Ο μύθος του “κλειστού επαγγέλματος” και η εκποίηση ενός εν δυνάμει Εθνικού κεφαλαίου.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ που δεν ήθελε τους Κινέζους στο λιμάνι, τώρα δείχνει όψιμο ενδιαφέρον για τον κλάδο των μεταφορών. 

Ποιά η σκοπιμότητα της εκποίησης του ΟΣΕ και του “ανοίγματος” των μεταφορών;

Για όσους γνωρίζουν τις βασικές αρχές του ελεύθερου εμπορίου υπηρεσιών και αγαθών, ακούγεται τουλάχιστον αστείος ο χαρακτηρισμός “κλειστό επάγγελμα” για τα φορτηγά δημόσιας χρήσης.

Όταν έχεις να κάνεις με τουλάχιστον 30,000 φυσικά πρόσωπα που απαρτίζουν τον κλάδο σε μία χώρα με πληθυσμό 10 εκ. κατοίκων, αυτό από μόνο του ακούγεται φαιδρό. 

Μην ξεχνάτε ότι κάθε ένας από αυτούς θεωρείται μία ξεχωριστή επιχείρηση με αυτονομία στη διαπραγμάτευση και τη μορφή παροχής της συγκεκριμένης υπηρεσίας.

Εκεί μάλιστα που ο όρος “κλειστό επάγγελμα” γίνεται τελείως αδόκιμος είναι στην ...

πραγματική λειτουργία τους:

Ρωτήστε τον οποιονδήποτε έμπορο, επιτηδευματία ή ακόμα και ιδιώτη που χρειάστηκε να μεταφέρει μία οικοσκευή, για το εύρος τιμών που βρήκε από ένα επάγγελμα που θεωρείται κλειστό.  

Σε πραγματικούς αριθμούς, η ίδια υπηρεσία μπορεί να κοστολογηθεί εως και με 60% διακύμανση στην τιμή! Συγκρίνετε τώρα με τη διακύμανση τιμών στις τηλεπικοινωνίες, στους εναλλακτικούς παροχους ρεύματος κλπ. Εκεί θα καταλάβετε τι σημαίνει κλειστό επάγγελμα με τους όρους τις πραγματικής αγοράς βέβαια και όχι με γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.

Η φθίνουσα πορεία του κλάδου από την άλλη, μόνο αύξηση εσόδων δεν θα επιφέρει από το πολυπόθητο “άνοιγμα”. Αντίθετα, το μόνο που καταφέρνει η κυβέρνηση με τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία είναι να επιφέρει ένα καίριο πλήγμα στο ΑΕΠ, ακριβώς στην κορύφωση της κύριας βιομηχανίας της χώρας: Του τουρισμού!

Αυτό μάλιστα με τρόπο προκλητικό, με τον ίδιο τρόπο που θα πήγαινε κάποιος σε έναν ιδιοκτήτη ακινήτου και του ανακοίνωνε ότι πλέον το ακίνητο του δεν έχει αξία μεταπώλησης. Οι αντιδράσεις του κλάδου ήταν δεδομένες, σε μία δύσκολη συγκυρία που προσφέρεται για δημιουργία αντιδράσεων κοινωνικού αυτοματισμού. Κοινώς, να παρουσιαστούν αντί για θύματα, θύτες ώστε να μην γενικευθεί η αντίδραση τους και με την προσθήκη άλλων κλάδων.

Επειδή η δικαιολογία της “αφέλειας” δεν υφίσταται πλέον για αυτή την κυβέρνηση, πρέπει να δούμε τη σκοπιμότητα που κρύβεται πίσω από αυτή τη μεθόδευση. Πως δηλαδή μία κυβέρνηση δίνει αφειδώς εκατομύρια Ευρώ στους εργαζομένους του ΟΛΠ που κρατούσαν το λιμάνι κλειστό 6 μηνες το χρόνο καταστρέφοντας την οικονομία; Με τι άνεση βρίσκεις 200,000 Ευρώ το κεφάλι για να σου αδειάσουν τη γωνιά, επιβαρύνοντας κατά 70 εκ Ευρώ μία συμφωνία που θεωρούσες “ξεπούλημα”;

Μα γιατί απλούστατα με την εξομάλυνση και αύξηση της κίνησης των εμπορευματοκιβωτίων λόγω Cosco, οι μεταφορές θα γίνουν η χρυσή αγελάδα της Ελλάδας! Ενώ τώρα που η κίνηση βρίσκεται στο ναδίρ και λόγω της κρίσης, ο όλος κλάδος θα εκποιηθεί σε πλήρη απαξίωση.

