Το περήφανο ξεπούλημα και το σύνθημα της ντροπής!

Πρώτα πήραν το λιμάνι και μετά του πήραν τα μυαλά οι κινέζοι.

Κι έτσι, τις προάλλες, από οικείο έδαφος ο πρέσβης «καλής θελήσεως» της χώρας ή αλλιώς πρωθυπουργός εξωτερικού, ανήγγειλε το νέο δόγμα εσωτερικής πολιτικής: 

την κινεζοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.   

Από το χρηματιστηριακό κέντρο του κόσμου κάλεσε τους επενδυτές να αξιολογήσουν το φιλέτο «Ελλάδα» του οποίου η δημόσια περιουσία ύψους 270 δις. – είπε – είναι προς πώληση (την επομένη μας πέταξαν κατάμουτρα και τις ιδιωτικές περιουσίες των πολιτικών - αυτές δεν κινδυνεύουν). 

Γη, φυσικοί πόροι, κοινωφελείς επιχειρήσεις, μνημεία, υγεία, παιδεία, όλα κάτω του κόστους, με φαστ τρακ...

διαδικασίες.

Η μπανανία δική σας να την ξεφλουδίσετε κατά πως νομίζετε.

«Είμαστε στο σωστό δρόμο», είπε ο αθεόφοβος, «όλοι το αναγνωρίζουν» και «αυτό μας δίνει, αν θέλετε, και τη δύναμη να συνεχίσουμε εκείνες τις αλλαγές που χρειάζονται ώστε να είμαστε όχι μόνο περήφανοι για την χώρα μας, αλλά να έχουμε την Ελλάδα και την οικονομία που μας αξίζει».

Έτσι, ξεχρεώνουμε λοιπόν; 

Για να δούμε: Όταν η τράπεζα σού παίρνει το σπίτι γιατί έμεινες χωρίς δουλειά και δεν μπόρεσες να εξοφλήσεις το δάνειο, τι συμβαίνει, ξεχρέωσες ή σε πέταξαν στο δρόμο, ξεβράκωτο και ξεπαπούτσωτο (τουλάχιστον να είχες εκσφενδονίσει το υπόδημα από μόνος σου προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, θα ήταν μια κάποια παρηγοριά).

Στο δρόμο λοιπόν και στη δούλεψη των επενδυτών, μετανάστες και απόκληροι στην ίδια μας τη χώρα, ιδού η «Δίκαιη κοινωνία» του Γεωργίου Παπανδρέου του Β', ο οποίος στο εξής αναλαμβάνει σταυροφορία κατά της παγκόσμιας φτώχειας ώστε οι φτωχοί αυτού του κόσμου να κερδίζουν δύο δολάρια την ημέρα και όχι ένα.

Κι όμως, η Όλγα τρέμει από τα νεύρα της γιατί οι άπιστοι φορτηγατζήδες τόλμησαν να φωνάξουν αναρχικά συνθήματα όπως το «να καεί να καεί τρεις τελίτσες η Βουλή». («Καταδικάζετε το σύνθημα»; «Καταδικάζουμε». «Μα καταδικάσατε με επιείκεια, με βαριά καρδιά»)!!!

Μα μπουρδέλο η Βουλή, το κόσμημα της δημοκρατίας; Για μπουρδέλο δεν ξέρω, πάντως ως επί το πλείστον «γλάστρα» πρόθυμη και καλοπληρωμένη, ναι...

Από το Μαρικάκι