Από πού θα αντλήσουμε κουράγιο, να διορθώσουμε πορεία και να ατενίσουμε το μέλλον;

Η δύσκολη απάντηση

Η κρίση έφθασε στις γειτονιές μας, στους δρόμους, στα χωριά. 

Τα πράγματα άλλαξαν πολύ γρήγορα, σαν να μας έπληξε μια φυσική καταστροφή η οποία δεν μας άφησε χρόνο να προετοιμαστούμε, να γλιτώσουμε.
Μια βόλτα σε ένα σχετικά εύπορο προάστιο της χώρας δίνει μια μικρογραφία των πρώτων επιπτώσεων της κρίσης. 

Το χρήμα στέρεψε, συνήθειες και ζωές αλλάζουν
Το ένα μετά το άλλο τα μαγαζιά της γειτονιάς πέφτουν θύματα της έλλειψης χρήματος, της συρρίκνωσης της κατανάλωσης και των αυξημένων απαιτήσεων του κράτους και των ιδιοκτητών.
Ο κόσμος μπορεί να είναι πιο προσεκτικός, αλλά έχει ακόμα λεφτά. 

Τρώει από τα έτοιμα. 

Τι θα γίνει όταν αυτά τελειώσουν και δεν υπάρχει ελπίδα;

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, το φαΐ. 

Τι θα γίνει τότε;»...

Μια μαυρίλα απλώνεται στη χώρα, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, εκεί όπου ήδη στενάζουν μαγαζιά και μικροεπιχειρήσεις.
Πριν ακόμη πλακώσει η ύφεση και στείλει σαραντάρηδες και πενηντάρηδες στην ανεργία, οι ψυχές πλακώνονται από απαισιοδοξία, αυτοϋποτίμηση, από την ταγκή γεύση της ήττας.
Πολύ χειρότερη από τη χρεοκοπία, ίσως και από τη μακρά ύφεση που αναγγέλλεται, είναι η μοιρολατρία, το άφημα στην πτώση, η αποδοχή της ήττας χωρίς αγώνα, χωρίς σκέψη.
Η απώλεια της πίστης στις ίδιες δυνάμεις. 

Αυτογνωσία και πίστη χρειαζόμαστε τώρα. 

Ποιος μπορεί να εμπνεύσει πίστη και κουράγιο σε αυτόν τον δοκιμαζόμενο λαό, τούτη την ώρα της κρίσης; 

Από πού θα αντλήσουμε κουράγιο, να διορθώσουμε πορεία και να ατενίσουμε το μέλλον; 
Δεν είναι εύκολη η απάντηση. 
Τάσεις