Ο κάθιδρος και πανικόβλητος Παπακωνσταντίνου, ύστερα από τη χθεσινή συνεδρίαση της Task Force (Ομάδα Δράσης για την ευρωπαϊκή οικονομία) στις Βρυξέλλες, υπό την προεδρία του Χέρμαν Βαν Ρομπόι, προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, περιορίστηκε να δηλώσει ότι η Ελλάδα είναι κατά της ελεγχόμενης πτώχευσης με αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Δεν είχε καν το κουράγιο να πει ένα ακόμη ψέμα, να διαψεύσει δηλαδή αυτή την προοπτική, δεδομένου ότι οι 27 υπουργοί Οικονομικών της Ευρώπης εν τέλει δεν απέρριψαν τη... γερμανική πρόταση να υπάρξει αυτή η δυνατότητα για τις χώρες που δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους ούτε μετά την παροχή των δανείων του «μηχανισμού» Ε.Ε. / ΔΝΤ.
Τι όμως αποφάσισαν αυτά τα συμπαθή παλληκάρια στη συνεδρίαση της Ομάδας Δράσης για την ευρωπαϊκή οικονομία; Αντιγράφω από το λιτό και περιεκτικό ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής έκδοσης της Ελευθεροτυπίας:
Τι γίνεται όμως με την κρίσιμη για την Ελλάδα γερμανική πρόταση;
«Αμέσως μετά τη συνεδρίαση της Task Force, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπόι έθεσε τέσσερις στόχους για την προστασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από μελλοντικές κρίσεις:
• Να εκτελούνται με μεγαλύτερη πειθαρχία οι προϋπολογισμοί των χωρών μελών. Ουσιαστικά, να ελέγχονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο Υπουργών πριν υποβληθούν για έγκριση από τα εθνικά κοινοβούλια.
• Να βρεθούν τρόποι για να μειωθούν ελλείμματα ανταγωνιστικότητας μεταξύ κρατών μελών.
• Να συσταθεί μηχανισμός διαχείρισης οικονομικών κρίσεων.
• Να υπάρξει αυστηρότερη οικονομική επιτήρηση αλλά και ταχύτερη παρέμβαση σε περίπτωση μελλοντικών κρίσεων.
Ο κ. Ρομπόι δεν αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες ποινές οι οποίες θα επιβληθούν στις χώρες που θα παραβιάζουν τους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας, ειδικά αυτόν του δημοσιονομικού ελλείμματος. Ωστόσο στη συνεδρίαση συζητήθηκε το ενδεχόμενο οι χώρες - παραβάτες να στερούνται μέρος των κοινοτικών κονδυλίων ή να χάνουν δικαιώματα ψήφου. Για την απώλεια δικαιώματος ψήφου, απαιτείται τροποποίηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας, κάτι όμως που διχάζει τα κράτη μέλη, όπως δήλωσε ο κ. Ρομπόι.
"Είμαστε ακόμη στην αρχή της διαδικασίας. Υπάρχει όμως ισχυρή θέληση των υπουργών Οικονομικών να καταλήξουμε σε συγκεκριμένες αποφάσεις" δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Ρομπόι. Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών αναμένεται να συναντηθούν τουλάχιστον δύο φορές ακόμη πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου. Οι οριστικές αποφάσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα εξασφαλιστεί η "δημοσιονομική πειθαρχία" αναμένεται να ληφθούν μέχρι τον Οκτώβριο».
Τι γίνεται όμως με την κρίσιμη για την Ελλάδα γερμανική πρόταση;
Ρωτήθηκε ο Ρομπόι αν μπορεί να υπάρξει αναδιάρθρωση χρέους ή διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης σε μια ευρωπαϊκή χώρα.
Στην απάντησή του δεν απέρριψε αυτό το ενδεχόμενο. Απλώς περιορίστηκε να περιγράψει τη λύση αυτή ως «εξαιρετικά μακροπρόθεσμη» περιοριζόμενος να διευκρινίσει ότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται ούτε από το πρόγραμμα δανεισμού της Ελλάδας από Ε.Ε. / ΔΝΤ ούτε από τον ευρύτερο μηχανισμό των 750 δισ. ευρώ για το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών που ίσως βρεθούν σε αδυναμία δανεισμού από τις «αγορές».
