Ανασχηματισμός; Ε, και;

Από μια άποψη η συζήτηση σχετικά με τον πρόσφατο ανασχηματισμό είναι υπερβολική

 

Διότι, η ίδια η κυβέρνηση δεν έχει πλέον μεγάλη σημασία ούτε για την πορεία της χώρας τα αμέσως επόμενα χρόνια, αλλά ούτε για την καθημερινότητα των Ελλήνων.

Η μεν χώρα ουσιαστικά κυβερνάται από την τρόικα, με ‘χάρτη’ διακυβέρνησης το Μνημόνιο που υπογράψαμε για να πάρουμε τα απολύτως αναγκαία 110 δισ. ευρώ της επιβίωσής μας. 
Η δε καθημερινότητα καθορίζεται από τη φιλοτιμία ενός εκάστου: Αλλος προσπαθεί να διευκολύνει το συμπολίτη του μέσα στο γραφειοκρατικό αλαλούμ και τον κοινωνικό χυλό, άλλος προσπαθεί να θέσει εμπόδια (συνήθως με την ελπίδα να χρηματιστεί, για να φύγει από τη μέση…).
Με βάση το... παραπάνω σκεπτικό, η επιλογή προσώπων που στελεχώνουν τη «νέα’ κυβέρνηση αφορά το στενό κομματικό κύκλο του ΠΑΣΟΚ, τους φίλους των κυβερνητικών στελεχών, ολίγους επιχειρηματίες οι οποίοι εξαρτώνται από κυβερνητικές αποφάσεις και εμάς, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που ψάχνουμε πληροφορίες για να μεταδώσουμε.
Η κοινωνία απέχει. Ιδίως όταν αντιλαμβάνεται ότι με τον ανασχηματισμό δεν έχει γίνει καν προσπάθεια να σηματοδοτηθεί μια κίνηση εξόδου της χώρας από το πολιτικό τέλμα και τη διοικητική μετριότητα.
Αν, όμως, η ύπαρξη της τρόικας μας δίνει την πολυτέλεια ενός παραγωγικού χρονικού διαστήματος (μέχρι δηλαδή να ‘περάσουν’ οι επώδυνες θεσμικές αλλαγές και να εξασφαλιστεί ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να ξαναμπεί στις αγορές και να επιστρέψει τα δανεικά), τίποτα δεν μας εξασφαλίζει ότι μετά θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε αξιοπρεπώς με κυβερνήσεις όπως αυτές της τελευταίας 30ετίας.
Η ευθύνη, δε, για την επόμενη φάση της εθνικής εξέλιξης δεν βαρύνει την κυβέρνηση του Γεωργίου Α. Παπανδρέου. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του έχουν δείξει πόσα -λίγα- μπορούν να κάνουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Βαρύνει, όμως, το σύνολο της κοινωνίας. Πρέπει να αντιληφθούμε (αν δεν το έχουμε πράξει ήδη) ότι οφείλουμε να υπερβούμε τους εαυτούς μας σε δύο βασικά ζητήματα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας: Πρώτον, να καλύψουμε το μορφωτικό έλλειμμα που κατατρύχει την κοινωνία μας (με κορυφαία περί τούτου απόδειξη το επίπεδο της ελεύθερης τηλεόρασης και της επίδρασης που έχει στους τηλεθεατές). Δεύτερον, να ξεχάσουμε την πιθανότητα του πλουτισμού χωρίς μόχθο.
Αν πράγματι συμβούν αυτά, τότε οι επιλογές για τους εκπροσώπους μας θα γίνουν πολύ διαφορετικές από τις σημερινές. Γιατί και οι απαιτήσεις από το έργο των πολιτικών θα είναι πολύ πιο αυστηρές. Πολλές από τις περσόνες που συνθέτουν το υπουργικό συμβούλιο θα περάσουν τότε στην πολιτική ανυπαρξία. Οπως έγινε και με τα περισσότερα μέλη των κυβερνήσεων Καραμανλή.
ΛΟΥΚΑΣ Γ. ΚΑΤΣΩΝΗΣ

O Λουκάς Κατσώνης είναι δημοσιογράφος. Μέσος της Συντακτικής Ομάδας της εφημ. ‘ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ’.