Η «Ανάπτυξη», η βαρυχειμωνιά και τα ανδρείκελα

Αδιάκοπη η αναφορά στην “ανάπτυξη” από την πρώτη μέρα που η ρομποτική κυβέρνηση μετριοτήτων υπό τον κύριο Παπανδρέου υιό μας έριξε στον Καιάδα του “μνημονίου” των δανειστών και τοκογλύφων (όχι, δεν έχουμε σηκώσει την κόκκινη παντιέρα, απλώς αναφερόμαστε συγκεκριμένα στις ομάδες που προωθούν την διάλυση της ελληνικής κοινωνίας).
Με την οικονομία μας πλέον σε απώλεια στήριξης πριν την συντριβή, η “ανάπτυξη” εξακολουθεί να είναι μια ευχάριστη πιπίλα για το “οικονομικό επιτελείο” της συμφοράς σε ρόλο υπηρέτη τυφλής, δουλικής υπακοής στους ψυχρούς εκτελεστές της Ελλάδας που έχουν “βάλει στοίχημα” την επιβολή του “μνημονίου” ανεξαρτήτως τιμήματος για τους ιθαγενείς.
Επειδή είναι πια ηλίου φαεινότερον ότι οι “ειδικοί” της κυβερνήσεως Παπανδρέου υιού, τόσο οι γηγενείς όσο και οι αλλοδαπής κοπής, δεν είναι ...

τίποτε άλλο παρά ιδιαίτερα επικίνδυνοι ερασιτέχνες σε πλήρη διάσταση με την κοινωνία που με τόση ηδονική ευκολία κατακρεουργούν, ας τους θυμίσουμε τι ΔΕΝ είναι ΑΝΑΠΤΥΞΗ και πως μπορούμε – αν μπορούμε – να την προσεγγίσουμε.
Η ανάπτυξη ΔΕΝ συνυπάρχει με μογγολο-τουρκικές φορολογικές επιδρομές και καταλήστευση των μεσαίων εισοδημάτων με το τσεκούρι του αποτρόπαιου ΦΠΑ και των μεσαιωνικών εμμέσων φόρων. Καμιά οικονομία, όσο και εύρωστη, δεν αντιδρά θετικά σε…..
μονίμως αυξανόμενη φορολογία. Και καμιά οικονομία που βρίσκεται στα πρόθυρα της τελευταίας της ανάσας, όπως η ελληνική, δεν επιβιώνει κάτω από το μαστίγιο του φοροεισπράκτορα. Ήδη οι ρομποτικές μας μετριότητες διαπιστώνουν …ώ, με τι έκπληξη πραγματικά… ότι τα ταμεία αδειάζουν, αντί να γεμίζουν, καθώς η άκριτη, βάρβαρη και καταστροφική φορολόγηση της αναπνοής, του ιδρώτα και της χάρης που μας κάνει το κράτος να μας αφήνει να ζούμε δεν αποδίδει ούτε κατά διάνοια τα βλακωδώς προϋπολογισθέντα αναμενόμενα.
Η ανάπτυξη ΔΕΝ αποτελεί μέγεθος που συλλαμβάνεται και υλοποιείται από κομματικά μπουλούκια πασίγνωστων αρουραίων και χοντροκάνθαρους  της κομματικής λούφας και κλοπής. Όσοι νόμισαν ειλικρινά ότι οι καθ ημάς “σοσιαλιστές” έχουν τις γνώσεις και τις δεξιότητες να εφαρμόσουν πολιτικές ανάπτυξης θα πρέπει – εξ ίσου ειλικρινά – να περάσουν για μια νευρο-ψυχιατρική εξέταση από τα εντός ολίγου κατεβάζοντα τα ρολά δημόσια ψυχιατρεία ελλείψει χρήματος. Ήδη η πρώτη πράξη του δράματος του “μνημονίου” κλείνει με τις “επικαιροποιημένες” επιτεύξεις των ρομποτικών μετριοτήτων να έχουν οδηγήσει χιλιάδες επιχειρήσεις στο λουκέτο και να προχωρούν στην δημιουργία της Ελλάδος Ελλήνων Μονίμων Ανέργων.
Η ανάπτυξη ξεκινά από την ύπαρξη και λειτουργία δραστήριας και παραγωγικής αγοράς. Οι παλαιότεροι θα αναγνώριζαν την λέξη “αλισβερίσι” ως την βασική πηγή της ανάπτυξης. Χωρίς το αλισβερίσι, χωρίς το χρήμα να αλλάζει χέρια και να αυξάνει την αξία του μέσω της προστιθέμενης ΚΑΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΗΣ αξίας αγαθών και υπηρεσιών, χωρίς μαγαζιά γεμάτα κόσμο με εισόδημα στην τσέπη, χωρίς επιχειρήσεις σε συνεχή παραγωγή και επέκταση, η ανάπτυξη μεταβάλετε σε “ανάπτυξη” δηλαδή, όπως πάλι έλεγαν οι παλιοί, σε “τζίφο”, ο οποίος αυτή την στιγμή μεταφράζεται σε άνευ προηγουμένου ζημιές εισηγμένων (1,37 δις ευρώ) και σε επιδημία μαύρης πανώλης στην λιανική αγορά.
Η ανάπτυξη προϋποθέτει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ όχι με την έννοια της ασυδοσίας,αλλά με την έννοια της ελάχιστης ρυθμιστικής επέμβασης που ΔΕΝ έχει για στόχο την καταλήστευση μέσω φορολόγησης της επιχειρηματικής επιτυχίας. Οι ρομποτικές μας μετριότητες, περιβαλλόμενες από τα φούμαρα του opengov.gr και τις ατάραχες αρλούμπες των “φιλοσοφικών συλλήψεων” του κυρίου πρωθυπουργού, ενεργούν σε κενό νου και σε απουσία σύνδεσης με την πραγματικότητα, ιδιαίτερα μάλιστα επειδή δεν έχουν δουλέψει ποτέ σε πραγματική δουλειά, δεν έχουν ιδέα του τι σημαίνει παραγωγή και επειδή, ως εκ τούτων, βρίσκονται σε βαθιά μεσάνυχτα ακόμη και για τις βασικές αρχές λειτουργίας μιας οικονομίας.
Η ανάπτυξη, πάνω από όλα, ΑΠΑΙΤΕΙ από αυτούς που την επιδιώκουν να αντιληφθούν την έννοια του λογικού κέρδους και της ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ εκείνων που το επιτυγχάνουν να το χαρούν ΧΩΡΙΣ να έχουν το κράτος ως αναγκαστικό και αδηφάγο μαφιόζο συνέταιρο. Οι “φόροι υπέρ τρίτων”, οι “κοινωνικοί πόροι”, οι “ειδικές εισφορές”, οι “χρηματοδοτήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης”, τα τέλη, χαρτόσημα, μεγαρόσημα, καραβόσημα και όλα τα άλλα -οσημα, οι μόνιμες αφαιμάξεις υπέρ “της αυτοδιοίκησης”, οι “φόροι κύκλου εργασιών”, τα “δικαιώματα συμβολαίου” και οι μύριες όσες άλλες επιβαρύνσεις που κόβουν από το προσωπικό εισόδημα για να τροφοδοτούν λουφαδόρους, τεμπέληδες, βολεμένους, τρακαδόρους, τρωκτικά, κλέφτες, καταχραστές και “τοπικούς” και άλλους “άρχοντες” ποιότητος ποντικών της σεντίνας, των οποίων η εξαφάνιση, αν ήταν δυνατή,  θα έδινε την ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ αναπτυξιακή ώθηση στην Ελλάδα, δεν έχουν σχέση με ανάπτυξη.
Η ανάπτυξη λοιπόν είναι όνειρο απατηλό για την Ελλάδα αφού είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι αποκλείεται να επιτευχθεί όσο τα ρομποτικά ανδρείκελα καταδυναστεύουν τον τόπο και εκτελούν δουλόφρονα τις εντολές των δανειστών και τοκογλύφων. Ήδη το “μνημόνιο” έχει δημιουργήσει σωρηδόν μεταστάσεις στους υγιείς τομείς της οικονομίας και απειλεί με τελική εισβολή τους λεμφαδένες και τον εγκέφαλο. Η πρόγνωση τέτοιας καλπάζουσας αρρώστιας είναι γνωστή σε όλους.
Η μαύρη βαρυχειμωνιά για όλους μας μόλις τώρα αρχίζει.
Οι ρομποτικές μετριότητες και οι οικογένειες τους όμως, ας μην ξεχνάμε, έχουν ήδη σχεδιάσει τις δικές τους οδούς διαφυγής.
Υστερόγραφο: Δεν περνά μέρα, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, χωρίς αναφορές στην “πραγματική οικονομία”. Ο όρος, κατά κόρον προωθούμενος από τα “Μου Μου Ε” και τους διαφόρους ξυλινόγλωσσους “σχολιαστές”, μας αφήνει με την μεγάλη απορία του κατά πόσον, όλοι οι άλλοι εμείς, ζούμε στην “φανταστική”, “πλασματική” ή “ονειρική” οικονομία.

Η οικονομία είναι μια μοναδική και περιλαμβάνει και την ονομαζόμενη “μαύρη” και όλες τις άλλες αποχρώσεις της. 

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την αδιαίρετη, “πραγματική” ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ας αφήσουμε τις ειδικές εκδόσεις της για τα βαρυσήμαντα κύρια άρθρα κατηγορίας μύγας.

Aitolia.gr