Συνάντησα στο δρόμο έναν παλιό συμμαθητή και γείτονα και ασχοληθήκαμε λίγο μιλώντας στο όρθιο με τη σημερινή κατάσταση.Μ’ έπιασε θλίψη…ο συμμαθητής μου γιατρός και πρώην φανατικός νεοδημοκράτης ξαφνικά μου εμφανίστηκε λαύρος υποστηρικτής του ΔΝΤ θιασώτης του ΓΑΠ και φανατισμένα πολέμιος της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή.
Προσπαθούσα να του πω για την συνυπευθυνότητα και των δύο κομμάτων εξουσίας, για τη ληστρική οκταετία 81-89, για την επί Σημίτη κατασπάραξη των κοινοτικών κονδυλίων που προορίζονταν για τη σύγκλιση και κατέληξαν καγιέν βίλες και κότερα και άλλα πολλά αλλά το αποτέλεσμα μηδαμινό.
Εκτελεστικό απόσπασμα ο Καραμανλής και άλλοι τρεις χιλιάδες που διπλασίασαν το έλλειμμα ενώ για τον ΓΑΠ έπαινοι και επιδοκιμασία παρόλο που παραδέχτηκε ότι καθυστέρησε στη λήψη...
μέτρων.
Για το φίλο μου η οικονομική ελίτ της χώρας είναι σκάρτη και μόνο με το ΔΝΤ θα γίνει σωστότερη ενώ θα είναι εφικτή η συνολικότερη εξυγίανση της οικονομίας.
Στις παρατηρήσεις μου ότι όπου πήγε το ΔΝΤ πέρα από τα δυσβάστακτα μέτρα που επέβαλε υποθήκευσε το μέλλον των αντίστοιχων χωρών απάντησε: το ΔΝΤ είναι απλά ένας πιστωτικός οργανισμός που δεν πρέπει να τον δαιμονοποιούμε όπως κάνει το ΚΚΕ ή ο Σαμαράς που πρέπει και αυτός να περάσει από εκτελεστικό απόσπασμα για το ΟΧΙ που τόλμησε να ξεστομίσει.
Ήταν τέτοιο το μένος του που πράγματι προβληματίστηκα προσπαθώντας να ερμηνεύσω το σκεπτικό του.
Παρεμπιπτόντως δεν είναι και ο μόνος από τον κύκλο μου που αλλαξοπίστησε και εμφανίζεται ως θιασώτης του Γιώργου.
Υπάρχουν και άλλοι δύο τουλάχιστον μόνο που αυτοί διάλεξαν να εκφραστούν με πιο ήπιο τρόπο.
Όταν αναζήτησα κοινές τους συνισταμένες η αλήθεια αποκαλύφτηκε μονομιάς.
Και οι τρεις τους ανήκουν σε εκείνο το παραδοσιακό άκρατα φιλοαμερικανικό κομμάτι της δεξιάς που τώρα μάλλον ενστερνίζονται απόλυτα τις επιταγές της νέας τάξης και το μέλλον που επιφυλάσσει στη χώρα μας.
Εκεί κάπου θυμήθηκα την επιστολή προς Παπαχελά για τον ΚΚ που δημοσιεύτηκε εδώ (Απάντηση στην Καθημερινή για τον Καραμανλή) και το γλυκό έδεσε.
Κάποιοι δεν ξεχνούν και δεν συγχωρούν όποιους πήγαν κόντρα στη συμμορία των γιάνκηδων… θα εναντιωθούν δε με όλη τους τη δύναμη στη γραμμή Σαμαρά και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον υποσκάψουν από τώρα.
Τέλος πάντων αυτή η στάση γίνεται κατανοητή όταν επιλέγεται από αντιπροσώπους του εκδοτικο- οικονομικού κατεστημένου αλλά από πολίτες που τους θεωρούσα και σκεπτόμενους δεν το περίμενα…
blue nile
Πολύ καιρό πριν βγει αυτό το βδέλυγμα να μας κυβερνήσει, είχα πει, πως αν βγει, καλύτερα να ετοιμάζουμε τα διαβατήρια μας. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα. Ντρέπομαι που είμαι και γεννήθηκα Έλληνας. Εδώ που έφτασε το πράγμα, μόνο με ένα θαύμα μπορεί να αλλάξει. Αν μέσα σε λίγους μήνες έκανε ό,τι έκανε, δεν τολμώ να φανταστώ τι θα κάνει μέχρι να τελειώσει η θητεία του. Το χειρότερο ίσως και από αυτό το μίασμα, είναι ότι δεν βλέπω κανέναν αντικαταστάτη του καλύτερο. Αν κάηκε η Ελλάδα του Καραμανλή για ό,τι έκανε η κυβέρνηση εκείνη, σήμερα θα έπρεπε να λουζόμαστε με βενζίνη, και να αυτοπυρπολούμαστε έξω από την βουλή....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα και ο ίδιος ο Σαμαράς ακόμα δεν ξέρει γιατί ψήφισε όχι. Έριξε μια ζαριά κι αν του βγει του βγήκε. Δείτε εδώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημειώνει πως «αν έχω άδικο και το μίγμα πολιτικής (σσ. της κυβέρνησης) είναι σωστό, τότε η άρνηση να το ψηφίσουμε δεν έβλαψε τη χώρα», δεδομένου ότι το νομοσχέδιο θα πέρναγε, έτσι κι αλλιώς, με την άνετη πλειοψηφία της κυβέρνησης, διευκρινίζει, ωστόσο, πως «αν έχω δίκιο και το μίγμα πολιτικής είναι λάθος, τότε προσέφερα μεγάλη υπηρεσία καταψηφίζοντάς το, γιατί έτσι δημιουργώ μία εναλλακτική προοπτική μπροστά σε ένα ορατό αδιέξοδο».
Δηλαδή ψήφισε όχι γιατί αν τα μέτρα πετύχουν δε χάνει τίποτα, αν όμως αποτύχουν τότε κερδίζει χοντρά.
Τι πιο σαφές χρειάζεται για να καταλάβει κάποιος το πώς λειτουργεί η φοβερή και βρωμερή τέχνη της πολιτικής?
Και θες να πάμε στην "απέναντι" πλευρά?
Η κυβέρνηση έχει αναγάγει σε επιστήμη τα επικοινωνιακά τεχνάσματα με τα ΜΜΕ. Τους διοχετεύει αρχικά πληροφορίες καταστροφής και υπερβολικών μέτρων, ώστε όταν ληφθούν τα όποια μέτρα να φαίνονται πολύ λιγότερα από αυτά που διαδίδονταν.
Για όλους τους άλλους και τα άλλα δεν είναι της παρούσης να μιλήσω.
Μόνο να προσθέσω ότι τα νέα μέτρα δεν τα ζήτησε το ΔΝΤ (αυτό θεωρούσε αρκετά για φέτος εκείνα της 3ης Μαρτίου). Τα ζήτησε σαφώς η Γερμανία και συγκεκριμένα ο Σόιμπλε (βλ. εδώ)