Σαν σήμερα, το 1980 η Ελλάδα επιστρέφει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, από το οποίο είχε αποχωρήσει το 1974.
Μια αμφιλεγόμενη απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η οποία είχε τις επιπτώσεις της στον μετέπειτα έλεγχο του Αιγαίου, και στην προσπάθεια της Τουρκίας να «βάλει πόδι».
Επειδή όμως όλες οι αποφάσεις πρέπει να τοποθετούνται στη χρονική στιγμή που λαμβάνονται, συνυπολογίζοντας τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις της χρονικής περιόδου, το ...
statesmen.gr παραθέτει ένα σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Αριστείδη Σ. Καλογερόπουλου-Στράτη, «Εθνικές Διαδρομές», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.
«Με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή πρωθυπουργό έπειτα από μια επταετή δικτατορία, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την αποδοχή του αιτήματος για ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, η χώρα μας, κατά το δεύτερο μέρος της δεκαετίας του 1970, διερχόταν μια ειδυλλιακή περίοδο στις εξωτερικές και διεθνείς σχέσεις της τόσο από διπλωματική όσο και από επικοινωνιακή άποψη. Η παρουσία ενός πεφωτισμένου συντηρητικού ηγέτη με αναμφισβήτητες ικανότητες και χαρίσματα, ο οποίος αποκατέστησε τη δημοκρατία χωρίς αιματοχυσίες και εξτρεμισμούς και νομιμοποίησε το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, αποτελούσε εγγύηση για τους Ευρωπαίους και τους Ατλαντικούς συμμάχους μας. Και τούτο παρά την απόφασή του να αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη γενικότερη στάση των ΗΠΑ στο Κυπριακό. Μια προσωπική απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η οποία, άσχετα με την αμφιλεγόμενη σκοπιμότητά της, είχε τη συμβολική σημασία της για τη συγκεκριμένη αυτή μεταδικτατορική εποχή. Έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από ένα λαό ο οποίος είχε την αίσθηση ότι η χώρα του ήταν προτεκτοράτο των Αμερικανών, προσχωρώντας σιγά σιγά, αλλά σταθερά, στη συνθηματολογία του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος με την αντιδυτική ρητορική του άγγιζε την ψυχή του μέσου Έλληνα.
Μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, και ενώ είχαν ξεκινήσει οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφασίζει να συναινέσει στην επιθυμία της Δύσης και να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Μπουλέντ Ετζεβίτ. Ο Καραμανλής γνώριζε τι έκανε και είχε υπολογίσει τις αντιδράσεις. Είχε επισκεφτεί προηγουμένως τις Βρυξέλες, το Φεβρουάριο 1978, εξασφαλίζοντας ευνοϊκή απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών της Κοινότητας για την έναρξη της δεύτερης φάσης των ουσιαστικών διαπραγματεύσεων, απόφαση που καθόριζε, μάλιστα ως χρονική προθεσμία κατάληξής τους τα τέλη του ίδιου έτους. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ήξερε ότι έπρεπε να ≪ανταποδώσει≫ αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες αποκλιμάκωσης των σχέσεων της Ελλάδας με την Τουρκία, ώστε να μην προκληθεί εμπόδιο στις σχέσεις με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, για να γίνει πιστευτή και η ≪ρητή υπόσχεσή≫ του ότι η Ελλάδα δεν επρόκειτο ως κράτος-μέλος να προβάλει βέτο στις μελλοντικές σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Βεβαίως, ο Καραμανλής γνώριζε καλύτερα απ’ οποιονδήποτε άλλο ότι μελλοντικός πρωθυπουργός θα ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να δεσμευτεί, αφού γνώριζε επίσης την τότε στάση του ΠΑΣΟΚ απέναντι στην Τουρκία και στα ≪συνδικάτα≫ του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ. Στάση που άλλαξε άρδην με την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, κάτι που επίσης είχε προβλέψει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».
Το βιβλίο του Αριστείδη Σ. Καλογερόπουλου-Στράτη, «Εθνικές Διαδρομές», περιγράφει τις πιο σημαντικές στιγμής της ελληνικής διπλωματικής ιστορίας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όπου ο συγγραφέας συμμετείχε, σε διάφορα πόστα στο εξωτερικό, και ειδικότερα στη Γενεύη, την Άγκυρα, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες.
Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει αύριο Τετάρτη 20 Οκτωβρίου και ώρα 19.00, στην Παλαιά Βουλή, από τους Δημήτρη Αβραμόπουλο, Χρήστο Ροζάκη (που έχει γράψει και τον πρόλογο) Παύλο Αποστολίδη και Γιάννη Πρετεντέρη.
STATESMEN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου