Η πολιτική του Μνημονίου έχει πλέον αποτύχει!
Το παραδέχονται πλέον, ακόμα κι όσοι ορκίζονταν στο όνομά του, μέχρι πριν λίγους μήνες. Ακόμα και υπουργοί της κυβέρνησης…
Ακόμα και γνωστοί «παπαγάλοι» των MME το φωνάζουν κάθε μέρα.
Άλλωστε το λένε και τα νούμερα. Το λένε και οι διεθνείς αγορές.
Ετοιμάζεται να το πει και η...
Standard and Poor που μας πάει για νέα «υποβάθμιση». Και ο ένας διεθνής οίκος μετά τον άλλο – με πρώτο τον Bloomberg – δίνει ως «πιθανότερο σενάριο» τη χρεοκοπία της Ελλάδας εντός του 2011!
Κι έρχονται όσοι το υπέγραψαν και το ψήφισαν τον περασμένο Μάιο και υποστηρίζουν σήμερα το εξής απλοϊκό:
– Το Μνημόνιο ήταν μια «δανειακή σύμβαση», λένε.
– Το υπογράψαμε για να «πάρουμε τα λεφτά ώστε να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις». Αλλιώς «θα κατέρρεε το κράτος».
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ισχύει:
* Πρώτον, το Μνημόνιο δεν ήταν απλώς «δανειακή σύμβαση». Μια τέτοια συμφωνία περιέχει τρία πράγματα: Πόσα λεφτά θα σου δώσουν, τι θα τα κάνεις και με ποιους όρους θα τα ξεπληρώσεις. Εδώ δεν υπογράψαμε μόνον – ούτε κυρίως - αυτά…
Υπογράψαμε πολύ λεπτομερές πρόγραμμα για κάθε πτυχή της οικονομικής πολιτικής μας, για τον δημόσιο τομέα, αλλά και για τον ιδιωτικό, σε διαδοχικές φάσεις, ανά τρίμηνο, συνεχώς, για μια τετραετία!
Αυτό που υπογράψαμε με το Μνημόνιο είναι απόλυτη δέσμευση πολιτικής για τέσσερα χρόνια! Κι όπως πάει, με την «επιμήκυνση» αποπληρωμής του, για πολύ περισσότερα: μέχρι 15 χρόνια όπως μας αποκάλυψε ο κ. Σκιόπα προχθές…
Υπογράψαμε δέσμευση πολιτικής, όχι απλώς δανειακή σύμβαση.
Και μάλιστα δέσμευση σε μιαν απολύτως λάθος πολιτική!
Αν είχαμε υπογράψει απλώς «δανειακή σύμβαση», δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να αλλάξουμε πολιτική σήμερα:
Θα είχαμε δεσμευτεί να μειώσουμε το έλλειμμα κατά 5,5% το χρόνο.
Δεν το καταφέραμε με τον ένα τρόπο, θα δοκιμάζαμε άλλον…
Τώρα, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόζουμε με «θρησκευτική ευλάβεια» ένα πρόγραμμα που μας βυθίζει, συνεχώς, σε αδιέξοδο…
Για την ακρίβεια, το Μνημόνιο ακυρώνει τη δυνατότητά μας να τηρήσουμε τη δανειακή σύμβαση:
– Δεν μπορούμε να μειώσουμε το έλλειμμα με τέτοια πολιτική.
– Δεν μπορούμε να ελέγξουμε το χρέος.
– Ούτε τους όρους αποπληρωμής μπορούμε να τηρήσουμε. Κι αυτό το τελευταίο το κατάλαβαν και οι δανειστές μας…
Κι έρχονται αυτοί που το υπέγραψαν και μας λένε σήμερα ότι δεν φταίνε εκείνοι, αλλά φταίνε οι… άλλοι, που δεν το υπέγραψαν!
Και τους προειδοποιούσαν εγκαίρως…
* Δεν είναι αλήθεια, επίσης, ότι «αν δεν παίρναμε τα χρήματα δεν θα είχε το κράτος να πληρώσει μισθούς και συντάξεις».
Τα χρήματα που πήραμε ως τώρα δεν πήγαν «σε μισθούς και συντάξεις». Τα τρία τέταρτα περίπου απ’ όσα θα πάρουμε μέσα στο 2010 (μαζί και η τρίτη δόση – σύνολο γύρω στα 40 δισεκατομμύρια) θα πάνε σε πληρωμές παλαιοτέρων χρεών. Μόνο το ένα τέταρτο θα καλύψει τρέχουσες ανάγκες (μαζί και οι τόκοι εξυπηρέτησης του χρέους). Κι αυτές θα μπορούσαν να είχαν καλυφθεί από περικοπές μικρότερες από εκείνες που ήδη κάναμε. Πολύ μικρότερες.
Το Μνημόνιο δεν «έσωσε» την Ελλάδα…
Προσπάθησε να σώσει τους δανειστές της χαντακώνοντας την Ελλάδα!
Η αλήθεια είναι ότι το Μάρτιο είχαμε μεγάλα περιθώρια διαπραγμάτευσης.
Γιατί απλούστατα οι ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν φορτωμένες με «τοξικά» ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, και δεν είχαν καμία διάθεση να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε (και να γίνουν τα ομόλογα που είχαν στα χέρια τους… «ταπετσαρίες» για τον τοίχο).
Θα δέχονταν διαφορετικούς όρους, γιατί αλλιώς θα πλήρωναν εκείνοι το «μάρμαρο».
Θα στοίχιζε και σε κείνους πολύ ακριβά ενδεχόμενη Ελληνική χρεοκοπία…
Προ ημερών η Ιρλανδία, αγρίως στριμωγμένη από τις ετοιμόρροπες τράπεζές της, διαπραγματεύθηκε σκληρά και διέσωσε το πολύ χαμηλό φορολογικό συντελεστή της.
Δέχθηκε να κάνει περικοπές, αλλά όχι να θυσιάσει την πηγή της αναπτυξιακής δυναμικής της.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου θυσίασε πρώτη την αναπτυξιακή δυναμικής της: Ανέβασε τους φορολογικούς συντελεστές της, αλλά δεν κατάφερε να αυξήσει αισθητά τα έσοδά της. Και ενώ η Ελλάδα δεν είχε «στρίμωγμα» από τις τράπεζές της, που είναι πολύ υγιέστερες από τις Ιρλανδικές.
Κι έρχονται, σήμερα όσοι δέσμευσαν τη χώρα σε μιαν αδιέξοδη πολιτική χωρίς να διαπραγματευθούν το παραμικρό, να μας πουν ότι… τους χρωστάμε χάρη που μας… χαντάκωσαν!
Για να σωθεί η χώρα χρειάζεται συνολική αναδιαπραγμάτευση.
Κι αυτό δεν μπορούν να το κάνουν όσοι υπέγραψαν το Μνημόνιο.
Η μόνη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο είναι να παραδεχθούν το λάθος τους και να παραιτηθούν.
Να φύγουν!
Ακόμα υπάρχουν αρκετοί που δεν επιθυμούν να χρεοκοπήσει η Ελλάδα.
Ακόμα υπάρχουν πολλοί που θα χάσουν πολλά αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα.
Μια νέα κυβέρνηση μπορεί ακόμα να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου απέτυχε.
Καιρός να παραιτηθεί.
Με το καλό.
Πριν αναγκαστεί να φύγει υπό πολύ πιο δραματικές περιστάσεις.
ΝΖ
Άλλωστε το λένε και τα νούμερα. Το λένε και οι διεθνείς αγορές.
Ετοιμάζεται να το πει και η...
Standard and Poor που μας πάει για νέα «υποβάθμιση». Και ο ένας διεθνής οίκος μετά τον άλλο – με πρώτο τον Bloomberg – δίνει ως «πιθανότερο σενάριο» τη χρεοκοπία της Ελλάδας εντός του 2011!
Κι έρχονται όσοι το υπέγραψαν και το ψήφισαν τον περασμένο Μάιο και υποστηρίζουν σήμερα το εξής απλοϊκό:
– Το Μνημόνιο ήταν μια «δανειακή σύμβαση», λένε.
– Το υπογράψαμε για να «πάρουμε τα λεφτά ώστε να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις». Αλλιώς «θα κατέρρεε το κράτος».
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ισχύει:
* Πρώτον, το Μνημόνιο δεν ήταν απλώς «δανειακή σύμβαση». Μια τέτοια συμφωνία περιέχει τρία πράγματα: Πόσα λεφτά θα σου δώσουν, τι θα τα κάνεις και με ποιους όρους θα τα ξεπληρώσεις. Εδώ δεν υπογράψαμε μόνον – ούτε κυρίως - αυτά…
Υπογράψαμε πολύ λεπτομερές πρόγραμμα για κάθε πτυχή της οικονομικής πολιτικής μας, για τον δημόσιο τομέα, αλλά και για τον ιδιωτικό, σε διαδοχικές φάσεις, ανά τρίμηνο, συνεχώς, για μια τετραετία!
Αυτό που υπογράψαμε με το Μνημόνιο είναι απόλυτη δέσμευση πολιτικής για τέσσερα χρόνια! Κι όπως πάει, με την «επιμήκυνση» αποπληρωμής του, για πολύ περισσότερα: μέχρι 15 χρόνια όπως μας αποκάλυψε ο κ. Σκιόπα προχθές…
Υπογράψαμε δέσμευση πολιτικής, όχι απλώς δανειακή σύμβαση.
Και μάλιστα δέσμευση σε μιαν απολύτως λάθος πολιτική!
Αν είχαμε υπογράψει απλώς «δανειακή σύμβαση», δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να αλλάξουμε πολιτική σήμερα:
Θα είχαμε δεσμευτεί να μειώσουμε το έλλειμμα κατά 5,5% το χρόνο.
Δεν το καταφέραμε με τον ένα τρόπο, θα δοκιμάζαμε άλλον…
Τώρα, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόζουμε με «θρησκευτική ευλάβεια» ένα πρόγραμμα που μας βυθίζει, συνεχώς, σε αδιέξοδο…
Για την ακρίβεια, το Μνημόνιο ακυρώνει τη δυνατότητά μας να τηρήσουμε τη δανειακή σύμβαση:
– Δεν μπορούμε να μειώσουμε το έλλειμμα με τέτοια πολιτική.
– Δεν μπορούμε να ελέγξουμε το χρέος.
– Ούτε τους όρους αποπληρωμής μπορούμε να τηρήσουμε. Κι αυτό το τελευταίο το κατάλαβαν και οι δανειστές μας…
Κι έρχονται αυτοί που το υπέγραψαν και μας λένε σήμερα ότι δεν φταίνε εκείνοι, αλλά φταίνε οι… άλλοι, που δεν το υπέγραψαν!
Και τους προειδοποιούσαν εγκαίρως…
* Δεν είναι αλήθεια, επίσης, ότι «αν δεν παίρναμε τα χρήματα δεν θα είχε το κράτος να πληρώσει μισθούς και συντάξεις».
Τα χρήματα που πήραμε ως τώρα δεν πήγαν «σε μισθούς και συντάξεις». Τα τρία τέταρτα περίπου απ’ όσα θα πάρουμε μέσα στο 2010 (μαζί και η τρίτη δόση – σύνολο γύρω στα 40 δισεκατομμύρια) θα πάνε σε πληρωμές παλαιοτέρων χρεών. Μόνο το ένα τέταρτο θα καλύψει τρέχουσες ανάγκες (μαζί και οι τόκοι εξυπηρέτησης του χρέους). Κι αυτές θα μπορούσαν να είχαν καλυφθεί από περικοπές μικρότερες από εκείνες που ήδη κάναμε. Πολύ μικρότερες.
Το Μνημόνιο δεν «έσωσε» την Ελλάδα…
Προσπάθησε να σώσει τους δανειστές της χαντακώνοντας την Ελλάδα!
Η αλήθεια είναι ότι το Μάρτιο είχαμε μεγάλα περιθώρια διαπραγμάτευσης.
Γιατί απλούστατα οι ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν φορτωμένες με «τοξικά» ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, και δεν είχαν καμία διάθεση να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε (και να γίνουν τα ομόλογα που είχαν στα χέρια τους… «ταπετσαρίες» για τον τοίχο).
Θα δέχονταν διαφορετικούς όρους, γιατί αλλιώς θα πλήρωναν εκείνοι το «μάρμαρο».
Θα στοίχιζε και σε κείνους πολύ ακριβά ενδεχόμενη Ελληνική χρεοκοπία…
Προ ημερών η Ιρλανδία, αγρίως στριμωγμένη από τις ετοιμόρροπες τράπεζές της, διαπραγματεύθηκε σκληρά και διέσωσε το πολύ χαμηλό φορολογικό συντελεστή της.
Δέχθηκε να κάνει περικοπές, αλλά όχι να θυσιάσει την πηγή της αναπτυξιακής δυναμικής της.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου θυσίασε πρώτη την αναπτυξιακή δυναμικής της: Ανέβασε τους φορολογικούς συντελεστές της, αλλά δεν κατάφερε να αυξήσει αισθητά τα έσοδά της. Και ενώ η Ελλάδα δεν είχε «στρίμωγμα» από τις τράπεζές της, που είναι πολύ υγιέστερες από τις Ιρλανδικές.
Κι έρχονται, σήμερα όσοι δέσμευσαν τη χώρα σε μιαν αδιέξοδη πολιτική χωρίς να διαπραγματευθούν το παραμικρό, να μας πουν ότι… τους χρωστάμε χάρη που μας… χαντάκωσαν!
Για να σωθεί η χώρα χρειάζεται συνολική αναδιαπραγμάτευση.
Κι αυτό δεν μπορούν να το κάνουν όσοι υπέγραψαν το Μνημόνιο.
Η μόνη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο είναι να παραδεχθούν το λάθος τους και να παραιτηθούν.
Να φύγουν!
Ακόμα υπάρχουν αρκετοί που δεν επιθυμούν να χρεοκοπήσει η Ελλάδα.
Ακόμα υπάρχουν πολλοί που θα χάσουν πολλά αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα.
Μια νέα κυβέρνηση μπορεί ακόμα να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου απέτυχε.
Καιρός να παραιτηθεί.
Με το καλό.
Πριν αναγκαστεί να φύγει υπό πολύ πιο δραματικές περιστάσεις.
ΝΖ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου