Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Илинден (Ίλιντεν) - Άλλη μια κλεμμένη ιστορία...

Η εξέγερση της Илинден [Ίλιντεν - ημέρα του (Προφήτη) Ηλία], είναι άλλη μια ιστορία την οποία κλέψανε οι Σλαβομακεδόνες γείτονες μας και την προσάρμοσαν κατά τα συμφέροντα τους... 
Βέβαια, σε αυτήν την περίπτωση το "θύμα" δεν είναι τόσο η Ελληνική, όσο η Βουλγαρική ιστορία...

Το Μακεδονικό σε απλά λόγια...



Varosha, Blagoevgrad

Στα μέσα του 18ου αιώνα εμφανίζεται άνθηση του εμπορίου... Εκτός από τους Ρωμιούς, οι οποίοι απολαμβάνουν μιας σχετικά ευνοϊκότερης μεταχείρισης από την Υψηλή Πύλη (Σουλτάνος), πολλοί Βουλγαρικής καταγωγής κάτοικοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ασχολούνται με αυτό... Σιγά - σιγά κάθε διαφορετική εθνική ομάδα της αυτοκρατορίας αρχίζει και δημιουργεί την δική της αστική τάξη... Η αλληλεπίδραση με την Ευρώπη, η οποία έχει ήδη περάσει από την Αναγέννηση και ετοιμάζεται για την Γαλλική Επανάσταση και ο αέρας των αλλαγών δεν αφήνουν τις ομάδες αυτές ανεπηρέαστες...





Η Βουλγαρική αστική τάξη αρχίζει και αποκτάει εθνική συνείδηση, γεγονός που ιστορικά σηματοδοτείται από την ολοκλήρωση της συγγραφής της "История славянобългарска" (Ιστόρια Σλαβιανομπουλγκάρσκα - "Σλαβοβουλγαρική Ιστορία") του ιερομόναχου Паисий Хилендарски (Παΐσιος του Χιλεντάρσκι), το 1762. Οι Βούλγαροι έχουν, όμως, να αντιμετωπίσουν το εξής πρόβλημα: οι Οθωμανοί, στην ουσία, εξίσωναν την έννοια του "έθνους" με την θρησκεία. Για τους Οθωμανούς, οι Βούλγαροι, όσο ήταν κάτω από την εξουσία του Πατριαρχείου, ήταν "Ρωμιοί"... Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον Πατριάρχη είχε δοθεί εξουσία όχι μόνο ως θρησκευτική αλλά και πολιτική ως ανώτατη αρχή όλων των ορθόδοξων λαών των υποκείμενων στους Τούρκους, συμπεριλαμβανομένων Σέρβων, Βουλγάρων, Αλβανών και Ελλήνων. Το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, λοιπόν, έχοντας τα προνόμια και την εξουσία που του έχει παραχωρήσει η Υψηλή Πύλη προωθεί τα συμφέροντα σχεδόν αποκλειστικά της Ελληνικής αστικής τάξης και κυρίως των Φαναριωτών, πολλοί από τους οποίους ανακηρύσσονται πρίγκιπες διαφόρων περιοχών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (π.χ. Μολδαβίας, Βλαχίας, Παραδουνάβιων ηγεμονιών, κλπ - Η Μολδαβία είχε για 100 χρόνια Φαναριώτικη διοίκηση).





Η Ελληνική επανάσταση του 1821 οδηγεί σε μείωση της δύναμης και της επιρροής του Πατριαρχείου στην Υψηλή Πύλη... Μετά την δημιουργία του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους, η εθνικά Ελληνική αστική τάξη που βρίσκεται μέσα στα όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας υφίσταται έντονο διωγμό... Αυτό δίνει την δυνατότητα στις άλλες εθνικές ομάδες να διεκδικήσουν περισσότερη εξουσία από την παραπαίουσα αυτοκρατορία...





Στις 3 Απριλίου του 1860, κατά την λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα, ο ελληνοτραφής Ιλαρίωνας της Μακαριόπολης εσκεμμένα δεν ανέφερε το όνομα του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, στην ουσία αποκηρύσσοντας την εξουσία του. Αυτό είχε ως συνέπεια να οδηγηθεί (για μια ακόμη φορά) εξόριστος στο Άγιο Όρος μαζί με τους υποστηρικτές του, Αυξέντιο του Βέλες και Παΐσιο της Φιλιππούπολης.

