Δεν τίθεται θέμα αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Μια μάχη που δεν πρέπει να χαθεί!

Ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Τρισέ και άλλοι αξιωματούχοι της Ε.Ε. ισχυρίζονται ότι δεν τίθεται θέμα αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους. Όμως, πολλοί από τους επαΐοντες των αγορών του εξωτερικού έχουν ήδη βγάλει την ετυμηγορία τους. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να γλιτώσει τη χρεοκοπία, ισχυρίζονται.
Σύμφωνα με αυτούς, το πακέτο στήριξης των 110 δισ. ευρώ απλώς αγοράζει χρόνο ώστε αφενός να περιοριστεί το δημοσιονομικό έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ σε πιο χαμηλά επίπεδα και αφετέρου να μπορέσουν να μειώσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες την έκθεσή τους σε ελληνικά ομόλογα.
Για να αλλάξουν γνώμη οι επαΐοντες θα πρέπει η χώρα να κάνει τα αυτονόητα.
Να... μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού όσο έχει συμφωνηθεί με την τρόικα και να υιοθετήσει τα διαρθρωτικά μέτρα χωρίς τα τσαλιμάκια τύπου Λοβέρδου, την άρση του καμποτάζ ή την απελευθέρωση επαγγελμάτων στις μεταφορές α λα γκρέκα.
Δυστυχώς, ορισμένοι πολιτικοί συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να μην είναι η χώρα υπό κηδεμονία από το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ, θέτοντας σε κίνδυνο τα συμφέροντά της.
Το ίδιο ισχύει και για άλλους υπουργούς ιδιαίτερα σημαντικών κλάδων, στη δημοσιονομική προσπάθεια, όπως π.χ. της υγείας, που κρίνονται μάλλον λίγοι.
Φυσικά, προκοπή δεν πρόκειται να δούμε αν κάποιοι υπουργοί δεν αλλάξουν μυαλά ή αν δεν τους αλλάξει ο πρωθυπουργός το συντομότερο, ώστε να τηρηθούν οι όροι του μνημονίου και να δοθεί το μήνυμα ότι η Ελλάδα παίρνει μέτρα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της για να ξαναμπεί σε τροχιά ανάπτυξης.
Όλα αυτά όμως λίγο νοιάζουν εκείνους που βλέπουν τα νούμερα και λένε ότι δεν βγαίνουν, προδικάζοντας την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας.
Πολύ περισσότερο όταν μαθαίνουν ότι υπήρξε σημαντική υστέρηση των εσόδων στο πεντάμηνο λόγω κυρίως ΦΠΑ και μειωμένων εισπράξεων φόρων από τα επιχειρηματικά κέρδη του 2009, σύμφωνα με το ρεπορτάζ.
Η πρακτική της μετάθεσης της ημερομηνίας επιστροφής του ΦΠΑ στις επιχειρήσεις που τον δικαιούνται για τον Σεπτέμβριο από τον Ιούνιο ίσως σώσει εκ νέου την παρτίδα, αλλά προφανώς δεν τους πείθει. Και μάλλον έχουν δίκιο γιατί δεν συνιστά λύση, καθότι στραγγαλίζει αρκετές εταιρίες σε μια περίοδο όπου η ρευστότητα είναι δυσεύρετη και πρωταρχικό μέλημα θα έπρεπε να είναι η αναπτυξιακή ώθηση και απλώς μεταθέτει την υποχρέωση.
Σε αυτή λοιπόν τη δύσκολη φάση θα έπρεπε να τεθούν κάποιες προτεραιότητες ώστε η μείωση του ελλείμματος να συμβαδίζει με την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας. Κατά την άποψή μας, τρεις τέτοιες προτεραιότητες θα πρέπει να είναι η περαιτέρω μείωση των εξοπλιστικών δαπανών, η απελευθέρωση και νομιμοποίηση του παράνομου τζόγου, π.χ. ιντερνετικού, φρουτάκια, ξυστό κτλ, και επιτέλους η λειτουργία της κοινής αρχής πληρωμών στο Δημόσιο. Σημειωτέον ότι η περαιτέρω μείωση των εξοπλιστικών δαπανών δεν συνεπάγεται μόνο περιστολή των δαπανών του προϋπολογισμού αλλά και βελτίωση του εξωτερικού ισοζυγίου, που είναι παραδοσιακά ελλειμματικό στη χώρα μας.
Το τελευταίο έχει θετική επίδραση στο ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν), δηλαδή στην οικονομική δραστηριότητα, βοηθώντας προς την κατεύθυνση της σταθεροποίησης του λόγου ελλείμματος και δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ.
Από την άλλη πλευρά, η νομιμοποίηση του παράνομου τζόγου το συντομότερο δυνατόν θα αποφέρει πιο γρήγορα έσοδα στον προϋπολογισμό απ’ ό,τι προβλέπεται στο πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Όσον αφορά στη λειτουργία της κοινής αρχής πληρωμών, είναι πολύ δυσάρεστο ότι δεν λειτουργεί έναν περίπου χρόνο από την εξαγγελία της από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Αναμφισβήτητα, θα υπάρχουν κάποιες υπηρεσίες και υπάλληλοι που θα έχουν πιθανόν λόγους να μη θέλουν να λειτουργήσει η Αρχή, ενώ εμπόδιο είναι επίσης οι διαδικασίες προμηθειών στο Δημόσιο. Παρ' όλα αυτά, δεν νοείται σε χώρα που αντιμετωπίζει το φάσμα της οικονομικής καταστροφής να μην μπορεί να βάλει σε μια βάση δεδομένων τα ΑΦΜ των υπαλλήλων που πληρώνονται από το Δημόσιο, ώστε να ξέρει ποιοι είναι και πόσα εισπράττουν από διάφορους φορείς.
Σε μια ιδιωτική εταιρία να είχε ανατεθεί το έργο, θα "έτρεχε" μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Αναμφισβήτητα, τα περιθώρια των ελιγμών στενεύουν όσο περνά ο καιρός και αφενός δεν υλοποιούνται τα συμφωνηθέντα με την τρόικα, αφετέρου δεν λαμβάνονται κάποιες πρωτοβουλίες για την πειστικότερη μείωση του ελλείμματος.
Dr. Money