Οι κοινωνίες της εποχής μας, ιδιαίτερα οι πιο αναπτυγμένες, διανύουν μεταβατική περίοδο σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο αφήνοντας οριστικά πίσω τους και για ιστορική μόνο αξιολόγηση, μοντέλα παραγωγής και κοινωνικής- πολιτειακής οργάνωσης..
Το σπουδαιότερο είναι ότι άφησαν πίσω τους τις κλασσικές σταθερές αποτίμησης της παραγωγικότητας (άνθρακα, χάλυβα, χρυσό) αντικαθιστώντας τις από την ...συνολική και συλλογική παραγωγικότητα του ανθρώπινου δυναμικού κατατετμημένου σε εθνικές αλλά καθοριστικά αλληλοεπηρεαζόμενες αγορές.
Η οικονομική αποτίμηση της κοινωνίας μιας χώρας στις διεθνείς αγορές δεν γίνεται πλέον από το ΑΕΠ το οποίο παρήγαγε αλλά με βάση αυτό που πρόκειται να παραχθεί. Το μελλοντικό αυτό ΑΕΠ προεξοφλείται από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα βασικά μέσω της διακύμανσης της αξίας των ομολογιακών δανείων (ομολόγων) και διάμεσου των παραγώγων τους (derivates) όπως τα γνωστά πλέον σε όλους μας «spreads».
Επιπλέον για την αποτίμηση και προεξόφληση του ΑΕΠ προσμετράται η ικανότητα χρήσης και εφαρμογής από τη συγκεκριμένη χώρα της σύγχρονης τεχνολογίας, ο βαθμός κατάρτισης στην οποία επηρεάζει δραστικά το κόστος και την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών .
Τα αποτελέσματα της τεχνολογικής έκρηξης και κυρίως οι εφαρμογές της στο διαδίκτυο συνθέτουν σήμερα την καθημερινότητά μας.
Ο όγκος των πληροφοριών που διακινεί το διαδίκτυο επιτρέπει στις συναλλαγές προϊόντων και χρεογράφων να εκτελούνται και να ανακοινώνονται ηλεκτρονικά σε όλες τις αγορές του πλανήτη σε πραγματικό χρόνο (real time).
Οι ιλιγγιώδεις αυτές ταχύτητες μεταβολής των οικονομικών δεδομένων έχουν σοβαρότατες κοινωνικές συνέπειες οι οποίες πρέπει πλέον να αντιμετωπίζονται από της κυβερνήσεις με ανάλογες ταχύτητες άλλα κυρίως με διορατικότητα και πρόληψη.
Τη περίοδο από το 1970 έως το 2000 που η παγκόσμια οικονομία βρισκόταν σε τροχιά ανάπτυξης και τα πράγματα είχαν μικρότερες ταχύτητες, διαμορφώθηκε η πολιτική συνείδηση και τα κριτήρια κομματικής ένταξης στην κοινωνία μας διαχωρίζοντάς την σε δυο μεγάλα «κομματικά στρατόπεδα». Ένα «αριστερόστροφο» και ένα «δεξιόστροφο». Ο διαχωρισμός αυτός, στην πράξη, πόρω απείχε από πραγματικές δεσμεύσεις σε κοσμοθεωρίες και ιδεολογίες ειδικότερα στο επίπεδο των ηγεσιών και του στελεχικού δυναμικού των κομμάτων.
Εύστοχος κρίνεται ο κοινωνικός διαχωρισμός σε «προνομιούχους» και «μη προνομιούχους», ο οποίος αφαίρεσε από την Αριστερά το βασικό της ιδεολογικό υπόβαθρο, δηλαδή «τη συγκεκριμενοποίηση του εκμεταλλευτή κεφαλαιοκράτη» ο οποίος άλλωστε, τουλάχιστον ως κεφαλαιοκράτης και κατά τις μαρξιστικές παραδοχές, ήταν και είναι αόρατος στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο λόγω ελλείψεως εθνικής αστικής τάξης!
Επί της ουσίας η περιβόητη αλλαγή του 1981 δεν ήταν τίποτε άλλο πάρα η εξασφάλιση της δυνατότητας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού να διοριστεί στο δημόσιο να παίρνει δουλειές από το κράτος και γενικότερα να συμμετέχει στις ευκαιρίες της ελεύθερης αγοράς και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Ήταν η δυνατότητα που της δόθηκε από την εξουσία να μπει στην ομάδα των «προνομιούχων» την οποία επεδίωκε να κρατήσει σχεδόν μόνο για τον εαυτό της η «δεξιόστροφη» πλευρά της κοινωνίας, βασιζόμενη και στο μονοπώλιο των σχέσεών τη με τη Δύση και μπαίνοντας εμπόδιο στον κοινωνικό εκσυγχρονισμό, στον οποίο προσπάθησε να τη σύρει «με το ζόρι» ο φωτισμένος αρχηγός της Κωνσταντίνος Καραμανλής, με τελικό στόχο την Ευρώπη.
Το πολιτικό μας σύστημα «λησμόνησε» να μεταφέρει στο λαό το ότι η ένταξη μας στην ΕΕ ήταν εκείνη που έφερε τα χρήματα των επιδοτήσεων, που ανέβασε την πιστοληπτική ικανότητα και το κύρος της χώρας, ούτως ώστε να διοριστούν στρατιές υπάλληλων στο δημόσιο και να επιδοτούνται οι αγρότες για μη εμπορεύσιμες και μη αναλώσιμες καλλιέργειες!
Οικειοποιήθηκε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ την εξ αντικειμένου άνοδο του βιοτικού επιπέδου παρουσιάζοντάς την ως αποτέλεσμα της πολιτικής της δημιουργώντας την εντύπωση στο λαό ότι… η Ελλάδα έκανε χάρη στη Ευρώπη με την ένταξη της σ’ αυτήν. Δυστυχώς, είχε προηγηθεί το βαρύγδουπο διάγγελμα του προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τσάτσου που, ούτε λίγο-ούτε πολύ, μας ειχε πει ότι …η Ευρώπη εντάχθηκε στην Ελλάδα!
Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, του ’81, «έκανε τη δουλειά του» συνεπικουρούμενο από μια παρελθοντολάγνα αριστερά που έκανε ότι δεν καταλαβαίνει πως κοινωνικό μοντέλο που επικαλείτο –και εξακολουθεί να επικαλείται εν έτει 2010, απορρίφθηκε από τους λαούς και από την ηγεσία τους ,στις χώρες που εφαρμόστηκε.
Η άτολμες προσπάθειες των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή για εκσυγχρονισμό στην οικονομία , στην άμυνα, στην παιδεία σε συνδυασμό με τα ανοίγματα προς Ρωσία και Κίνα, συνάντησαν τη λυσσαλέα αντίδραση και πολεμική του αναχρονιστικού κατεστημένου, το οποίο επιχειρούσε τις επιθέσεις του ταμπουρωμένο σε οχυρά που επί σειρά ετών οικοδομούσε. Οχυρά συγκοινωνούντα και αλληλο- υποστηριζόμενα, στους χώρους των τραπεζών, των μεγάλων κρατικοδίαιτων κατασκευαστικών και του συνδικαλιστικού κινήματος. Φυσικά, στη προσπάθειά του αυτή, το ως άνω κατεστημένο, είχε στον απόλυτο έλεγχό του τα ΜΜΕ τα οποία ήδη είχε μετατρέψει μέσω «στρατευμένων» δημοσιογράφων σε μηχανισμό ανάδειξης ή συκοφάντησης ανάλογα με το τι έκρινε ότι το εξυπηρετεί!
Και είναι να τρελαίνεται κανείς όταν ακούει κάθε πρωί έναν από τους «στρατευμένους» να κατηγορεί ευθέως τις κυβερνήσεις Καραμανλή ότι «βούλιαξαν το κράτος», όταν ο ίδιος, επί ΠΑΣΟΚ, είχε διορισθεί «σύμβουλος» στο υπουργείο Ναυτιλίας και εισέπραττε μισθό χωρίς να έχει περάσει ούτε έξω από την πόρτα!
Αυτό το κατεστημένο, επιδιώκοντας την διατήρησή του, και σε «μια νέα ευκαιρία», έστρωσε το δρόμο στον Γ. Παπανδρέου, όταν διαπίστωσε ότι δεν μπόρεσε να τον εξαφανίσει.
Ετσι, ο νέος πρωθυπουργός, πλαισιωμένος από την ανανεωμένη οικογενειακή αυλή, επιδόθηκε σε μια πρωτοφανή καταδίωξη της ΝΔ (στελέχη της και απλοί πολίτες, που τους ανατέθηκαν κάποια καθήκοντα και έτρεξαν να βοηθήσουν ακόμη και αμισθί σύρονται και στιγματίζονται από ανυπόληπτες «εξεταστικές»), μετατρέποντας τον θεσμό της Δικαιοσύνης σε πολιτικό διώκτη και αναβιώνοντας το καθεστώς των «κοινωνικών φρονημάτων» σε εξελιγμένη και με «δημοσιογραφικό περιτύλιγμα» μορφή.
Η δραματική επιδείνωση της οικονομίας, μέσα σε τρεις μήνες από την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, η ανακολουθία των λόγων και έργων του, καταγράφηκε ανάγλυφα στο ποσοστό της αποχής στα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών, σχηματίζοντας ένα τεράστιο κύμα πολιτών, οι οποίοι δεν δέχονται πλέον να επιδοκιμάσουν με τη ψήφο τους τη διαιώνιση πολιτικών οικονομικών και κοινωνικών συνταγών που μοναδικό σκοπό έχουν να διατηρήσουν τα προνόμια της κάστας που περιφέρεται από το Καστρί στη Χαρ. Τρικούπη και απ’ εκεί στην Ιπποκράτους!
Το ήμισυ του εκλογικού σώματος που δεν μετέσχε στις εκλογές αλλά και όσοι ψήφισαν τις επιλογές της Νέας Δημοκρατίας, περιμένουν από το μεγάλο αυτό κόμμα να αποδείξει ότι είναι συγκροτημένο και ότι διαθέτει αποφασιστική ηγεσία, η οποία είναι σε θέση να επαναφέρει στη χώρα το αίσθημα ασφάλειας και αυτοπεποίθησης. Περιμένει ένα πνεύμα παλικαριάς ανάλογο με αυτό που έδειξε ο νεοεκλεγείς δήμαρχος στον Πειραιά.
Περιμένει συγκεκριμένες προτάσεις για την οικονομία και την ανάπτυξη , το οποίο θα είναι ανάλογο με την κρισιμότητα των περιστάσεων.
Το εκλογικό σώμα αντιλαμβάνεται ότι η χώρα δεν θα πάει μπροστά με τα τερτίπια και τα κροκοδείλια δάκρυα της ηγεσίας του Πασοκ υπέρ των αδυνάτων, τους οποίους αποτελείωσε με την ανικανότητά του!
Δεν αποδέχεται τις προτάσεις συνεργασίας με απώτερο σκοπό να εξασφαλίσουν στην κυβέρνηση άλλοθι και συνενοχή ενώ ταυτόχρονα εξαγγέλλεται αλαζονικά η πρόθεση «μιας γεμάτης τριετίας» λες και το αποτέλεσμα των εκλογών σε συνδυασμό με τη συμμετοχή, της έδωσαν «λευκή επιταγή»!
Σ’ αυτή τη περίοδο των ταχυτήτων η μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη πρέπει πλέον να ανταποκριθεί στην ιστορία της επιταχύνοντας με τόλμη την αναδιάταξή της και αξιοποιώντας ειδικούς τεχνοκράτες ,τους οποίους εν αφθονία διαθέτει, ώστε να επεξεργαστεί λύσεις και προτάσεις αφήνοντας πίσω της ανεπιστρεπτί πολιτικές αλχημείες και ατολμίες. Αυτή τη φορά η ΝΔ πρέπει να αποφύγει να εκθρέψει νέους εκπροσώπους της «πέμπτης φάλαγγας», που έδρασε επί των ημερών των κυβερνήσεων Καραμανλή και δυναμίτισε το κλίμα με «πορίσματα» ή με ύβρεις, που οδήγησαν κάποιους ακόμη και σε υψηλά αξιώματα, με τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ-ακροδεξιάς!
ΙΑΣΩΝ ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ
Κατ' αρχήν ας γίνει η διαπίστωση, ότι ο μαστρωπός επιδοτεί μια γυναίκα, μόνο με στόχο να την εθίσει στην πλασματική πολυτέλεια, ώστε να μπορέσει στην συνέχεια να την κατεβάσει στο πεζοδρόμιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα σε ποιους τομείς μπορούν σε μια τέτοια περίπτωση να συμβάλλουν οι τεχνοκράτες, δεν χρειάζεται σπαζοκεφαλιά: Στριγκάκια που φωσφωρίζουν με μπαταρίες, προηγμένες κρέμες υπερεπιταχύνσεως του οργασμού με στόχο την αύξηση της αποδοτικότητος, αναισθητικά των ερωγενών περιοχών ώστε να μην καταπονείται η εργαζόμενη.
Ας διδαχθούμε από τον εκσυγχρονισμό του κ. Σιμήτη, ο οποίος στα πλαίσια της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων φρόντισε να γίνουν οι εθνικοί οίκοι ανοχής.
Άντε, γιατί πολύ πίσω έχουμε μείνει.