Στις 6 Δεκεμβρίου του 1868, ο Антим (Αντίμ - Άνθιμος), Βούλγαρος επίσκοπος του Βίντιν, αποκήρυξε την εξουσία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και λειτούργησε σε Βουλγαρική γλώσσα. Στην συνέχεια αντίστοιχες εκδηλώσεις γίνονται σε διάφορες εκκλησίες περιοχών με Βουλγαρικό πληθυσμό...





Τελικά, στις 28 Φεβρουαρίου του 1870, με φιρμάνι του Σουλτάνου δημιουργήθηκε το Βουλγαρικό Εξαρχάτο. Το 1872 ο Αντίμ εκλέχθηκε πρώτος Έξαρχος της Βουλγαρικής Εξαρχίας και ο Ιλαρίωνας έγινε μέλος της πρώτης Ιεράς Συνόδου και σήμερα θεωρείται ο πατέρας της Βουλγάρικης Εκκλησίας. Με βάση το φιρμάνι, στο Βουλγαρικό Εξαρχάτο άνηκαν οι περιοχές της σημερινής Βουλγαρίας, η Θράκη (χωρίς το βιλαέτι της Ανδριανούπολης) και η βορειοανατολική Μακεδονία. Στις περιοχές της νότιας Μακεδονίας και στο βιλαέτι της Ανδριανούπολης το εξαρχάτο αντιπροσωπευόταν με εφημέριους... Το 1874, με το εξαρχάτο ενώθηκαν τα Σκόπια και η Ωχρίδα. Το 1912, λίγο πριν την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων, υπήρχαν στην περιοχή του Εξαρχάτου 1.373 σχολεία με δασκάλους και 2.26678.854 μαθητές.





Στις 24 Απριλίου του 1877 η Ρωσία κηρύσσει επίσημα τον πόλεμο στην Οθωμανική αυτοκρατορία... Μετά από σχεδόν ένα χρόνο μαχών, με πιο σημαντικές αυτές που δόθηκαν στο πέρασμα της Σίπκα, η Ρωσία και η Οθωμανική αυτοκρατορία υπογράφουν στον Άγιο Στέφανο, προάστιο της Κωνσταντινούπολης, την ομώνυμη συνθήκη. Με την συνθήκη αυτή, η Βουλγαρία έγινε αυτόνομη ηγεμονία. Η ηγεμονία αυτή περιλάμβανε, εκτός από τις εκτάσεις της σημερινής Βουλγαρίας, την βόρεια Θράκη και τμήμα της ανατολικής και σχεδόν ολόκληρη την Μακεδονία. Στην συνθήκη αυτή αντέδρασαν τα νεαρά τότε κράτη, Σερβία και Ελλάδα, και πέτυχαν την εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες επίσης δεν ήθελαν ένα μεγάλο Σλαβικό κράτος με έντονη Ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια και υποχρέωσαν την Ρωσία να αναθεωρήσει την Συνθήκη του Σαν Στέφανο και να υπογράψει, στις 13 Ιουλίου του 1878, την Συνθήκη του Βερολίνου, με την οποία μειώθηκαν οι εκτάσεις της ηγεμονίας της Βουλγαρίας, η Ανατολική Ρωμυλία έγινε αυτόνομο κράτος, ενώ η υπόλοιπη Θράκη με την Μακεδονία δόθηκαν πάλι πίσω στην Οθωμανική αυτοκρατορία, με κάποια μορφή αυτονομίας.





Οι Βούλγαροι, λοιπόν, που το όνειρο τους για μια Μεγάλη Βουλγαρία κράτησε μόνο λίγους μήνες δεν είχαν ούτε την δύναμη, ούτε τους επέτρεπε η Ρωσία (που δεν ήθελε να παραβεί τη συνθήκη του Βερολίνου και να αντιπαρατεθεί με τις Μεγάλες Δυνάμεις) να επέμβουν στρατιωτικά για να πάρουν πίσω τα εδάφη που προέβλεπε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Έτσι δημιουργείται το 1893 στην Θεσσαλονίκη το ВМРО (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση). Ο σκοπός της ίδρυσης της οργάνωσης αυτής φαίνεται ξεκάθαρα στα απομνημονεύματα του που εξέδωσε το 1928 ο Βούλγαρος Христо Татарчев (Χρίστο Τατάρτσεβ), ιδρυτικό στέλεχος της οργάνωσης:


"Μιλήσαμε για πολύ ώρα [Σημ.: το 1893 στην Θεσσαλονίκη] για τους στόχους αυτής της οργάνωσης και τελικά καταλήξαμε σε αυτονομία της Μακεδονίας με προτεραιότητα στο Βουλγαρικό στοιχείο. Δεν μπορούσαμε να δεχτούμε την θέση της απευθείας ένωσης με την Βουλγαρία [Σημ.: Ανεξάρτητη χώρα με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου από το 1878] γιατί είδαμε ότι θα αντιμετωπίζαμε μεγάλες δυσκολίες με τις Μεγάλες Δυνάμεις και τις φιλοδοξίες των γειτονικών μικρών χωρών [Σημ.: Σερβία και Ελλάδα] και της Τουρκίας. Πέρασε από τις σκέψεις μας ότι μια αυτόνομη Μακεδονία θα μπορούσε ευκολότερα να ενωθεί με την Βουλγαρία αργότερα ή στην χειρότερη περίπτωση να παίξει έναν ρόλο ενωτικό για μια ομοσπονδία Βαλκανικών λαών."

Η οργάνωση ιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη στην προσπάθεια των ιδρυτών της να αποκρυφτεί ο πραγματικός της στόχος και να συσπειρώσει μαζί της όλους τους δυσαρεστημένους λαούς της Οθωμανικής επικράτειας... Μοτό της οργάνωσης ήταν το "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες". Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν ακόμα και Έλληνες που έπεσαν στην παγίδα αυτή, όπως ο από το ΚορδόπουλοςΜελένικο, στο σπίτι του οποίου έβρισκε καταφύγιο ο Яне Сандански (Γιάνε Σαντάνσκι), από τα σημαντικά στελέχη του BMPO. Η ίδια η οργάνωση είχε εσωτερική αντιπολίτευση, κυρίως τα στελέχη της Σόφιας, η οποία προσδοκούσε άμεση προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία.

Το 1902 το όνομα της οργάνωσης άλλαξε σε Върховен македоно-одрински комитет (Βερχόβεν Μακεδόνο-οδρίνσκι Κομιτέτ - Εσωτερική Μακεδονίας-Ανδριανούπολης Επιτροπή) γνωστή σε εμάς ως το "Βουλγαρικό κομιτάτο".





Η σημαία των εξεγερμένων της Ίλιντεν από την Οχρίδα (σήμερα στην F.Y.R.O.M.). Διακρίνεται η Βουλγαρική σημαία...

Στις 2 Αυγούστου του 1903 (20 Ιουλίου με το παλιό ημερολόγιο), την ημέρα της εορτής του Προφήτη Ηλία (Илинден - Ίλιντεν) οργανώθηκε από το κομιτάτο εξέγερση στην περιοχή του και εγκαταστάθηκε επαναστατική κυβέρνηση στην πόλη ΜοναστηρίουКрушево (Κρούσεβο - Κρούσοβο, σήμερα ανήκει στην F.Y.R.O.M.), όπου και ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία του Κρούσοβο. Στόχος της εξέγερσης ήταν να διεθνοποιηθεί το "Μακεδονικό" ζήτημα, καθώς οι Τουρκικές δυνάμεις στην περιοχή ήταν αρκετά ισχυρές για να επιτρέπουν στο κομμιτάτο να ελπίζει σε απελευθέρωση από την Οθωμανική αυτοκρατορία...

Στις 19 Αυγούστου, στην γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (με το παλιό ημερολόγιο) ξεκίνησε εξέγερση και στην περιοχή της Θράκης, προκειμένου να υποστηριχθεί η εξέγερση στην περιοχή της Μακεδονίας και να καθυστερήσουν οι ενισχύσεις του Τουρκικού στρατού.

Η εξέγερση των Ίλιντεν-Μεταμορφώσεως, παρότι υποτίθεται είχε στόχο τους Τούρκους, γρήγορα στράφηκε και εναντίον του Ελληνικού στοιχείου, καθώς η πλειοψηφία του στην περιοχή θα μπορούσε να δημιουργήσει εμπόδια μελλοντικά στις Βουλγαρικές επιδιώξεις...





Τελικά, μέχρι τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς οι εξεγέρσεις καταπνίγηκαν στο αίμα... Από τις διώξεις που ξεκίνησαν οι Οθωμανοί μετά τα γεγονότα το αποτέλεσμα ήταν: 201 χωριά και 12.400 σπίτια κάηκαν, 4.694 δολοφονήθηκαν και περίπου 30.000 Βουλγαρικής καταγωγής έφυγαν ως πρόσφυγες στην Βουλγαρία...





Τελικά η Μακεδονία απελευθερώθηκε με τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, όπου Σέρβοι, Βούλγαροι και Έλληνες πολέμησαν εναντίων των Τούρκων, ενώ η τελική κατανομή των εδαφών της έγινε με τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο, όπου Σέρβοι και Έλληνες πολέμησαν εναντίων των Βουλγάρων. Η συμμετοχή της Βουλγαρίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στην πλευρά των ηττημένων οδήγησε, μεταξύ άλλων, τελικά την Δυτική Θράκη στην Ελλάδα.



Gotse Delchev

Σήμερα, οι γνωστοί παραχαράκτες αυτοαποκαλούμενοι "Μακεδόνες" γείτονες μας κόβουν και ράβουν την ιστορία στα μέτρα τους προκειμένου να δώσουν υπόσταση στην ψευτο-εθνότητα τους... Οι Βούλγαροι κομιτατζίδες, όπως ο Γιάνε Σαντάνσκι και ο Γκότσε Ντέλτσεβ βαφτίζονται "Μακεδόνες", ενώ αποσιωπάται παντελώς η εξέγερση της Μεταμορφώσεως στην Θράκη...



Ленин и Димитров

Το "έθνος" τους, όμως, είναι δημιούργημα των Τίτο (Γιουγκοσλαβία) και (Βουλγαρία), οι οποίοι το Γκεόργκι Ντιμιτρόβ1946 "δημιούργησαν" την ψευτο-εθνότητα, ως συνέχεια της αρχαίας Ελληνικής φυλής, στο πλαίσιο της προσπάθειας τους για την δημιουργία μίας Βαλκανικής Σοσιαλιστικής Ένωσης μακριά από την επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης, θεωρώντας και αυτοί, όπως άλλωστε και οι ιδρυτές του BMPO, ότι η Μακεδονία "μπορεί να παίξει έναν ρόλο ενωτικό για μια ομοσπονδία Βαλκανικών λαών". Πάντως ο Ντιμιτρόβ πέθανε, λίγο αργότερα, το 1949 σε σανατόριο στην Μόσχα, πιθανότατα από δηλητηρίαση ή από έκθεση σε ραδιενέργεια, καθώς τα σχέδια του για την δημιουργία της Βαλκανικής ένωσης έρχονταν σε αντίθεση με τα σχέδια του Στάλιν για πλήρη έλεγχο του Ανατολικού μπλοκ, αν και ποτέ δεν ανακοινώθηκε κάτι τέτοιο επίσημα. Ο Γκεόργκι Δημητρόβ θεωρείται σήμερα από τον Βουλγαρικό λαό προδότης.


Σημείωση: Όσες εικόνες δεν είναι δικές μου είναι από την Wikipedia.


[ENG] A short description of the political frame of the Macedonian Struggle in Greek... Briefly, the Ilinden-Preobrazhenie Uprising was a Bulgarian effort to liberate the area of Macedonia from the Ottoman rule anticipating a later annexation to Bulgaria. According to Dr. Hristo Tatarchev, one of the leaders of the Internal Macedonian Revolutionary Organization: "We talked a long time about the goal of this organization and at last we fixed it on autonomy of Macedonia with the priority of the Bulgarian element. We couldn't accept the position for "direct joining to Bulgaria" because we saw that it would meet big difficulties by reason of confrontation of the Great powers and the aspirations of the neighbouring small countries and Turkey. It passed through our thoughts that one autonomous Macedonia could easier unite with Bulgaria subsequently and if the worst comes to the worst, that it could play a role as a unificating link of a federation of Balkan people.[English Wikipedia]"
http://klearchosguidetothegalaxy.blogspot.com/2008/07/blog-post_21.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου