Η σχολική εκπαίδευση και ο ρόλος του δασκάλου
Καλή σχολική χρονιά, δάσκαλε!
Προσγειώσου!
Προσγειώσου στον «τσακισµένο» σου µισθό που σε εξαναγκάζει σε δεύτερη δουλειά...
Προσγειώσου στον συνωστισµό των τάξεων των παιδιών από διαφορετικές πατρίδες... Προσγειώσου στο σχολείο - αποµίµηση φροντιστηρίου...
Προσγειώσου στον παιδαγωγικό σου ρόλο, που όλο και περισσότερο εξουθενώνεται από τον ρόλο του εξεταστή, του επιτηρητή, του συµβολαιογράφου επιδόσεων...
Προσγειώσου στα διδακτικά καθήκοντά σου, που όλο και περισσότερο «χαρακώνονται» από τις γραφειοκρατικές - διοικητικές υποχρεώσεις τις οποίες θα σου αναθέσουν...
Προσγειώσου στα δεκάδες µάτια των δυσαρεστηµένων µαθητών οι οποίοι προετοιµάζονται µέρα - νύχτα στο διπλανό φροντιστήριο... Προσγειώσου στα καχύποπτα µάτια των γονιών που πληρώνουν µια περιουσία έξω από το σχολείο για την εκπαίδευση των παιδιών τους και έχουν µάθει να σε θεωρούν υπεύθυνο γι' αυτό... Προσγειώσου στη λάσπη του «τεµπέλη», του «ιδιαιτεράκια», στις ταµπέλες που σου έχουν έντεχνα φορέσει οι κυβερνήσεις µέσω των ηλεκτρονικών τους κουβερνάντων... Προσγειώσου στην ευθυνοφοβία κάποιου διευθυντή που δεν σε εµπιστεύεται και «επικοινωνεί» µαζί σου µέσω της απειλής της αξιολόγησης που έρχεται...
Προσγειώσου στα σαράντα χρόνια δουλειάς που σου υφαίνουν, σαν σάβανο… Προσγειώσου και αµέσως απογειώσου!
Υπολόγισε τις δυσκολίες και ταυτόχρονα περιφρόνησέ τις! Αφησε τα οράµατά σου, τις προσδοκίες σου να υπερβούν τους τέσσερις τοίχους του σχολείου και τους χαµηλούς ορίζοντες ενός προκατασκευασµένου ρεαλισµού.
Αρνήσου το πατρόν του ΔΝΤ και των αγορών που ονειρεύονται πως θα έχουν «αιώνια» µι [-875α νεολαία να λειώνει όπως το χιόνι στο βουνό για να αυξάνουν τις εµπορικές ιδέες τους… Αρνήσου στο κράτος-εργοδότη να σου φέρεται σαν επιχειρηµατίας και να θέλει το σχολείο ένα εµπορικό µαγαζί και τον εκπαιδευτικό έναν κακοπληρωµένο και υπάκουο υπάλληλό του. Απαίτησε ό,τι σου ανήκει για να ζεις µε αξιοπρέπεια.
Αρνήσου τους λογιστικούς υπολογισµούς µιας πολιτικής που µε το απατηλό σύνθηµα «πρώτα ο µαθητής» δεν διστάζει, στη λογική του «Συµφώνου λιτότητας και περικοπών», να συγχωνεύει τµήµατα και σχολεία, αδιαφορώντας για την υποβάθµιση των όρων µάθησης και διδασκαλίας και για τις πολύπλευρες ψυχοπαιδαγωγικές και κοινωνικές συνέπειες.
Αρνήσου το ξεροκόµµατο των υπερωριών το οποίο ετοιµάζονται να σου πετάξουν, για να καλύψεις τα κενά τα οποία αφήνουν ακάλυπτα αυτοί οι ίδιοι που κρατάνε έξω από την πόρτα του σχολείου χιλιάδες συναδέλφους σου αδιόριστους, τα ίδια σου τα παιδιά που µε τόσο κόπο τα σπούδασες, γιατί έτσι ορίζει η δική τους πολιτική που, αδιάντροπα, την έχουν ονοµάσει εξορθολογισµό και εξυγίανση.
Μετέτρεψε το σχολείο από χώρο «εξεταστικής θυσίας», από µια άχαρη και ψυχρή «αίθουσα αναµονής» στην οποία αναγκαστικά περιµένει ο µαθητής µέχρι να έρθει η ώρα του µοιράσµατος των τίτλων, σε χώρο γνώσης, διεκδίκησης, ζωής. Υπονόµευσε την ανταγωνιστική σχολική ατµόσφαιρα, δηµιουργώντας όρους συνεργασίας, επιβραβεύοντας τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, επιχειρηµατολογώντας υπέρ της θέσης ότι «τα καλύτερα όνειρα στη ζωή µας είναι τα συλλογικά!».
Γνώρισε τους µαθητές σου όχι µόνο µε το αυστηρό κριτήριο της επιτυχίας ή της αποτυχίας τους στο σχολείο, αλλά µε τα βασικά στοιχεία της κοινωνικής τους ταυτότητας. Δώσε στις τάξεις ένα άλλο χρώµα, πιο ανθρώπινο, πιο ζωηρό, πιο κοινωνικό. Επισήµανε σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι το σχολικό σύστηµα δεν έχει το δικαίωµα να δηµιουργεί παραµεληµένα παιδιά.
Σκύψε πάνω στα παιδιά των «τελευταίων θρανίων», αφουγκράσου τις ανάγκες τους, µάθε τους γράµµατα. Στάσου στα ξένα παιδιά, πλησίασέ τα, κατάλαβε ότι δεν είναι αυτά το πρόβληµα, αντίθετα αυτά έχουν χίλια προβλήµατα. Μην επιτρέψεις, από συναδελφική αλληλεγγύη, σε κανέναν να κάνει τον «στιγµατισµό» διδακτέα ύλη για τον µαθητή.
Πείσε τους µαθητές σου ότι οι σχέσεις σας µπορούν να πάψουν να είναι ανταγωνιστικές, όταν η ουσιαστική συµµετοχή τους στη σχολική ζωή θα δροµολογηθεί στους όρους θέσπισης και τήρησης κανόνων που θα εξασφαλίζουν δικαιώµατα και καθήκοντα σε όλους.
Αφόπλισε τον ωχαδελφισµό, τη λογική τού «τόσα παίρνω, τόσο δουλεύω». Κατέβασε την καρδιά σου από την έδρα, αφουγκράσου τα χτυποκάρδια, µετέτρεψε τους µαθητές σου σε παρατηρητές-δράστες, προσπάθησε να διεγείρεις την παρατηρητικότητά τους, ανάγκασέ τους να πάρουν αποφάσεις, δώσε τους επιχειρήµατα, ώθησέ τους στη συνειδητοποίηση.
Πρόβαλε τον ρόλο του δασκάλου-εµψυχωτή, αρνήσου τη µετατροπή σου σε µικρόψυχο ελεγκτή, σε συµβολαιογράφο επιδόσεων, µην αφήνεις να σε µετατρέψουν σε κακοπληρωµένο τεχνικό χωρίς διάθεση και χαµόγελο.
Αφησε άναυδους τους σοφούς του υπουργείου, τουςµάγιστρους και τους διανοούµενους της αυλής και της οθόνης, διασάλευσε την «τάξη», άναψε φωτιές στην καρδιά και το µυαλό των µαθητών σου και των γονιών τους και επανέφερε στο προσκήνιο τη ζωντανή πολιτική και την αποτελεσµατικότητά της, καιµαζί τον κόσµο των δραστήριων-δυσαρεστηµένων!
Προσγειώσου στα δεκάδες µάτια των δυσαρεστηµένων µαθητών οι οποίοι προετοιµάζονται µέρα - νύχτα στο διπλανό φροντιστήριο... Προσγειώσου στα καχύποπτα µάτια των γονιών που πληρώνουν µια περιουσία έξω από το σχολείο για την εκπαίδευση των παιδιών τους και έχουν µάθει να σε θεωρούν υπεύθυνο γι' αυτό... Προσγειώσου στη λάσπη του «τεµπέλη», του «ιδιαιτεράκια», στις ταµπέλες που σου έχουν έντεχνα φορέσει οι κυβερνήσεις µέσω των ηλεκτρονικών τους κουβερνάντων... Προσγειώσου στην ευθυνοφοβία κάποιου διευθυντή που δεν σε εµπιστεύεται και «επικοινωνεί» µαζί σου µέσω της απειλής της αξιολόγησης που έρχεται...
Προσγειώσου στα σαράντα χρόνια δουλειάς που σου υφαίνουν, σαν σάβανο… Προσγειώσου και αµέσως απογειώσου!
Υπολόγισε τις δυσκολίες και ταυτόχρονα περιφρόνησέ τις! Αφησε τα οράµατά σου, τις προσδοκίες σου να υπερβούν τους τέσσερις τοίχους του σχολείου και τους χαµηλούς ορίζοντες ενός προκατασκευασµένου ρεαλισµού.
Αρνήσου το πατρόν του ΔΝΤ και των αγορών που ονειρεύονται πως θα έχουν «αιώνια» µι [-875α νεολαία να λειώνει όπως το χιόνι στο βουνό για να αυξάνουν τις εµπορικές ιδέες τους… Αρνήσου στο κράτος-εργοδότη να σου φέρεται σαν επιχειρηµατίας και να θέλει το σχολείο ένα εµπορικό µαγαζί και τον εκπαιδευτικό έναν κακοπληρωµένο και υπάκουο υπάλληλό του. Απαίτησε ό,τι σου ανήκει για να ζεις µε αξιοπρέπεια.
Αρνήσου τους λογιστικούς υπολογισµούς µιας πολιτικής που µε το απατηλό σύνθηµα «πρώτα ο µαθητής» δεν διστάζει, στη λογική του «Συµφώνου λιτότητας και περικοπών», να συγχωνεύει τµήµατα και σχολεία, αδιαφορώντας για την υποβάθµιση των όρων µάθησης και διδασκαλίας και για τις πολύπλευρες ψυχοπαιδαγωγικές και κοινωνικές συνέπειες.
Αρνήσου το ξεροκόµµατο των υπερωριών το οποίο ετοιµάζονται να σου πετάξουν, για να καλύψεις τα κενά τα οποία αφήνουν ακάλυπτα αυτοί οι ίδιοι που κρατάνε έξω από την πόρτα του σχολείου χιλιάδες συναδέλφους σου αδιόριστους, τα ίδια σου τα παιδιά που µε τόσο κόπο τα σπούδασες, γιατί έτσι ορίζει η δική τους πολιτική που, αδιάντροπα, την έχουν ονοµάσει εξορθολογισµό και εξυγίανση.
Μετέτρεψε το σχολείο από χώρο «εξεταστικής θυσίας», από µια άχαρη και ψυχρή «αίθουσα αναµονής» στην οποία αναγκαστικά περιµένει ο µαθητής µέχρι να έρθει η ώρα του µοιράσµατος των τίτλων, σε χώρο γνώσης, διεκδίκησης, ζωής. Υπονόµευσε την ανταγωνιστική σχολική ατµόσφαιρα, δηµιουργώντας όρους συνεργασίας, επιβραβεύοντας τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, επιχειρηµατολογώντας υπέρ της θέσης ότι «τα καλύτερα όνειρα στη ζωή µας είναι τα συλλογικά!».
Γνώρισε τους µαθητές σου όχι µόνο µε το αυστηρό κριτήριο της επιτυχίας ή της αποτυχίας τους στο σχολείο, αλλά µε τα βασικά στοιχεία της κοινωνικής τους ταυτότητας. Δώσε στις τάξεις ένα άλλο χρώµα, πιο ανθρώπινο, πιο ζωηρό, πιο κοινωνικό. Επισήµανε σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι το σχολικό σύστηµα δεν έχει το δικαίωµα να δηµιουργεί παραµεληµένα παιδιά.
Σκύψε πάνω στα παιδιά των «τελευταίων θρανίων», αφουγκράσου τις ανάγκες τους, µάθε τους γράµµατα. Στάσου στα ξένα παιδιά, πλησίασέ τα, κατάλαβε ότι δεν είναι αυτά το πρόβληµα, αντίθετα αυτά έχουν χίλια προβλήµατα. Μην επιτρέψεις, από συναδελφική αλληλεγγύη, σε κανέναν να κάνει τον «στιγµατισµό» διδακτέα ύλη για τον µαθητή.
Πείσε τους µαθητές σου ότι οι σχέσεις σας µπορούν να πάψουν να είναι ανταγωνιστικές, όταν η ουσιαστική συµµετοχή τους στη σχολική ζωή θα δροµολογηθεί στους όρους θέσπισης και τήρησης κανόνων που θα εξασφαλίζουν δικαιώµατα και καθήκοντα σε όλους.
Αφόπλισε τον ωχαδελφισµό, τη λογική τού «τόσα παίρνω, τόσο δουλεύω». Κατέβασε την καρδιά σου από την έδρα, αφουγκράσου τα χτυποκάρδια, µετέτρεψε τους µαθητές σου σε παρατηρητές-δράστες, προσπάθησε να διεγείρεις την παρατηρητικότητά τους, ανάγκασέ τους να πάρουν αποφάσεις, δώσε τους επιχειρήµατα, ώθησέ τους στη συνειδητοποίηση.
Πρόβαλε τον ρόλο του δασκάλου-εµψυχωτή, αρνήσου τη µετατροπή σου σε µικρόψυχο ελεγκτή, σε συµβολαιογράφο επιδόσεων, µην αφήνεις να σε µετατρέψουν σε κακοπληρωµένο τεχνικό χωρίς διάθεση και χαµόγελο.
Αφησε άναυδους τους σοφούς του υπουργείου, τουςµάγιστρους και τους διανοούµενους της αυλής και της οθόνης, διασάλευσε την «τάξη», άναψε φωτιές στην καρδιά και το µυαλό των µαθητών σου και των γονιών τους και επανέφερε στο προσκήνιο τη ζωντανή πολιτική και την αποτελεσµατικότητά της, καιµαζί τον κόσµο των δραστήριων-δυσαρεστηµένων!
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΡΑΝΙΑ
Δάσκαλε, σκύψε πάνω στα παιδιά των «τελευταίων θρανίων», αφουγκράσου τις ανάγκες τους, µάθε τους γράµµατα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου