Αναδιάταξη χρέους με νέα διάταξη δυνάμεων

«Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή του προγράμματος (οικονομικής προσαρμογής)». 

Η φράση βρίσκεται προς το τέλος της ανακοίνωσης. Αυτής που μοίρασαν προχθές στην Αθήνα. Την οποία, προηγουμένως, διατύπωσαν από κοινού οι εκπρόσωποι των τριών μερών. 

Δουλειά των οποίων είναι να γράψουν από μια εισήγηση προς τους πιστωτές μας. ...

Προκειμένου εκείνοι, ενεργώντας νομίμως διά του κρατικού τους ταμία, να υπογράψουν την εντολή μεταβίβασης κεφαλαίων από την καθεμιά κεντρική τράπεζα προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ωστε και αυτή, με τη σειρά της, να μεταβιβάσει προς την Τράπεζα της Ελλάδος τα αντίστοιχα ποσά. Η επόμενη δόση, η τρίτη στη σειρά, θα έχει, επιτέλους, μπει, στα ταμεία του κράτους.

Μόνον για μερικές ώρες! Οι ανάγκες πληρωμών του ελληνικού κράτους είναι αδυσώπητες. Η μείωση του κρατικού ελλείμματος, όπως το παρουσιάζει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δεν έβγαλε και σπουδαία βάρη από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κυρίως, όμως, δεν μετακίνησε την οικονομία από την «κρίσιμη στιγμή» σε μια πιο χαλαρή διευθέτηση των προβλημάτων της. Η μόνη διαφορά στις αρχές του 2011 από την κατάσταση που επικρατούσε πριν από μόλις έναν χρόνο, όταν ο σημερινός υπουργός Οικονομικών εισηγείτο έναν (ακόμη) «ψεύτικο» και απλώς «κομματικό» προϋπολογισμό, είναι ότι η δημοσιονομική κρίση μοιάζει να βρίσκεται υπό (καλύτερο) έλεγχο.

Παρατηρήστε τα ακόλουθα: σύμφωνα με τον περυσινό προϋπολογισμό, ο κ. Παπακωνσταντίνου υπολόγιζε τα έσοδα του κράτους σε 58,4 δισ. ή κοντά 5 δισ. (+9%) περισσότερα από εκείνα του 2009. 

Φαίνεται ότι θα έχει τελικά πάρει μόνον 3 δισ. ή 5%. 

Μετά από τόσους φόρους! 

Ακόμη λιγότερα από τον στόχο του Προγράμματος (ΠΟΠ) του Μνημονίου, που ήθελε έσοδα 60,3 δισ., μια αύξηση 7 δισ. ή 12%. Ευτυχώς για μας, όλοι οι υπολογισμοί, του υπουργείου και της τριμερούς, έπεσαν έξω, παρά τη θύελλα μέτρων.

Δυστυχώς, όμως, δεν το βάζουν κάτω. Μεταφέρουν τα πάντα για το 2011 και θέλουν έσοδα 59,4 δισ., μια αύξηση 3 δισ. ή 5% από φέτος. Δηλαδή, έξι δισ. περισσότερα (ή 11%) από το 2009. Με δύο λόγια, όσο το έλλειμμα δεν μειώνεται τόσο θα παραμένει βαριά η πίεση του κράτους να μας τα πάρει. Και ας μειώνεται, στο μεταξύ, το μέγεθος της οικονομίας. Που σημαίνει ότι για του χρόνου υπολογίζουν ότι το κράτος θα πάρει 26% του εγχώριου προϊόντος, από 23% το 2009 και 24% το 2010. Η δημοσιονομική προσαρμογή συνεχίζεται, με σοβαρότατες επιπτώσεις στην ήδη «ραμμένη» τσέπη μας.

Ακόμη κι έτσι, το βάρος της κρίσης και, κατ' αντιστοιχία, το ειδικό βάρος των προσαρμογών πρέπει να μετακινηθεί από το αντιπαραγωγικό κομμάτι του Δημοσίου στην πραγματική οικονομία. Με την προϋπόθεση ότι το νοικοκύρεμα θα συνεχιστεί με πιο συστηματικό και πιο «σκληρό», ως προς την αποτελεσματικότητά του, τρόπο σε όλο το ευρύ κράτος, όλη η προσοχή μας πρέπει να πέσει στην πλευρά που μπορεί να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη: την παραγωγική, ιδιωτική οικονομία.

Αυτό ακριβώς υπογράμμισε το κοινό ανακοινωθέν των Τριών, αμέσως μετά τη διαπίστωση με την οποία ξεκινήσαμε το σημερινό σημείωμα. Λένε, συγκεκριμένα: «Πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια οικονομία δυναμική και στηριγμένη στις εξαγωγές απαιτούν επιδέξιο σχεδιασμό και πολιτική βούληση προκειμένου να ξεπεραστούν εδραιωμένα συμφέροντα». Δεν θα μπορούσαν να το διατυπώσουν καλύτερα!

Βεβαίως, το μήνυμα μοιάζει γενικόλογο. Σχεδόν «ακαδημαϊκό». Πολλοί θα σπεύσουν να το προσπεράσουν. Θα ήταν μεγάλο λάθος. Γι' αυτόν τον λόγο, άλλωστε, οι άνθρωποι το επαναλαμβάνουν στις τέσσερις τελευταίες γραμμές, υπό τον τίτλο «Περιληπτικά».

Συγκεκριμένα: «Οι μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για να επιστρέψει η Ελλάδα σε αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη έχουν ξεκινήσει, όμως οι μέχρι σήμερα εξελίξεις αποκαλύπτουν ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν τα διαρθρωτικά θέματα προκειμένου η προσαρμογή να γίνει βιώσιμη».

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, πρώην υπουργός, το έθετε, την ίδια μέρα και περίπου την ίδια ώρα που μίλαγε η «τρόικα» στην Αθήνα, σε μια πιο «κατανοητή» στους πολιτικούς μας βάση, ζητώντας «επώδυνες περικοπές τεράστιας έκτασης και βάθους στον δημόσιο τομέα». Μόνον μέσα από «σκληρές συγκρούσεις με συντεχνιακά κατεστημένα και οργανωμένα συμφέροντα», σημείωνε ο έμπειρος πολιτικός, που παραμένει στην «εξορία» του ΠΑΣΟΚ. Ο, τι ακριβώς σημείωνε με την έκφραση «εδραιωμένα» ο έλεγχος της τριμερούς.

Το πραγματικό ερώτημα, πίσω από όλα τούτα, είναι πόσο χρόνο έχουμε στη διάθεσή μας μέχρι να εκτεθούμε και πάλι στην καλή (ή κακή) θέληση των αγορών. Επαρκεί για να «απελευθερωθούν οι εσωτερικές δυνάμεις που θα στηρίξουν την ενδογενή ανάπτυξη και θα διασφαλίσουν την προσέλκυση των ξένων επενδύσεων»;

Στους αμέσως επόμενους μήνες η Ελλάδα πρέπει να έχει αλλάξει -τουλάχιστον στα χαρτιά- αν θέλουμε να μας πάρουν στα σοβαρά όσοι έχουν στα χέρια τους ελληνικά ομόλογα και να δεχτούν να τα ανταλλάξουν με τους τίτλους που θα δημιουργήσει η νέα «γερμανική» συμμαχία για την Ευρώπη! Κανείς δεν δέχεται να παρατείνει τις υποχρεώσεις που έχεις αναλάβει απέναντί του, αν δεν έχει πειστεί ότι είσαι έτοιμος να τις σεβαστείς.

Πρακτικώς όλοι κατανοούν ότι τόκοι και χρεολύσια θα πνίξουν την ελπίδα ανάπτυξης. Η μόνη λύση είναι να αφήσουμε πλήρη ελευθερία στις παραγωγικές δυνάμεις, με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν μια ταχύτερη ανάπτυξη. Να ελπίζουμε ότι το Μνημόνιο Νο 3 θα το προβλέψει.

Πηγή: 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (του Μπάμπη Παπαδημητρίου)