Φανταστείτε ένα λιμάνι έξι μήνες κλειστό, να αρχίσει πλήρη λειτουργία, να διπλασιάσει τις υποδομές και να τετραπλασιάσει τις εισροές προϊόντων λόγω της προνομιακής θέσης της Cosco ως κύριος δίαυλος των κινέζικων προϊόντων στη Νοτιοανατολική και κεντρική Ευρώπη. Με πρόχειρους υπολογισμούς, μιλάμε για μία αύξηση 1200% με την ύφεση στα περυσινά επίπεδα.

Δίνουμε λοιπόν τα “κίνητρα” για τη δημιουργία “νέων εταιρειών” με απεριόριστες άδειες οχημάτων, άφθονη τραπεζική χρηματοδότηση μέσω χρηματοδοτικής μίσθωσης και δυνατότητα ΠΟΛΥΕΤΟΥΣ απόσβεσης (πολύ σημαντικό και πονηρό σημείο), με συνέπεια να εξοντωθούν οι “μικροί”, οι υπάρχοντες κάτοχοι αδειών δηλαδή. Έτσι, αυτοί που θα καρπωθούν την ευεργετική είσοδο της Cosco και την ανάπτυξη που θα επιφέρει, δεν θα είναι το σύνολο των δεκάδων χιλιάδων σημερινών επιτηδευματιών αλλά κάποιες πολυεθνικές ομιχλώδους ιδιοκτησιακού καθεστώτος, μετρημένες στα δάχτυλα. Κατά τα πρότυπα των λοιπών απελευθερώσεων που έχουμε ζήσει, λ.χ. τηλεπικοινωνίες. Αυτού του είδους οι “απελευθερώσεις” είναι η μήτρες των σκανδάλων και της κακοδιαχείρισης που έφεραν τη χώρα σε αυτή τη δεινή θέση, ενώ τα έσοδα που δημιουργούν πηγαίνουν σε υπεράκτιες ή άλλες εταιρείες αντί να επενδυθούν ξανά στη χώρα.

Με απλά λόγια, η κόρη του κύριου Θανάση του μπακάλη της γειτονιάς, θα δουλεύει ταμείας στο Supermarket της πολυεθνικής αλυσίδας που άνοιξε στην περιοχή οδηγώντας στη χρεωκοπία δεκάδες μπακάλικα. Μπακάλικα που μπορεί να μην είχαν τις ίδιες τιμές στα απορρυπαντικά (πάλι κάποιας πολυεθνικής), αλλά είχαν πιο νόστιμη φέτα από το χωριό, έδιναν βερεσέ στη γειτονιά, σου έλεγαν μία ζεστή καλημέρα και το κυριότερο, τα λεφτά έμεναν στη γειτονιά και όχι στα cayman islands του ¨κρυφού μετόχου”.

Πέραν λοιπόν της όποιας ταλαιπωρίας που όλοι υφιστάμεθα, το παιχνίδι του κοινωνικού αυτοματισμού είναι πολύ κακός σύμβουλος για το συνολικό συμφέρον και την πορεία της οικονομίας.

Από την άλλη, οι ιδιοκτήτες των φορτηγών μπορούν να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους με κοινωνική ευαισθησία κάνοντας τις ανάλογες υποχωρήσεις, αλλά το κυριότερο, εάν βρεθούν προ τετελεσμένων, ας αντιδράσουν κάνοντας την κίνηση που κανείς από τους “εκλεκτούς” δεν περιμένει: Έναν ευρύτατο φορέα εταιρικής μορφής σε πολυμετοχική βάση και μία συμφωνία με την Cosco που θα επιτρέψει την δημιουργία πάγιου τιμοκαταλόγου CIF για τις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Να απαντήσουν λοιπόν με το ίδιο νόμισμα.

Γράφει ο Α.Π.