Η Κυβέρνηση οδηγείται σε αδιέξοδο

Κανένα μέτρο, αν δεν έχει τη συναίνεση της κοινωνίας, δεν μπορεί αποδώσει.  

Αυτή την πραγματικότητα βιώνει σήμερα η Κυβέρνηση. Δείχνει ότι δεν το έχει καταλάβει, ή κάνει πως δεν το καταλαβαίνει.  

Το φθινόπωρο όμως δεν είναι μακριά, και τότε θέλοντας και μη, θα καταλάβει ότι, όταν λαμβάνεις μέτρα με το βλέμμα στραμμένο στις Βρυξέλλες είναι μοιραίο η κοινωνία να αποστρέψει το βλέμμα της από την Κυβέρνηση.

Τα μέτρα δεν αποδίδουν και ενδεχομένως να χρειαστεί να παρθούν και συμπληρωματικά. Και επειδή κάτι τέτοιο θα έριχνε περαιτέρω τα ποσοστά της, επιχειρεί να ξεφύγει μ’ ένα παλιό αλλά δοκιμασμένο κόλπο: Προχωρά σε ανασχηματισμό και μάλιστα...

δομικό ώστε να περιορίσει την ψήφο διαμαρτυρίας που θα εκφραστεί στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η Κυβέρνηση αναμφισβήτητα έπρεπε να λάβει μέτρα. Τα μέτρα όμως που πήρε δεν ήταν αντισυστημικά. Ήταν προσωρινά, μόνο και μόνο για να δανειστούμε με τους γνωστούς επαχθείς όρους.

Αντί η Κυβέρνηση να χτυπήσει το αδηφάγο κράτος, βρήκε βολικό να χτυπήσει μισθούς και συντάξεις. Και αντί να περιορίσει τις στρατιωτικές δαπάνες και τους εξοπλισμούς, επέβαλε υψηλούς φόρους εισοδήματος, που δεν μπορεί να εισπράξει. Επιπλέον, κινούμενη με υπερβολική φορολαγνεία, αποθάρρυνε τις επενδύσεις. Και τώρα χωρίς επενδύσεις και άρα χωρίς ανάπτυξη, η δημοσιονομική εξυγίανση εξελίσσεται σε φάρσα.

Με κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες δεν αντιμετωπίζονται προβλήματα που απαιτούν ριζικές λύσεις. Αργά ή γρήγορα η Κυβέρνηση θα βρεθεί προ αδιεξόδου.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