Το πρόβλημα της απόδοσης δικαιοσύνης.

Οι πολίτες ζητάνε δικαιοσύνη. 

Το απαιτούν. 

Όμως γίνεται να αποδοθεί δικαιοσύνη στο σύνολό της ή το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παραδειγματίσουμε;
Δυστυχώς κανένα από τα δύο δεν μπορεί να γίνει. 

Γιατί; 

Γιατί ένας μεγάλος αριθμός των πολιτών που ζητάει δικαιοσύνη είναι συνένοχος στο έγκλημα. 

Εξαγοράστηκε για 30 αργύρια και τώρα ανάμεσα στα άλλα ζητάει πίσω και αυτά που έφαγε ο ίδιος!!! 
Απίστευτο και όμως αληθινό.
Η εξουσία τώρα που έχει μεν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, έχει και αυτή φάει, αλλά για να φάει 10 με λίγους έδωσε 100 στους πολλούς. 
Μπορεί να τους τιμωρήσει όλους τους δικούς της; 
Και να το κάνει, γνωρίζει ότι τα 100 δεν θα επιστραφούν. Οπότε η δικαιοσύνη δεν θα έχει αποδοθεί έτσι κι αλλιώς.
Οπότε τι μένει;
Να τιμωρηθούν παραδειγματικά (στο μέτρο του εφικτού πάντα) λίγα πρόσωπα. Η τιμωρία αυτή μην νομίζετε ότι θα είναι ισόβια ή κάτι τέτοιο. 
Το πολύ πολύ να είναι μερικοί μήνες φυλακή για κάποιους, άντε καμιά δήμευση μέρους περιουσίας, ή η πολιτική απαξίωσή τους. 
Τίποτα περισσότερο γιατί το επίπεδο του πολιτισμού μας δεν το επιτρέπει.
Να το ξέρετε. 

Δεν θα μάθουμε ποτέ όλη την αλήθεια γιατί δεν θέλουμε να την μάθουμε. 

Όχι γιατί δεν γίνεται να την μάθουμε. Είμαι σίγουρος ότι και κάποιοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το άρθρο λέτε ότι οι πολίτες δεν έχουν ευθύνη. Μα εκτός αν είστε μικρά παιδάκια, άβουλα και χωρίς διαμορφωμένο χαρακτήρα, τότε έχετε σίγουρα ευθύνη. Όλοι έχουμε. Όλοι γιατί βολευτήκαμε 2-3 εκατομμύρια άνθρωποι με τα 30 αργύρια ο καθένας και κάναμε τα στραβά μάτια για τις λίγες δεκάδες διαπλεκόμενων που έκλεβαν από 30000000 αργύρια ο καθένας.

Τώρα λοιπόν ζητάμε δικαιοσύνη αλλά αρνούμαστε να πληρώσουμε και τις συνέπειες των πράξεών μας; Αν θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν ένα καλύτερο μέλλον (το δικό μας ξεχάστε το) πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Τέρμα και τελείωσε. Δεν είναι φιλοσοφικό το ζήτημα είναι θέμα επιβίωσης και αλληλεγγύης προς αυτούς που δεν μας φταίνε, δηλαδή τα παιδιά μας.

Μην μπερδέψετε αυτό το άρθρο για συμφωνία με τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. 
Καμία σχέση.
Τα μέτρα που προωθεί αυτή η κυβέρνηση είναι άδικα γιατί χτυπάνε τις μελλοντικές γενεές μεταθέτοντας τη λύση για το σημερινό και χθεσινό πρόβλημα στο μέλλον. Δηλαδή κάνει το αντίθετο από αυτό που λέω εγώ. 
Τα κατοχυρωμένα δικαιώματα είναι η πηγή του προβλήματος. 
Και όμως, αυτά είναι που παραμένουν αλώβητα.

Να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Γυναίκα συνταξιούχος, γνωστή μου, πήρε σύνταξη στα... 40 της!!! Ναι στα 40 της. Γιατί; Γιατί είχε ήδη 22 έτη δουλειάς και είχε 2 ανήλικα παιδιά. Έτσι έφυγε με αποδοχές σύνταξης 1300 ευρώ το μήνα. Από αυτήν λοιπόν την γυναίκα τα μέτρα έκοψαν μόνο μέρος του δώρου της. ΚΑΚΩΣ. Εγώ μέχρι τα 65 της θα της έκοβα το 80% της σύνταξης. Μάλιστα επειδή ήδη έχει πάρει χρήματα 10 ετών σύνταξης, μπορεί μέχρι τα 65 να της τα έκοβα και τελείως. Άδικο; Γιατί είναι δίκαιο αυτό που κάνει ή έκανε εκείνη; Σκληρό είναι. Όχι άδικο. Φυσικά και θα ήμουν σκληρός, αλλά θα ήμουν και δίκαιος προς τους μελλοντικούς συνταξιούχους που δεν θα δουλεύουν πλέον για την δική της σύνταξη, αλλά για την δική τους.

Μην περιμένετε όμως από κανέναν να κάνει κάτι τέτοιο. Γιατί; Γιατί η αδικία είναι ευκολότερη από την δικαιοσύνη... ειδικά όταν μετριέται σε ψήφους.

Vassilis