Ο Τέταρτος Δρόμος προς το άγνωστο

Δεν πάει καιρός  που λέγαμε, απ’ αυτήν εδώ την ιστοσελίδα (υπό τον τίτλο «Φαρσοκωμωδία με λυπημένο τέλος»), ότι: 

«Η κυβέρνηση και – με τη σειρά τους – οι τράπεζες μπορεί να κατασχέσουν όσα σπίτια, αυτοκίνητα, σκάφη, τιμαλφή, μαχαιροπίρουνα και κουρτίνες κάνουν κέφι. Χρήμα όμως δεν θα βρουν, αφού οι πράγματι έχοντες είτε θα παραμείνουν ανέγγιχτοι είτε έχουν κάνει τα κουμάντα τους. 

Έτσι πάλι θα κληθούν οι μη έχοντες να δώσουν λίγο ακόμη απ’ το αίμα τους».

Είχε ήδη εξαγγελθεί και διατυμπανιζόταν το «ανελέητο» και «ανυποχώρητο» κυνήγι της φοροδιαφυγής, από το οποίο η κυβέρνηση προσδοκούσε μεγάλα έσοδα. 

Η κατάληξη βεβαίως δεν είναι άλλη από μια ακόμη «περαίωση», μια ακόμη επιβράβευση των κατ’ επάγγελμα και κατά συρροήν φοροφυγάδων. 

Το δε αστείο είναι ότι ακόμη και η παντοδύναμη τρόικα πλέον αντιλαμβάνεται την κοροϊδία, ενώ το ΔΝΤ, αντί της «περαίωσης», ζητάει παραπομπή στη Δικαιοσύνη για τα αδικήματα σχετικά με τη φορολογία και απαιτεί σχεδόν να γίνει η φοροδιαφυγή «ιδιώνυμο» ...

αδίκημα.

Έτσι το μόνο προφανές – καταγραφόμενο πλέον ακόμη και από τις κατ’ εξοχήν φιλικές προς την κυβέρνηση εφημερίδες – είναι η αποτυχία. 

Μόνο που η κυβέρνηση δεν αποτυγχάνει μόνο στο κυνήγι των εσόδων και τον εξορθολογισμό του φορολογικού συστήματος (τον οποίο άλλωστε ουδέποτε επεδίωξε), αλλά και στην καλπάζουσα ύφεση, την εκρηκτική ανεργία, τα λουκέτα και τόσα άλλα τα οποία, σε πλήρη συνεργασία με την τρόικα, έχει... «επιτύχει».

Παράλληλα τα νέα από κάθε τομέα που άπτεται της οικονομικής πολιτικής είναι δραματικά:

● Το... προξενιό των επενδυτικών ευκαιριών στην Ελλάδα, το οποίο επιχείρησε τις προηγούμενες μέρες ο Παπακωνσταντίνου στην αλλοδαπή – και μάλιστα με διακεκριμένη υποστήριξη... – στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία.

● Τώρα υποτίθεται ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός και κάποιοι υπουργοί του αναζητούν επενδυτές ακόμη και σε τριτοκοσμικές χώρες. Εργαλείο, το νομοσχέδιο για επενδύσεις fast truck, έξω και πάνω από τους συνήθεις κανόνες, στα πρότυπα χωρών του Τρίτου Κόσμου. Ακριβώς επειδή «κανονικά» λεφτά είναι αδύνατον να «επενδυθούν» στη χρεοκοπημένη χώρα μας.

● Ως γνωστόν ακόμη και τη διαχείριση υδάτων έχουμε βγάλει στο σφυρί, επίσης χαρακτηριστικό τριτοκοσμικών Μπανανιών.

● Το ΔΝΤ ζητάει να πουλήσουμε τις κρατικές τράπεζες και – σύμφωνα με το χθεσινό «Βήμα» – πλέον η τρόικα πιέζει και για πώληση ιδιωτικών τραπεζών σε ξένους ομίλους.

● Την ίδια ώρα η Ευρώπη είναι αποφασισμένη να προχωρήσει, τον Οκτώβριο, όχι μόνο στην «οικονομική διακυβέρνηση», αλλά και στη θεσμοθέτηση της δυνατότητας πτωχεύσεων χωρών του ευρώ.

Μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό κλίμα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια όλο και περισσότεροι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι. Πάντα ξένοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (λέγε με Παπαδήμο), πάντα άμισθοι (άρα, κατά πάσα λογική πιθανότητα, καλυπτόμενοι οικονομικά από κάποιο εκτός Ελλάδας ταμείο), πάντα σχετιζόμενοι με τους τρεις παράγοντες της τρόικας ή με τράπεζες των πιστωτών μας ή με τράπεζες ειδικευμένες στις αναδιαρθρώσεις χρέους.

Με την άσκηση της πραγματικής εξουσίας στη χώρα διαρκώς να αποκρατικοποιείται και να... διεθνοποιείται, ίσως δεν είναι τελικά περίεργο που ο πρωθυπουργός μεταβιβάζει αρμοδιότητές του σε «συντονιστές» σαν εκ προθέσεως (;) να αποποιείται μέρος της εξουσίας του, την ώρα που ο ίδιος πασχίζει – και λαμβάνει αρκετή βοήθεια από παράγοντες εκτός Ελλάδος – ώστε να αναδειχθεί σε «διεθνή προσωπικότητα». Ο θρίαμβος της... παγκοσμιοποίησης και, βεβαίως, του Τέταρτου Δρόμου προς το άγνωστο!

Του Σταύρου Χριστακόπουλου / Το Ποντίκι