχάνιση, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε ανεργία, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε υπανάπτυξη »., ο νοών νοείτω!
Δεύτερη εμπειρία: Την ίδια χρονιά ως επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας για τις εκλογές που έγιναν στην εναπομείνασα Γιουγκοσλαβία, ήμουνα παρατηρητής του Οργανισμού Ασφάλειας Συνεργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), όπου συνάντησα τον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς. Ήμαστε από τις λίγες αντιπροσωπείες που συναντήσαμε τον Μιλόσεβιτς. Εμείς και άλλη μία νομίζω. Γι΄αυτό φυσικά είχαμε τεθεί στο στόχαστρο του επικεφαλής όλων των αντιπροσωπειών του ΟΑΣΕ ότι, είμαστε αναξιόπιστοι ως προς το θέμα της διαφύλαξης των αποτελεσμάτων στα εκλογικά τμήματα του Βελιγραδίου ή σε κάποιες άλλες περιοχές, που ήταν Έλληνες εκπρόσωποι. Ήταν ή δεύτερη φορά που συναντούσα τον Μιλόσεβιτς. Η πρώτη ήταν με το εμπάργκο που είχε επιβληθεί στη Γιουγκοσλαβία το 1991. Είχαμε πάει με μία Κοινοβουλευτική Αντιπροσωπεία από όλα τα κόμματα, πλην του κόμματος που κυβερνούσε τότε. Ο λόγος ήταν ότι δεν ήθελε να δείξει ότι δεν συμμετείχε η Ελλάδα στο διεθνές εμπάργκο.
Στη συνάντηση την οποία είχαμε, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι, ο Μιλόσεβιτς μιλούσε με έμφαση για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Ότι, κινδυνεύει το Κοσσυφοπέδιο να αποσχισθεί από τη Σερβία και από τη Γιουγκοσλαβία. Στο Κοσσυφοπέδιο βρίσκεται η καρδιά της Σερβίας και δεν πρέπει να υπάρξει αποκοπή. Γι΄αυτό μόνο μιλούσε, για τίποτε άλλο.
Ο συγχωρεμένος ο Τζιτζικώστας, ο οποίος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, μου είπε φεύγοντας: ¨Υπερβολικός δεν είναι; Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό;¨
Αντί κάποιου σχολίου, θα σας υπενθυμίσω τα εξής:
Ο Μιλόσεβιτς πέθανε και μάλιστα με την κατηγορία του εγκληματία πολέμου!
Το 2008, ο σημερινός Πρόεδρος της Σερβίας, ο κ. Τάντιτς, οδήγησε την υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η απόφαση του οποίου ήταν ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί άλλη οντότητα. Χωρίς καμία αντίσταση εκ μέρους της Σερβίας, αυτή η απόφαση απεστάλη στον ΟΗΕ.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Τρίτη εμπειρία: Πρόσφατα παρουσίασα το βιβλίο του Άκη Κοσώνα «Το Πείραμα: Η Γιουγκοσλαβική εμπειρία και η διάλυση των Βαλκανίων». Είναι συρραφή δημοσιευμάτων της περιόδου 1990 – 2000 για τη Σερβία, αλλά και με αναφορές μέχρι το 2008, από ανταποκρίσεις δημοσιογράφων του ελληνικού και ξένου τύπου, εμπλουτισμένα με τη γνώμη του συγγραφέα.
Ένα από τα κεντρικά συμπεράσματα του βιβλίου είναι το εξής: οι συμμαχικές χώρες δεν κρίνονται ποτέ με τα ίδια μέτρα και σταθμά, αφού παρουσιάζουν εξορισμού διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Είμαστε σύμμαχος χώρα στο ΝΑΤΟ με τη Τουρκία, με το Βέλγιο και με άλλες χώρες αλλά δεν έχουμε το ίδιο βάρος.
Στο ίδιο βιβλίο, είχε μια συνέντευξη του ελληνοαμερικανού φημισμένου ιστορικού,καθηγητή Σπύρου Βρυώνη στο ΒΗΜΑ το 1993, που έλεγε: «Οι κακοί των Βαλκανίων σήμερα είναι οι Σέρβοι. Όμως στο βάθος είναι οι Έλληνες. Μια σταθερή χώρα με καλή οικονομία οδηγείται σταδιακά στην αποσταθεροποίηση!» . Μάλιστα! Αυτό ειπώθηκε σε συνέντευξη το 1993! Και συνεχίζει «Ήταν ήδη στα χαρτιά από τη διένεξη με την Τουρκία! Η Αμερική έχει μακροπρόθεσμους στόχους στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά προς το παρόν επικρατούν οι βραχυπρόθεσμοι».
Και θα κλείσω αντί απαντήσεως στο ρητορικό ερώτημα «κατά πόσον κινδυνεύει η Θράκη», με ένα δημοσίευμα εφημερίδας που λέει ότι προκλητικός χάρτης αποκαλύφθηκε στις 30/9/2010 με σχετικό πρωτοσέλιδο της Τουρκικής εφημερίδας Μιλλιέτ, που μοιράστηκε στα σχολεία σε CD.
Το προκλητικότερο είναι ότι ο χάρτης θεωρήθηκε σκανδαλώδης από τη Μιλλιέτ διότι, όπως εξηγεί η ίδια, παρουσιάζει να ανήκουν στην Τουρκία το Κιρκούκ, η Μοσούλη και το Αρμπιλ στο βόρειο Ιράκ καθώς και το Βατούμ στη Γεωργία. Δεν θεωρείται προκλητικός ο χάρτης για την εφημερίδα Μιλλιέτ γιατι έχει συμπεριλάβει στην Τουρκία τη Δυτική Θράκη, τη Βόρεια Θράκη καθώς και τα νησιά Σάμο, Ρόδο και Λέσβο, ούτε επίσης για την προσάρτηση ολόκληρης της Αρμενίας. Γι΄αυτά δεν θεωρήθηκε προκλητικός ο χάρτης από τη Μιλλιέτ.
Αντί απαντήσεως επί του ερωτήματος αυτού, θα σας περιγράψω κάποιες εμπειρίες μου:
Πρώτη εμπειρία: Το 1997 με προσκάλεσε ένας γυναικείος πολιτιστικός σύλλογος από την Άρτα, του οποίου η πρόεδρος έτυχε να κατάγεται από τη Θράκη. Μου ζήτησε να κάνω μία ομιλία για τη Θράκη στην Άρτα. Τότε ήμουν Αντιπρόεδρος της Βουλής.
Στην εκδήλωση μίλησα για τα θέματα της Θράκης, την ανάπτυξη που χρειάζεται, ανέφερα για τη μειονότητα, ανέφερα για το Προξενείο, ανέφερα για τις παρεμβάσεις του, ανέφερα για τους κινδύνους και εξήγησα ότι οφείλουμε να πάρουμε ιδιαίτερα μέτρα και κίνητρα.
Όμως, αισθανόμουν ότι δεν τους έπειθα. Επειδή έχω πείρα από ομιλίες, κοιτώντας το ακροατήριο στα μάτια, το καταλάβαινα.
Στη μικρή συζήτηση που επακολούθησε για λόγους ευγενικής φιλοξενίας, το μοτίβο ήταν ότι « κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε αποβιομηχάνιση, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε ανεργία, κι εμείς εδώ στην Άρτα έχουμε υπανάπτυξη »., ο νοών νοείτω!
Δεύτερη εμπειρία: Την ίδια χρονιά ως επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας για τις εκλογές που έγιναν στην εναπομείνασα Γιουγκοσλαβία, ήμουνα παρατηρητής του Οργανισμού Ασφάλειας Συνεργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), όπου συνάντησα τον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς. Ήμαστε από τις λίγες αντιπροσωπείες που συναντήσαμε τον Μιλόσεβιτς. Εμείς και άλλη μία νομίζω. Γι΄αυτό φυσικά είχαμε τεθεί στο στόχαστρο του επικεφαλής όλων των αντιπροσωπειών του ΟΑΣΕ ότι, είμαστε αναξιόπιστοι ως προς το θέμα της διαφύλαξης των αποτελεσμάτων στα εκλογικά τμήματα του Βελιγραδίου ή σε κάποιες άλλες περιοχές, που ήταν Έλληνες εκπρόσωποι. Ήταν ή δεύτερη φορά που συναντούσα τον Μιλόσεβιτς. Η πρώτη ήταν με το εμπάργκο που είχε επιβληθεί στη Γιουγκοσλαβία το 1991. Είχαμε πάει με μία Κοινοβουλευτική Αντιπροσωπεία από όλα τα κόμματα, πλην του κόμματος που κυβερνούσε τότε. Ο λόγος ήταν ότι δεν ήθελε να δείξει ότι δεν συμμετείχε η Ελλάδα στο διεθνές εμπάργκο.
