Αν επιχειρήσουμε μια ψύχραιμη αποτύπωση των δεδομένων που προέκυψαν από τους δυο γύρους των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα διαπιστώσουμε ότι το εκλογικό σώμα έστειλε «μήνυμα», τόσο στον Γιώργο Παπανδρέου όσο και στον Αντώνη Σαμαρά.
Και απομένει πλέον στους δυο πολιτικούς ηγέτες, να το αποκωδικοποιήσουν και να προχωρήσουν στις πρωτοβουλίες που έχει ανάγκη ο τόπος για το μέλλον.
Το ΠΑΣΟΚ υπέστη εκκωφαντική μείωση της εκλογικής δύναμής του, και είδε, μόλις έναν χρόνο μετά τη νίκη του στις εθνικές εκλογές του 2009, την απόσταση που το χωρίζει από τη Νέα Δημοκρατία, να συρρικνώνεται από το 11% στο μόλις 4%, όπως τουλάχιστον κατέγραψαν δυο δημοσκοπήσεις, της «GPO» και της «Alco».
Σε σχέση με το «ταμείο» της πρώτης Κυριακής, η Νέα Δημοκρατία έχασε μέρος των ...
εντυπώσεων που κέρδισε, λόγω της απώλειας, για διαφορετικούς κατά περίπτωση λόγους, του Δήμου Αθηναίων, του Δήμου Θεσσαλονίκης, της Περιφέρειας Αττικής και της Περιφέρειας Πελοποννήσου.Ο Γιώργος Παπανδρέου είδε να δικαιώνονται δυο προσωπικές επιλογές του, που συνάντησαν την αντίσταση του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, για συνεργασία με τη Δημοκρατική Αριστερά, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη.
Ο Αντώνης Σαμαράς είδε να μην δικαιώνονται δυο αντίστοιχες προσωπικές επιλογές του, που δεν είχαν την καθολική εσωκομματική αποδοχή, στις Περιφέρειες Αττικής και Πελοποννήσου.
Όσο για την αποχή, που παραδοσιακά αφορά και προέρχεται από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, το οποίο και υφίσταται τη φθορά της εξουσίας, αυτή τη φορά επηρέασε και το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ενδεχομένως και λόγω του ενθουσιασμού που ακολούθησε τα θετικά αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής.
Εν κατακλείδι, και οι δυο πολιτικοί αρχηγοί καλούνται να αποκωδικοποιήσουν σωστά, το μήνυμα που τους έστειλε με την ψήφο της η κοινωνία:
Ο μεν Πρωθυπουργός να κατανοήσει ότι ο λαός δεν του άναψε το «πράσινο φως» για να συνεχίσει να ακολουθεί τη σημερινή, επώδυνη για την πλειοψηφία της κοινωνίας πολιτική, αλλά για να παραμείνει στην εξουσία, από την οποία «απειλούσε» να αποχωρήσει, μέσω των γνωστών πια εκλογικών διλημμάτων του, και να δώσει ως το τέλος τη μάχη για την έξοδο της χώρας από τη σημερινή κρίση.
Ο δε Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στα «πολιτικά πανιά» του οποίου φύσηξε ούριος άνεμος, από το «ροκάνισμα» της μεγάλης διαφοράς που χώριζε τη Νέα Δημοκρατία από το ΠΑΣΟΚ, να κινηθεί εφεξής περισσότερο στη βάση της θεσμικής αποστολής και ιδιότητάς του, ως 4ος στην ιεραρχία ανώτατος πολιτειακός παράγοντας (μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Βουλής), και λιγότερο ως αρχηγός ενός κόμματος που διεκδικεί την εξουσία.
Η κρίσιμη συγκυρία την οποία διέρχεται η χώρα, απαιτεί συνθέσεις, συνεννοήσεις, πρόσθεση και πολλαπλασιασμό δυνάμεων.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
Έχεται δίκιο. Το ανέλυσε εξ άλλου και ο Κάρολος Μαρξ. Σημαντικά γεγονότα της πολιτικής εκδηλώνονται μεν ως δράματα, επαναλαμβάνονται δε ως φαρσοκωμωδίαι: Εξεκίνησαν αμφότεροι ως συγκάτικοι σε φοιτητικόν διαμέρισμα. Συντόμως θα επανασυγκατοικίσουν σε γηροκομείο αποτυχημένων ηγετών.
ΑπάντησηΔιαγραφή