Μπλέξαμε!

Το σχήμα υπήρξε απλό: η κυβέρνηση πρότεινε τα μέτρα στο ΔΝΤ.
Αλλο που δεν ήθελε το ΔΝΤ (από τέτοια μέτρα) -γιατί να 'χει αντιρρήσεις; 

Υστερα η κυβέρνηση εμφάνιζε αυτά τα μέτρα ως επιταγές του ΔΝΤ.
 
Μπορεί αυτό στη συνέχεια να διαψευδόταν, τα μέτρα όμως έμεναν. 
Ο γέγονε, γέγονε!..
Με τον πιο καραγκιοζίστικο τρόπο και το πιο αντιπαραγωγικό αποτέλεσμα.
Δεν ήταν μονόδρομος η προσφυγή στο ΔΝΤ, δεν υπάρχουν μονόδρομοι (παρά μόνον για τους πανικόβλητους ή τους βαλτούς).
Τώρα το ανδρείκελο του ΔΝΤ...

 (εις αυτήν την θέση περιήγαγε εαυτόν αφ' εαυτού του ο κατ' όνομα πλέον Πρωθυπουργός) προχωρά ένα ακόμη βήμα προς την υποβάθμιση του προτεκτοράτου σε εμιράτο: περιάγει τις μεγάλες επενδύσεις στην «προσωπική του ευθύνη»!! -στην «ευθύνη του Μεγάρου Μαξίμου»- δηλαδή
του αδελφού Νικολάκη, του παρακοιμώμενου Παμπούκη και των λοιπών πραιπόζιτων. 
Δείχνοντας έτσι την «αντίληψη Ηγεμόνος» που έχει για το πολίτευμα ο Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ', αλλά και την αιτία για πολλά απ' τα δεινά μας -όπως οι προσωπικές του επιλογές για το ΔΝΤ, η «προσωπική του ατζέντα» για όλα, τα ελληνοτουρκικά και άλλα...
του Στάθη στο Ναυτίλο