Γιατί λοιπόν η απάντηση του Ρομπόι δεν ήταν ξεκάθαρα αρνητική; Διότι, απλούστατα δεν θα μπορούσε να είναι:
1. Κατ’ αρχάς η συνέχιση του προγράμματος δανεισμού της Ελλάδας από τον «μηχανισμό» έχει ήδη τεθεί εν αμφιβόλω ύστερα από την απόφαση του αμερικάνικου Κογκρέσου να μην συναινούν οι ΗΠΑ στο πλαίσιο του ΔΝΤ – στο οποίο έχουν δικαίωμα βέτο – για τον δανεισμό χωρών όπως η Ελλάδα, οι οποίες χρωστάνε πάνω από το 100% του ΑΕΠ τους και κρίνεται ότι δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.
2. Σε περίπτωση ακύρωσης της συμμετοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στον «μηχανισμό», τότε είναι απίθανο και οι χώρες της Ε.Ε. να συνεχίσουν στο πρόγραμμα αυτό μόνες τους.
3. Όχι μόνο το πρόγραμμα του δανεισμού προς την Ελλάδα, αλλά και ο ευρύτερος «μηχανισμός» των 750 δισ. τίθεται υπό αίρεση μετά την αμερικάνικη απόφαση, δεδομένου ότι σε αδυναμία αποπληρωμής μπορεί πολύ σύντομα να βρεθούν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η προσφυγή στον «μηχανισμό» αυτόν γίνεται μόνο στην περίπτωση που μια χώρα αδυνατεί να δανειστεί από τις «αγορές», άρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από την πτώχευση. Δηλαδή... εκπληρώνει τον όρο των ΗΠΑ για μη δανειοδότησή της από το ΔΝΤ!
4. Ο ίδιος ο «μηχανισμός» των 750 δισ. ευρώ είναι εξαιρετικά αδύναμος αφού εγγυάται μόλις το ήμισυ των δανειακών αναγκών της Ευρωζώνης. Μόνο ο δανεισμός της Γαλλίας και της Γερμανίας φέτος ξεπερνά το ταβάνι του «μηχανισμού» αθροιζόμενος σε 840 δισ. Τι θα γίνει λοιπόν αν μια από τις κεντρικές οικονομίες της Ευρώπης γίνει στόχος μιας μεγάλης κερδοσκοπικής επίθεσης;
Πέραν αυτού, όμως, είναι χαρακτηριστικό ότι, πριν από καμιά δεκαριά μέρες, το μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Νουτ Βέλινκ δήλωσε στην ολλανδική εφημερίδα NRC Handelsblad ότι το πακέτο των 750 δισ. ευρώ «δεν είναι αρκετό για να σώσει την Ευρωζώνη», ενώ αλλεπάλληλες είναι οι προειδοποιήσεις για το ύψος του συνολικού χρέους της ζώνης του ευρώ, καθώς θεωρείται ότι το ίδιο το ευρωνόμισμα είναι σχεδόν αδύνατον να αντέξει εξ αιτίας ακριβώς του ύψους του χρέους.
Και οι Γερμανοί, που έθεσαν το θέμα της αναδιάρθρωσης χρέους και της εξόδου από το ευρώ για όσους δεν μπορούν να διασωθούν ούτε στο πλαίσιο του «μηχανισμού»; Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος έκανε τη σχετική εισήγηση στη χθεσινή Task Force για την ευρωπαϊκή οικονομία, ήταν κάτι παραπάνω από σαφής: «Πρώτα θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε χωρίς αλλαγή συμφωνιών και μετά θα εξετάσουμε τις άλλες επιλογές που έχουμε».
Κατόπιν όλων αυτών η Συνθήκη της Λισσαβώνας δεν είναι πλέον τόσο σταθερή, δεδομένου ότι η τροποποίησή της συζητείται ήδη στο πλαίσιο των εξεταζόμενων κυρώσεων, όπως η απώλεια δικαιώματος ψήφου, για όσες χώρες παραβιάζουν τους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας. Και βεβαίως ούτε η Ελλάδα είναι πλέον βέβαιη ότι δεν θα πάει στην ελεγχόμενη πτώχευση. Κάθε άλλο...
