Βυθίζεται στην άβυσσο του μνημονίου…

Πρόκληση πολιτικής επιβίωσης αποτελεί η επιλογή της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει στις πιο σκληρές ρυθμίσεις για το ασφαλιστι­κό και το εργασιακό κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες.

Πολλά στελέχη αλλά και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ εκτιμούν ότι ο κοινωνικός αιφνιδιασμός που προκαλούν τα δύο σχέδια νόμου για το α­σφαλιστικό σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι ρυθμίσεις για το εργασιακό και το τριετές πάγωμα των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα αποτελούν συνταγή πολιτικής αυτοκτονίας.
Το εκρηκτικό κοκτέιλ με άλλοθι το μνημόνιο που υπέγραψε η χώρα με την τρόικα ξεφεύγει πο­λύ τόσο από τις πολιτικές δεσμεύσεις όσο και από την πολιτική ρητορική του ΠΑΣΟΚ, εκτιμά αξιοσέβαστος αριθμός μελών της Κοινοβουλευ­τικής του Ομάδας και επισημαίνει ότι πρόκειται για την κορύφωση ενός πολιτικού δράματος, που απειλεί σοβαρά να αφήσει το κόμμα ως κενό πολιτικό κέλυφος, χωρίς κοινωνική αναφορά και βάση υποστήριξης.
Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να προκαλέσει βαθύτερο ρήγμα με την κοινωνία απ’ αυτό που προκάλεσε η απόπειρα Γιαννίτση για την επίλυση του ασφαλι­στικού, αφού τόσο ο αρμόδιος υπουργός που χει­ρίστηκε το θέμα όσο και ο τρόπος διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου έχουν μέχρι τώρα προ­καλέσει σοβαρά προβλήματα, ερωτήματα και…
τεκτονικό σεισμό στην κοινωνική του βάση.
Τις τελευταίες μέρες και μετά τη μεγάλη απερ­γία της Τρίτης, και το τσουνάμι του κοινωνικού θυμού που διογκώνεται και παίρνει τη μορφή χιο­νοστιβάδας μοιάζει να απασχολεί σοβαρά την κυβέρνηση, η οποία βλέπει να έρχεται αντιμέτω­πη με έναν ταραγμένο Σεπτέμβρη και ένα οδυνη­ρό στραπάτσο στις δημοτικές - περιφερειακές εκλογές.
Τρέχουν και δεν φτάνουν…
Ο πρωθυπουργός άρχισε πάλι τις γνωστές πα­ρεμβάσεις του τόσο στη Βουλή όσο και στο Πολι­τικό Συμβούλιο του κόμματος με προφανή στόχο να «μαζέψει» τους ανεξέλεγκτους βουλευτές και να επαναλάβει το στερεότυπο «ΠΑΣΟΚ ή χάος», μπας κι αλλάξει το κλίμα έστω και κατ’ ελάχιστον.
Παρά τις διαβεβαιώσεις που λαμβάνει απ’ όλους ότι τελικά τα πιο πολλά «πρόβατα» θα μπουν στο μαντρί και θα ψηφίσουν τα δύο ασφαλιστικά νομοσχέδια, η αγωνία στο Μέγαρο Μαξίμου για το πού πάει το πράγμα είναι έκδηλη. Οι διαπιστώσεις που κάνουν συνεργάτες του πρωθυπουργού ότι η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, δείχνει και τα πολύ τρωτά σημεία, τα οποία στην παρούσα φάση συμβάλλουν σ’ αυτήν την εικόνα απόλυτης… ξεφτίλας της κυβέρνησης:
◆ Δεν υπάρχει σοβαρός δίαυλος επικοινωνί­ας μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και των συνδικαλιστών του. Μετά και την περιφρονητική και πολωτική στάση Ξυνίδη στην πρόσφατη συνάντησή του με την ΠΑΣΚΕ στην Ιπποκράτους, το κόμμα δεν έχει κανέναν διάλογο με τη συνδικαλιστική ηγεσία που προέρχεται από τα σπλάχνα του. Το Πολιτικό Συμ­βούλιο είναι «παιδική χαρά» που λειτουργεί όταν επιθυμεί ο πρωθυπουργός. Το όργανο εμφανίζει σοβαρή αδυναμία παραγωγής έργου, αλλά και ανάλυσης των προβλημάτων, σε αντίθεση με άλ­λες εποχές, όταν είχε σύνθεση με πρωτοκλασάτα στελέχη, που άντεχαν να εναντιωθούν στον πρω­θυπουργό. Το κόμμα είναι ουσιαστικά ανύπαρ­κτο, ενώ μόλις προχτές το γραφείο Τύπου άρχισε να ανακοινώνει συνεδριάσεις οργάνων και τομέων προκειμένου να πειστούν οι δημοσιογράφοι ότι υπάρχουν κάποιοι που ασχολούνται με το κόμμα και δεν έχουν πέσει με τα μούτρα στην κυβερνη­τική μαρμίτα…
◆ Οι τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις εί­ναι ανύπαρκτες και δεν έχουν καμία επαφή με τις δυνάμεις της εργασίας ώστε να επιχειρήσουν να λειάνουν εντάσεις και διαφορές.
◆ Οι ρυθμίσεις του υπουργείου Εργασίας είναι πολύ σκληρές, πολύ αιφνιδιαστικές και μοιάζουν σε πολλές περιπτώσεις εκδικητικές απέναντι στα σχέδια ζωής μιας ολόκληρης γενιάς που καλείται να πληρώσει πολύ σκληρά λάθη, παραλείψεις, υπεκφυγές και στρουθοκαμηλισμούς των τελευ­ταίων δεκαετιών.
◆ Οι όποιες θυσίες καλούνται να κάνουν οι πο­λίτες είναι μονομερείς, αφού δεν διαπιστώνουν κινήσεις του υπουργείου και όλου του κράτους να μαζέψουν την εισφοροδιαφυγή και να κινη­θούν εναντίον όσων χρωστούν δισεκατομμύρια στο ΙΚΑ και στα άλλα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να πειστούν να συνεισφέρουν στις δραματικές πε­ρικοπές αποδοχών, αλλά και στον επιπλέον χρόνο παραμονής στην εργασία που τους ζητείται αντι­στοίχως.
◆ Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να έχει απολέσει από καιρό οποιαδήποτε αριστερή ή κοινωνική ανα­φορά και αποκολλάται βίαια από την έστω και ρητορική αριστερόστροφη εικόνα του, χωρίς να έ­χει μελετήσει σε βάθος αν υπάρχουν κοινωνικές ομάδες εκεί όπου επιθυμεί να κινηθεί πολιτικά και ιδεολογικά. Οι συνθήκες κρίσης κατά πολλούς δεν αποτελούν άλλοθι, αντίθετα δοκιμάζουν τις αντοχές και την ειλικρίνεια των προθέσεων και των ιδεολογικών αναφορών ενός πολιτικού χώρου.
◆ Ο Αντώνης Σαμαράς εγκαινιάζοντας έναν δεξιόστροφο λαϊκισμό επιχειρεί να χτυπήσει το ΠΑΣΟΚ στο μαλακό του υπογάστριο, στα φτωχά κοινωνικά στρώματα που αναζητούν ελπίδα και προσδοκούν να βγούμε γρήγορα από την κρίση, μπας και αναπνεύσουν. Η στρατηγική εξόδου και απεμπλοκής από την κρίση που εισηγήθηκε στο πρόσφατο συνέδριο μπορεί τώρα να φαντάζει «όνειρο μακρινό», αλλά όσο θα βαθαίνει η απο­στροφή μεγάλων κοινωνικών ομάδων από το ΠΑΣΟΚ τόσο θα δυναμώνει η απήχησή της…
Εισηγήσεις… εξηγήσεις
Απέναντι σ’ όλα αυτά, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και κυρίως όσα έχουν έντονη πολιτική και κοι­νοβουλευτική πείρα εκτιμούν ότι ο Γιώργος Πα­πανδρέου δεν δείχνει να έχει συναισθανθεί την κατάσταση και τους κινδύνους που διατρέχει ο χώρος. Όπως λένε πολλοί, δεν μπορεί στο δόγμα τού μη ενδιαφέροντος για μια επόμενη θητεία α­πό τον ίδιο να καταστραφεί ολόκληρο το κόμμα και να τιμωρηθεί με χρόνιο αποκλεισμό από την εξουσία. Θεωρούν ότι το μοντέλο «ανοιχτής διακυβέρνησης», όπου υπάρχουν εξαντλητικά Υπουργικά Συμβούλια που δεν βγάζουν πουθενά και στο τέλος ο κάθε υπουργός αυθαιρετεί, η μονομανία του ίδιου να ανεβάζει και να κατεβάζει στο χρηματιστήριο του Μαξίμου ομάδες και ομαδούλες, οι εξωθεσμικές αποστολές συμβούλων και συνεργατών του, οι απόπειρες παράκαμψης υ­πουργών και διαδικασιών, συνολικά μια «υπερβα­τική» αντίληψη της πολιτικής, με ατζέντα ερήμην της κοινωνίας και των προτεραιοτήτων της, έχουν δημιουργήσει το σημερνό μπάχαλο.
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν άλλο τρόπο διοίκη­σης και αυτός πρέπει να επιστρατευτεί άμεσα με την προσωπική εμπλοκή του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου.
Ως τελευταίο μάλιστα παράδειγμα της πλή­ρους αφασίας που υπάρχει στο σύστημα δια­κυβέρνησης, είναι το γεγονός ότι μέσα στον ο­ρυμαγδό πολλά ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν ακόμα διοικήσεις, ενώ ο Ανδρέας Λοβέρδος που βομβαρδίστηκε προχτές από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «απείλησε» ότι, αν σε πέντε μέρες δεν έχει λάβει απαντήσεις από το γραφείο του πρωθυ­πουργού, θα πάρει ο ίδιος πρωτοβουλίες στελέ­χωσής τους.
Ευθύνες όμως για τον χειρισμό του προβλήμα­τος ρίχνουν και στον Ανδρέα Λοβέρδο επειδή επι­χείρησε να ξεπεράσει την αδυναμία λειτουργίας του πρωθυπουργικού γραφείου και της κυβέρ­νησης με συνεχείς διαρροές στα ηλεκτρονικά κυρίως Μέσα, που στη συνέχεια του έδιναν βή­μα για να διεκτραγωδεί την κατάσταση και τη σκληρή μάχη που δίνει με τους δανειστές μας για να βρεθούν ευνοϊκές λύσεις.
Στο παιχνίδι αυτό είχε ως αποτέλεσμα τελικά να φέρει τη χειρότερη δυνατή εκδοχή στο προ­σκήνιο χωρίς ουσι­αστική και πολιτική προετοιμασία της κοινής γνώμης για την κατακρε­ούργηση των κεκτημένωντης, αλλά και την απαξίωση οποιουδή­ποτε ίχνους ειλικρίνειας για τις προθέσεις, τις διαθέσεις, τους σχεδιασμούς και τις μάχες της κυβέρνησης. Την έπαθε, λένε με πίκρα έμπειροι βουλευτές, όπως ο βοσκός με τον λύκο και τα πρό­βατα: χρησιμοποίησε με τόση ευκολία και τόση υπερβολή τη διαπραγμάτευση με την τρόικα, που πια κανείς δεν τον πιστεύει. Κι αυτό είναι το λιγότερο, το χειρότε­ρο είναι ότι στην πορεία κατόρθωσε να απομα­κρύνει ακόμα και όσους έβλεπαν την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης, προκειμέ­νου να γίνουν σοβαρές τομές και εκσυγχρονισμοί σε όλη την κρατική διοίκηση. Απαριθμώντας μόνο τη δι­αφθορά στα ασφαλιστικά ταμεία και την κατασπατάληση πόρων, λένε γνώστες του αντικειμένου στο ΠΑΣΟΚ, άφησε τους συνδικα­λιστές αλλά και την Αριστερά να επιχειρηματολογούν για τις «μαύρες τρύπες» του συστήματος, χωρίς να επιχει­ρήσει έστω και για αντιπερισπασμό να τις εντοπίσει και να τις κλείσει.
Η κατάσταση στην Κοινοβουλευτι­κή Ομάδα είναι δύσκολη και ο πρωθυ­πουργός επιχείρησε με μια ομόφωνη απόφαση στήριξης στις επαπειλούμενες αλλαγές, από το Πολιτικό Συμβούλιο (ω­ραίο ανέκδοτο!!!), να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να δημιουργήσει κλίμα ενότητας. Ο Γιώργος Παπανδρέου, προκειμένου να αποφύγει ανεξέλεγκτες καταστάσεις, δέχεται πολλές εισηγήσεις.
Από το να συγκαλέσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα (αναμένεται να ανακοινωθεί από ώρα σε ώρα) και να πάρει επάνω του την ψήφιση των ασφαλιστικών νομοσχεδίων, καλώντας ταυτόχρο­να όσους βουλευτές δεν μπορούν να τα ψηφίσουν να καταθέσουν τις έδρες τους, μέχρι να δώσει συ­νέντευξη Τύπου προκειμένου να εξηγήσει στον ελληνικό λαό γιατί πήρε αυτές τις αποφάσεις.
Προς το παρόν, πήγε στη Βουλή και τα έριξε «χοντρά» στον Αντώνη Σαμαρά και την πρόταση για γρήγορη απεμπλοκή από το μνημόνιο, προσπαθώντας να απαξιώσει πλή­ρως τα βήματα ανασυγκρό­τησης της Ν.Δ. Μόνο που το πρόβλημα πια του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης δεν είναι με τις υπόλοι­πες πολιτικές δυνάμεις, αλλά βαθύ­τατα υπαρξιακό, αφού με αφορμή και άλλοθι το μνημόνιο σκόρπισε στους πέντε ανέμους τα όποια ψήγ­ματα αξιοπιστίας, προκάλεσε ρίγη α­γανάκτησης στους βυθισμένους στην εξαθλίωση εργαζόμενους και χάιδεψε στην πλάτη ΣΕΒ και λοιπούς εργοδότες, ε­πιχειρώντας με τη γνωστή ρητορική να πείσει ότι όλα γίνονται «για το καλό μας». Χτες το απόγευμα παρέμβαση για τα όσα «θρυλούνται» για την Κοινοβουλευτι­κή Ομάδα έκανε και ο γραμματέας της Χρήστος Παπουτσής, επισημαίνοντας με δήλωσή του ότι είναι αθλιότητες όσα διακινούνται για τη στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας όμως με νόημα: «Κανείς δεν πρόκειται να φιμώσει τους βουλευτές. Θα κάνουμε συνεχώς δημιουρ­γικές παρεμβάσεις με στόχο την αποτελεσμα­τικότητα των μέτρων και θα προσπαθούμε για την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που βιώνουμε σήμερα. Και θα επιμένουμε να έχουμε σταθερές σχέσεις εμπιστοσύνης και διαύλους επικοινωνίας με τους πολίτες και την κοινωνία. Τελεία και παύλα».
Ο αντίλογος σ’ όλα αυτά είναι ότι ο «πανικός» προκλήθηκε από δημόσιες δηλώσεις και τηλεο­πτικές εμφανίσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και όχι από… κυνήγι μαγισσών.
Ο διπλός εκβιασμός…
Στο πλαίσιο πάντως ανάκτησης του πολιτικού προφίλ, αλλά και της πολιτικής ηγεμονίας που μέχρι πρότινος απολάμβανε ο πρωθυπουργός αλλά και οι υπουργοί Εργασίας και Οικονομικών, άρχισαν να ανακρούουν πρύμναν και να υπόσχο­νται βελτιωτικές αλλαγές στα ασφαλιστικά τους νομοσχέδια, γνωρίζοντας και τις αντισυνταγματι­κές «νάρκες» του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Ακόμα, ο Λοβέρδος πέταξε το «τυράκι» στις συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργαζομένων να βρουν λύσεις με τους εργοδότες για αλλαγές στα εργασιακά ζητήματα προς αύξηση της ανταγωνι­στικότητας της ελληνικής οικονομίας και ο ίδιος θα αποσύρει το γνωστό Προεδρικό Διάταγμα, που υπό τον πλήρη ξεσηκωμό όλων έγινε άρθρο του ασφαλιστικού νομοσχεδίου.
Ο εκβιασμός έγινε διπλός αφού καλούνται μέσα στις επόμενες 10 μέρες εργοδότες και εργα­ζόμενοι να υπογράψουν τη νέα τριετή (!) συλλογι­κή σύμβαση με σχεδόν μηδενικές αυξήσεις πριν υπάρξει πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με πλήρες πάγωμα αποδοχών…
Επίσης κυκλοφορούν στην αγορά και σενάρια για την προσπάθεια επεξεργασίας ενός «κοινωνι­κού πακέτου» προκειμένου να ανακοινωθεί τον Σεπτέμβριο, επιχειρώντας αντιστροφή του κλίματος. Προφανώς όλο αυτό το πακέτο μπορεί να χρηματοδοτηθεί μόνο από τα ευρωπαϊκά ταμεία, α­φού ως γνωστόν δεν υπάρχει σάλιο στην εθνική συμμετοχή. Επίσης επι­χειρούν να έχουν κάποια αποτελέσματα στο πεδίο αναζήτησης επενδυτών προκειμέ­νου από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλο­νίκης ο Γιώργος Παπανδρέου να είναι σε θέση να δώσει μια... σταγόνα προοπτικής ανάκαμψης.
Όλα αυτά βέβαια προκειμένου να υπάρξει ένα α­ντιστάθμισμα στην αποδοχή που έχει κάνει άκριτα η κυβέρνηση σε όσα υποστηρίζουν οι επιτηρητές, ότι δεν είναι οι αριθμοί που θα φέρουν στην Ελλάδα τη «χαμένη αξιοπιστία» της, αλλά οι διαρθρωτικές αλλαγές σε εργασία, Υγεία και ασφάλιση, οι ο­ποίες πρέπει να είναι μόνιμες. Ο πρωθυπουργός προφανώς ενημερώθηκε αρμοδίως για σχόλιο πα­ράγοντα του ΔΝΤ σε δημοσιογραφικό πηγαδάκι στη Ρουμανία πως «η συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση έχει υπογραφεί, είναι σαφής και έχει περάσει από το Κοινοβούλιο. Πιθανά προβλήματα ενδεχομένως να φέρουν και πάγωμα των δανείων».
Γνωρίζει λοιπόν ότι είναι οριακά τα περιθώρια κινήσεών του και το μόνο που απομένει είναι να χρυσώσει το χάπι, με δεδομένο πια ότι δεν μπορεί να διαπραγματευτεί, αλλά ούτε και να συγκρουστεί για «τα μάτια του κό­σμου» με τους εν Ελλάδι έχοντες και κατέχοντες…
Το Ποντίκι