Στη συνάντηση την οποία είχαμε, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι, ο Μιλόσεβιτς μιλούσε με έμφαση για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου. Ότι, κινδυνεύει το Κοσσυφοπέδιο να αποσχισθεί από τη Σερβία και από τη Γιουγκοσλαβία. Στο Κοσσυφοπέδιο βρίσκεται η καρδιά της Σερβίας και δεν πρέπει να υπάρξει αποκοπή. Γι΄αυτό μόνο μιλούσε, για τίποτε άλλο.
Ο συγχωρεμένος ο Τζιτζικώστας, ο οποίος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, μου είπε φεύγοντας: ¨Υπερβολικός δεν είναι; Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό;¨
Αντί κάποιου σχολίου, θα σας υπενθυμίσω τα εξής:
Ο Μιλόσεβιτς πέθανε και μάλιστα με την κατηγορία του εγκληματία πολέμου!
Το 2008, ο σημερινός Πρόεδρος της Σερβίας, ο κ. Τάντιτς, οδήγησε την υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η απόφαση του οποίου ήταν ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί άλλη οντότητα. Χωρίς καμία αντίσταση εκ μέρους της Σερβίας, αυτή η απόφαση απεστάλη στον ΟΗΕ.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Τρίτη εμπειρία: Πρόσφατα παρουσίασα το βιβλίο του Άκη Κοσώνα «Το Πείραμα: Η Γιουγκοσλαβική εμπειρία και η διάλυση των Βαλκανίων». Είναι συρραφή δημοσιευμάτων της περιόδου 1990 – 2000 για τη Σερβία, αλλά και με αναφορές μέχρι το 2008, από ανταποκρίσεις δημοσιογράφων του ελληνικού και ξένου τύπου, εμπλουτισμένα με τη γνώμη του συγγραφέα.
Ένα από τα κεντρικά συμπεράσματα του βιβλίου είναι το εξής: οι συμμαχικές χώρες δεν κρίνονται ποτέ με τα ίδια μέτρα και σταθμά, αφού παρουσιάζουν εξορισμού διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Είμαστε σύμμαχος χώρα στο ΝΑΤΟ με τη Τουρκία, με το Βέλγιο και με άλλες χώρες αλλά δεν έχουμε το ίδιο βάρος.
Στο ίδιο βιβλίο, είχε μια συνέντευξη του ελληνοαμερικανού φημισμένου ιστορικού,καθηγητή Σπύρου Βρυώνη στο ΒΗΜΑ το 1993, που έλεγε: «Οι κακοί των Βαλκανίων σήμερα είναι οι Σέρβοι. Όμως στο βάθος είναι οι Έλληνες. Μια σταθερή χώρα με καλή οικονομία οδηγείται σταδιακά στην αποσταθεροποίηση!» . Μάλιστα! Αυτό ειπώθηκε σε συνέντευξη το 1993! Και συνεχίζει «Ήταν ήδη στα χαρτιά από τη διένεξη με την Τουρκία! Η Αμερική έχει μακροπρόθεσμους στόχους στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά προς το παρόν επικρατούν οι βραχυπρόθεσμοι».
Και θα κλείσω αντί απαντήσεως στο ρητορικό ερώτημα «κατά πόσον κινδυνεύει η Θράκη», με ένα δημοσίευμα εφημερίδας που λέει ότι προκλητικός χάρτης αποκαλύφθηκε στις 30/9/2010 με σχετικό πρωτοσέλιδο της Τουρκικής εφημερίδας Μιλλιέτ, που μοιράστηκε στα σχολεία σε CD.
Το προκλητικότερο είναι ότι ο χάρτης θεωρήθηκε σκανδαλώδης από τη Μιλλιέτ διότι, όπως εξηγεί η ίδια, παρουσιάζει να ανήκουν στην Τουρκία το Κιρκούκ, η Μοσούλη και το Αρμπιλ στο βόρειο Ιράκ καθώς και το Βατούμ στη Γεωργία. Δεν θεωρείται προκλητικός ο χάρτης για την εφημερίδα Μιλλιέτ γιατι έχει συμπεριλάβει στην Τουρκία τη Δυτική Θράκη, τη Βόρεια Θράκη καθώς και τα νησιά Σάμο, Ρόδο και Λέσβο, ούτε επίσης για την προσάρτηση ολόκληρης της Αρμενίας. Γι΄αυτά δεν θεωρήθηκε προκλητικός ο χάρτης από τη Μιλλιέτ.
πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής
Απόσπασμα ομιλίας από την εκδήλωσης "Θράκη και Νεωοθομανισμός" στη Παλιά Βουλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου