Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Ο… νόμος


ΨΗΦΙΣΕ νόμους πολλούς και σκληρούς, αν δεν θέλεις να εφαρμοστούν.  

Στην Ελλάδα της παρανομίας βέβαια, όπου τα σύνδρομα των τουρκοκρατούμενων ελλήνων πέρασαν στους επίγονους, ως κληρονομούμενα γνωρίσματα. 
Δεν μιλάμε για Ευρώπη και ευρωπαίους για να πάρουμε τα καλά τους και μη ξεχνάμε πως και η πιο τέλεια (απο)μίμηση γεννάει στρεβλά μοντέλα. 
Δεν γίνεται ο έλληνας γερμανός και ο ελληνικός λαός δεν μετατρέπεται σε γερμανικό, τρομαγμένο (μεταπολεμικά…), νομοταγή και πειθαρχημένο.
ΕΔΩ, τα απλούστερα πράγματα προαναγγέλλονται, «διαφημίζονται» και γιγαντώνεται η σημασία τους. 
Για να καμαρώνουν οι εμπνευστές, αλλά και για να είναι…βαρύγδουπη η αποτυχία τους. Κι αν οι κυβερνήσεις αποφασίσουν να μας συμμορφώσουν με νόμους,, το κάνουν μετά…περισσής δειλίας. 
Γιατί; 
Γιατί είναι υπερβολικοί, ξεκάρφωτοι και ανεφάρμοστοι.
ΕΠΕΒΑΛΛΑΝ «τροχαία» μέτρα με νόμους αυστηρούς και πρόστιμα υπερβολικά. Αν π.χ. ξέχασες ν’ ανάψεις τα φώτα περνώντας ένα…μικροσκοπικό τούνελ (όχι στις Ελβετικές Άλπεις…), πληρώνεις(;) 700 ευρώ! Γι αυτό σχεδόν κανένας (έλληνας) οδηγός δεν το «θυμάται», κανένας τροχονόμος δεν «γράφει». Φόρτωσε ένας φουκαράς τα μπαγκάζια του (παράνομα) στο φορτηγάκι του, τον «έγραψαν» και καλείται να πληρώσει 3.000 ευρώ!
ΠΑΜΕ στο διαδίκτυο, στη διαφάνεια και την υπηρεσία του στον πολίτη. Θέλουν λεφτά και θα τα πάρουν «εδώ και τώρα». 
Με ΟΛΑ τα στοιχεία του φορολογουμένου στη φόρα. 
Με πρόσβαση του καθένα στο «έχειν» του καθένα (έχει δεν έχει νόμιμο συμφέρον) και με τον εμπνευστή του νόμου περί προσωπικών δεδομένων να…κοιμάται.
Απ’ την πλήρη ασυδοσία, μυστικότητα και κλεψιά, στην υπερβολή της υπερέκθεσης στο…φως.
ΓΙΑ να μη γίνει τίποτα. 
Για να αντιδράσει και η πιο ήρεμη συνείδηση στην υπερβολή και το Κράτος να (ξανα)μείνει χωρίς έσοδα και πόρους που δικαιούται. 
Με τον φοροκλέφτη να μην αλλάζει «συνήθειες», παραμένοντας στο απυρόβλητο. 
Ποιους άλλους; 
Τους πολιτικούς με κάποιους «πλουτήσαντες» ανάμεσά τους, τ. υπουργούς άνετους και χαμογελώντες, με τον νόμο περί ΜΗ ευθύνης τους υπό μάλης.

Tου Θανάση Ι. Νικολαΐδη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου