Το τέλος της μικρής μας χώρας

Δεν πέρασαν καλά-καλά δυο μήνες από την προσφυγή μας στο ΔΝΤ και τα μέτρα που πήρε η Κυβέρνηση αποδεικνύονται αναποτελεσματικά:

Με εξαίρεση την μείωση του ελλείμματος, που κι αυτή συζητήσιμη είναι, όλοι οι άλλοι στόχοι είναι άπιαστοι: 

Τα έσοδα του κράτους έχουν βυθιστεί, ενώ τα έξοδα, παρά τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις ,εκτοξεύτηκαν τους τελευταίους μήνες.

Είναι πλέον βέβαιο ότι το φθινόπωρο, με τα γενέθλια της κυβέρνησης, νέα σκληρά μέτρα θα ληφθούν –κι αυτό είναι το πιο ευνοϊκό σενάριο.
Το άλλο, που κάποιοι ειδικοί θεωρούν ως το πιο πιθανό, είναι η ολοκληρωτική κατάρρευση της χώρας, έξοδος από την Ευρωζώνη και κήρυξη χρεωκοπίας.
Έχουμε κάθε λόγο εμείς οι πολίτες να είμαστε ...
ανήσυχοι ή, πιο σωστά, τρομοκρατημένοι.

Σε αυτή τη φάση κανένας δεν μπορεί και δεν μας εγγυάται τίποτα. 

Κάθε μέρα που περνάει δεσμεύσεις, υποσχέσεις, στόχοι, κεκτημένα φαντάζουν όλα τραγικά ψεύτικα.

Αλλά τούτη τη φορά η κατάρρευση φαίνεται ότι δεν απειλεί μόνο εμάς, αλλά και τους πιο πάνω. Γι’ αυτό και το τελευταίο διάστημα η οικονομική εξουσία, όπως εκφράζεται μέσω των ΜΜΕ, και η πολιτική ελίτ έχουν θέσει σε λειτουργία –με σπασμωδικές κινήσεις είναι η αλήθεια– το έσχατο μέσο διάσωσής τους: Την «Κάθαρση».

Πετάνε την σαβούρα, τους έτσι κι αλλιώς καμένους, τους πλέον αδύνατους κρίκους, μπας και διασώσουν την βάρκα τους.

Έτσι, ο πρώην υπουργός Μαντέλης μπορεί να δικαστεί για μια ψιλομίζα.
Για τον Πρωθυπουργό όμως που τον τοποθέτησε στο υπουργείο αποκεφαλίζοντας εν μια νυκτί και χωρίς προφανή αιτία τον προκάτοχό του, δεν ακούσαμε κουβέντα.
Ούτε φυσικά για όσους παρουσίαζαν τότε τον κ. Μαντέλη ως παράδειγμα εκσυγχρονιστή υπουργού.
Ακόμα πιο χοντρό είναι το παιχνίδι με τον κ. Άκη: 
Και μόνο το γεγονός ότι τα περί του σπιτιού του τα αποκάλυψαν την ίδια Κυριακή δυο καλές εφημερίδες – αρχιτέκτονες της πρόσφατης νίκης του κ. ΓΑΠ και στυλοβάτες της εξουσίας του, η Καθημερινή και το Πρώτο Θέμα, δείχνει το παιχνίδι που παίζεται γύρω από το πολιτικό κουφάρι του πρώην Γραμματέα του Πασόκ.
Στο παιχνίδι της «Κάθαρσης» συμμετέχει κι ο πρώην συγκάτοικος (roommate) του κυρίου ΓΑΠ και νυν αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, ο κ. Α. Σαμαράς:
Στο κόμμα του κ. Σαμαρά η «Κάθαρση» χρησιμοποιείται για να εξοντωθούν οι επικίνδυνοι εσωκομματικοί πόλοι:
Οι διαρροές περί χορηγίας της Siemens στην αθλητική ομοσπονδία που προεδρεύει ο σύζυγος της κας Μπακογιάννη εκεί αποσκοπούν.
Αν με ρωτάτε, φυσικά και θέλω να τιμωρηθούν όσοι λαδώθηκαν, όσοι χρησιμοποίησαν την εξουσία που τους έδωσε ο λαός για ίδιον όφελος.
Αλλά πώς να το κάνουμε:
Τα μάρκα του Μαντέλη, τα σπίτια του Άκη και οι χορηγίες του Κούβελου δεν ευθύνονται ούτε για την προσφυγή στο ΔΝΤ, ούτε για την πιθανή πτώχευση.

Άλλοι είναι οι ένοχοι.

Τα ονόματα που πέφτουν στο τραπέζι είναι στάχτη στα μάτια για να ξεφύγουν όσοι φέρουν την κύρια ευθύνη όσων συνέβησαν το τελευταίο πεντάμηνο.
Ακόμα και το σύνθημα «πού πήγαν τα λεφτά» που ρίχνουν οι τηλεοράσεις, αν και ακούγεται εύλογο, είναι παραπλανητικό και μας απομακρύνει από την ουσία.
Διότι, αν το θέμα ήταν ένας ή δύο ή πέντε-δέκα που κλέψανε, τότε εύκολα θα λύναμε τον κόμπο: Δίκες, καταδίκες, κατασχέσεις και τέρμα.
Όμως το βασικό πρόβλημα είναι η νοοτροπία που καλλιεργήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια – ο μύθος με τον οποίο ανατραφήκαμε και ζήσαμε και ψηφίσαμε και στηρίξαμε τις ζωές μας: Τα μέτρα που ζητά το ΔΝΤ και παίρνει η Κυβέρνηση του Πρωθυπουργού ΓΑΠ αυτό δείχνουν. Γι’ αυτό χρειάζεται μαχαίρι, που θα κόψει τον δεσμό, να χυθεί αίμα.
Νομίζω, πάντως, πως αν κάτι μπορούμε να αποκομίσουμε από τον θόρυβο που δημιουργείται γύρω από κάποια πρόσωπα τον τελευταίο καιρό, είναι να διαπιστώσουμε ποιοι είναι εκείνοι που τον προκαλούν. 
Ποιοι φωνάζουν πιο δυνατά. 
Ποιοι σηκώνουν την περισσότερη σκόνη.
Και να τους θυμόμαστε αύριο.
fvasileiou