Κόμματα εμπορικής χρήσης και η ομοιομορφία της ισοπέδωσης…

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ σκηνή έχει γεμίσει από ανθρώπους των παρασκηνίων. 

Οι κομπάρσοι έχουν γίνει πρωταγωνιστές. 

Τα σύνορα μεταξύ σοβαρού και γελοίου έχουν καταργηθεί.

Αν δεν είχαν καταργηθεί δεν θα μας καταδυνάστευαν οι επιπλέοντες φελλοί.

Δεν θα είχαμε πρωθυπουργό τον ΓΑΠ., ούτε αυτούς τους φαιδρούς υπουργούς (συναγωνίζονται σε κομπάζουσα βλακεία, αλλά και…

αυθάδη αναισθησία, τον αρχηγό τους), ούτε αυτούς τους κλόουν του θιάσου Καρατζαφέρη, ούτε αυτό το γκρίζο κομματικό τοπίο το πλημμυρισμένο από ασημαντότητες, από ραχιτικά, άχρωμα και απονευρωμένα όντα.

Ζούμε την ομοιομορφία της ισοπέδωσης. Αν παρατηρήσει κανείς όλο αυτό το «θίασο των υπερφυσικών μπεμπέδων» που παίζουνε στο θέατρο της πολιτικής θα διαπιστώσει ότι δεν διαφέρουν σε τίποτα: Υποκριτές, αστείοι, λυμφατικοί, στείροι, ανεγκέφαλοι, ασπόνδυλοι κ.λπ.

Αυτά λοιπόν τα λυμφατικά, αλλά και φαιδρά ανθρωπάκια έχουν αποκόψει την πολιτική από το κοινωνικό γίγνεσθαι και από τα βασικά προβλήματα της εποχής μας, την έχουν μετατρέψει σε ένα εμπορικό παιχνίδι διαφημιστικών λέξεων και τελετουργικού θεάματος.

Η ομοιομορφία της ισοπέδωσης της πολιτικής, των κομμάτων και των πολιτικών ξεκινάει ακριβώς από την εμπορευματοποίηση της πολιτικής, από την υποταγή της στους νόμους της αγοράς, συνακόλουθα την υποταγή των κομμάτων και των πολιτικών στο πλανητικό τέρας της Νέας Τάξης.

Η ομοιομορφία της ισοπέδωσης σημαίνει ότι η κοινωνία έχει ξεθωριάσει, οι ιδέες έχουν εξανεμιστεί και η πολιτική έχει μυθοποιηθεί και μεταλλαχτεί από σχέση αλήθειας σε σχέση εμπορικής χρήσης.

ΣΗΜΕΡΑ τα κόμματα, τα κοινοβούλια, όλο το καθεστωτικό θέατρο της πολιτικής, όλα αυτά έχουν μεταλλαχτεί σε σχέση εμπορικής χρήσης.

Αυτή η «σχέση εμπορικής χρήσης» (η υποταγή στην αγορά) είναι που επιβάλει την αγοραία ισοπέδωση, την «ομοιομορφία της ισοπέδωσης».

Υπό αυτήν την έννοια, εντός αυτού του καθεστωτικού πλαισίου, είναι ΟΛΟΙ ΟΜΟΙΟΙ και ΙΔΙΟΙ.

Από τη στιγμή που η Πολιτική έχει ξεκόψει από τη ζωή και τα βασικά προβλήματα των ανθρώπων ΑΠΟΝΕΚΡΩΝΕΤΑΙ, δεν παράγεται Πολιτική, αλλά έχουμε μια διαρκεί αιμορραγία της Πολιτικής που έχει φτάσει, σήμερα, στην ολοκληρωτική αφυδάτωση της Πολιτικής και στην ολοκληρωτική επιβολή της «εμπορικής χρήσης» της «πολιτικής».

ΕΝΤΟΣ του καθεστωτικού πλαισίου συνεπώς δεν παράγεται καμία Πολιτική, παρά εμπόριο χρηστικών πολιτικών μύθων, φράσεων και ήχων.

Έτσι βλέπουμε όλα τα κόμματα να μην πράττουν ΤΙΠΟΤΑ εναντίον της επιβολής της δικτατορίας από τα διεθνή κέντρα εξουσίας.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ να υιοθετούν και να επικυρώνουν στην ΠΡΑΞΗ την κατοχή μας, τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτελεί η κατοχική κυβέρνηση, την κατάργηση του Συντάγματος και της Βουλής και πολλά άλλα.

Ούτε καν στα λόγια δεν τα αμφισβητούν. Απλώς παίζουν ένα αντιπολιτευτικό λεκτικό παιχνίδι πάνω σε ζητήματα ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, που συνέργησαν και επικύρωσαν, και αυτό το παιχνίδι με όρους ΟΧΙ αλήθειας, αλλά «εμπορικής χρήσης».

ΣΕ ΟΛΑ τα μεγάλα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ ζητήματα της εποχής μας τα κόμματα είναι ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

Δεν πράττουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτε, καμία πρωτοβουλία ανάδειξης των μεγάλων ζητημάτων, αλλά και ΣΙΩΠΟΥΝ σκανδαλωδώς στα περισσότερα ζητήματα.

Ασχολούνται κατά κανόνα με τρίχες, με πληκτικές κοκορομαχίες, εμπορεύονται την ανοησία και μόνο όταν προκύψει, από τα πράγματα, κάποιο σοβαρό ζήτημα, αναγκάζονται να μιλήσουν (ΟΧΙ να πράξουν), πάντα στη βάση της πολιτικής δημαγωγίας και εμπορίας.

ΔΕΝ είναι τυχαίο ότι κανένα κόμμα, όχι μόνο δεν έπραξε, αλλά ούτε καν μίλησε για τη δικτατορική επιβολή του αντικαπνιστικού μέτρου.

Αυτό το πολιτικότατο ζήτημα με τους πολυεδρικούς στόχους δεν απασχόλησε τους πολιτικούς!!!

Τι να πούνε; Να διαφοροποιηθούν από τις εντολές των μεγάλων αφεντικών, της Νέας Τάξης; Η σιωπή είναι χρυσός.

ΟΥΤΕ πάλι θεωρούν …πολιτικό ζήτημα το ηλεκτρονικό φακέλωμα των πολιτών, με την «Κάρτα του Πολίτη».

Ένα τέτοιο τεράστιο πολιτικό ζήτημα το πετάνε στα αζήτητα.

Είναι τόσο έξω από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ που δεν μπορούν ΠΟΤΕ να διακρίνουν τα πραγματικά πολιτικά ζητήματα.

Έτσι, αυτά τα κόμματα του καθεστωτικού πλαισίου, προωθούν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ της Νέας Τάξης, ΟΧΙ μόνο ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, αλλά και ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, διότι βρίσκονται εκτός της ζωντανής πολιτικής: Της πολιτικής του λαού και του ζωντανού κοινωνικού γίγνεσθαι.

Από τον Θύμιο Παπανικολάου
http://www.resaltomag.gr/