Γιατί λοιπόν η απάντηση του Ρομπόι δεν ήταν ξεκάθαρα αρνητική; Διότι, απλούστατα δεν θα μπορούσε να είναι:
1. Κατ’ αρχάς η συνέχιση του προγράμματος δανεισμού της Ελλάδας από τον «μηχανισμό» έχει ήδη τεθεί εν αμφιβόλω ύστερα από την απόφαση του αμερικάνικου Κογκρέσου να μην συναινούν οι ΗΠΑ στο πλαίσιο του ΔΝΤ – στο οποίο έχουν δικαίωμα βέτο – για τον δανεισμό χωρών όπως η Ελλάδα, οι οποίες χρωστάνε πάνω από το 100% του ΑΕΠ τους και κρίνεται ότι δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.
2. Σε περίπτωση ακύρωσης της συμμετοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στον «μηχανισμό», τότε είναι απίθανο και οι χώρες της Ε.Ε. να συνεχίσουν στο πρόγραμμα αυτό μόνες τους.
3. Όχι μόνο το πρόγραμμα του δανεισμού προς την Ελλάδα, αλλά και ο ευρύτερος «μηχανισμός» των 750 δισ. τίθεται υπό αίρεση μετά την αμερικάνικη απόφαση, δεδομένου ότι σε αδυναμία αποπληρωμής μπορεί πολύ σύντομα να βρεθούν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η προσφυγή στον «μηχανισμό» αυτόν γίνεται μόνο στην περίπτωση που μια χώρα αδυνατεί να δανειστεί από τις «αγορές», άρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από την πτώχευση. Δηλαδή... εκπληρώνει τον όρο των ΗΠΑ για μη δανειοδότησή της από το ΔΝΤ!
4. Ο ίδιος ο «μηχανισμός» των 750 δισ. ευρώ είναι εξαιρετικά αδύναμος αφού εγγυάται μόλις το ήμισυ των δανειακών αναγκών της Ευρωζώνης. Μόνο ο δανεισμός της Γαλλίας και της Γερμανίας φέτος ξεπερνά το ταβάνι του «μηχανισμού» αθροιζόμενος σε 840 δισ. Τι θα γίνει λοιπόν αν μια από τις κεντρικές οικονομίες της Ευρώπης γίνει στόχος μιας μεγάλης κερδοσκοπικής επίθεσης;
Πέραν αυτού, όμως, είναι χαρακτηριστικό ότι, πριν από καμιά δεκαριά μέρες, το μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Νουτ Βέλινκ δήλωσε στην ολλανδική εφημερίδα NRC Handelsblad ότι το πακέτο των 750 δισ. ευρώ «δεν είναι αρκετό για να σώσει την Ευρωζώνη», ενώ αλλεπάλληλες είναι οι προειδοποιήσεις για το ύψος του συνολικού χρέους της ζώνης του ευρώ, καθώς θεωρείται ότι το ίδιο το ευρωνόμισμα είναι σχεδόν αδύνατον να αντέξει εξ αιτίας ακριβώς του ύψους του χρέους.
Και οι Γερμανοί, που έθεσαν το θέμα της αναδιάρθρωσης χρέους και της εξόδου από το ευρώ για όσους δεν μπορούν να διασωθούν ούτε στο πλαίσιο του «μηχανισμού»; Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος έκανε τη σχετική εισήγηση στη χθεσινή Task Force για την ευρωπαϊκή οικονομία, ήταν κάτι παραπάνω από σαφής: «Πρώτα θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε χωρίς αλλαγή συμφωνιών και μετά θα εξετάσουμε τις άλλες επιλογές που έχουμε».
Κατόπιν όλων αυτών η Συνθήκη της Λισσαβώνας δεν είναι πλέον τόσο σταθερή, δεδομένου ότι η τροποποίησή της συζητείται ήδη στο πλαίσιο των εξεταζόμενων κυρώσεων, όπως η απώλεια δικαιώματος ψήφου, για όσες χώρες παραβιάζουν τους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας. Και βεβαίως ούτε η Ελλάδα είναι πλέον βέβαιη ότι δεν θα πάει στην ελεγχόμενη πτώχευση. Κάθε άλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου