Βάλτε το όραμα, να βάλουμε ψυχή

Πριν από 66 χρόνια, Δεκέμβριος ήταν και τότε, ξεκίναγε η αδελφοκτόνος σφαγή, που βύθιζε τη χώρα στο χάος. 

Ένας ανελέητος εμφύλιος πόλεμος, όπως όλοι οι εμφύλιοι,  που άφηνε πίσω του πληγές, και δίχαζε τους Έλληνες για πολλές δεκαετίες. 

Δεκέμβριος, τι σύμπτωση, είναι και τώρα, με σαφώς καλύτερες συνθήκες από τότε, αλλά με τις πολιτικές δυνάμεις διχασμένες. 

Το «Μνημόνιο» έχει διχάσει τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, έχει μετατρέψει την πολιτική ζωή σε πεδίο μάχης, αλλά το κυριότερο είναι ότι, έχει προκαλέσει συναίσθημα ανασφάλειας στον ελληνικό λαό. 

Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, κυρίως οι νέοι, οι ...

χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι δοκιμάζονται.

Οι Έλληνες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στις πολιτικές ηγεσίες, ενώ ο πνευματικός κόσμος αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων. 

Το ίδιο και η Εκκλησία, που στις δύσκολες ώρες αποτελούσε το καταφύγιο των δοκιμαζόμενων ανθρώπων ανεξαρτήτου θρησκευτικού δόγματος. 

Τι συμβαίνει ακριβώς σήμερα, 66 χρόνια μετά από εκείνο τον Δεκέμβριο; 

Εκκλησία και πνευματικός κόσμος σιωπούν, ενώ την ίδια στιγμή ο πολιτικός κόσμος κραυγάζει.  

Αν σε αυτό το μελαγχολικό τοπίο προστεθούν και οι ψίθυροι, που συνήθως ακούγονται όταν οι κοινωνίες δεν μιλούν, τότε γίνεται αντιληπτό πόσο μοιάζει εκείνος ο Δεκέμβριος με τον τωρινό. 

Εκείνο που λείπει είναι τα πτώματα στους δρόμους αλλά και αυτό δεν θα αργήσει, αν συνεχίσουμε να αντιδρούμε με προσλαμβάνουσες. «Κακό»- «Καλό», Μνημόνιο- Αντιμνημόνιο, «Δεξιά»- «Αριστερά», κλπ. 

Αν δεν ξεφύγουμε τώρα από τα μετεμφυλιακά σύνδρομα και δεν κατανοήσουμε ότι, κανένας σ’ αυτή τη χώρα, πολύ περισσότερο σ’ αυτή τη ζωή, δεν κατέχει τη μοναδική αλήθεια, το τέλος θα είναι αναπόφευκτο. 

Η Κυβέρνηση και η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να πολώνουν το κλίμα. 

Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία πρέπει να καταλάβουν ότι, για να συνεχίσουν να υπάρχουν, πρέπει να υπάρχει Ελλάδα. 

Να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι εξαρτώνται από μας, και όχι εμείς από αυτούς.  

Ας κάτσουν να συνεννοηθούν για το αύριο, και να σταματήσουν να παραπλανούν τον κόσμο με το Μνημόνιο και το Αντιμνημόνιο. 

Αυτοί κι εμείς ευθυνόμαστε για το πώς φθάσαμε την Ελλάδα σ’ αυτά τα χάλια και όχι οι ξένοι. 

Αυτοί ας αναλάβουν και την ευθύνη να μας εμπνεύσουν, για να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα. 

Να βάλουν το όραμα, να βάλουμε τη ψυχή και όλοι μαζί να ξανακάνουμε την Ελλάδα υπερήφανη. 

ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