Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

New York Times & Wall Str. Journal, για την "ελληνική κρίση" και τη σημασία από το ταξίδι του Έλληνα πρωθ/γού


O Έϊνσλυ Τόμσον, γράφει από το Λονδίνο για την Wall Street Journal, πως χθες, Δευτέρα 8 του Μάρτη αργά το απόγευμα ώρα Ελλάδας,, ήταν η πρώτη φορά από τα μέσα του Ιανουαρίου, που το κόστος των χρεογράφων Ασφάλειας απέναντι σε ενδεχόμενο Ελληνικής χρεοκοπίας, των διαβόητων πλέον Credit Default SWAP' s (CDS), κατέβηκε κάτω από το  3.00, πήγε δηλαδή στο 2.83, από το 3.01 του κλεισίματος της Παρασκευής 5. 3. 2010 σύμφωνα με πληροφορίες του CMA DataVision.
Ενώ ο Νίκυ Κοέν, για την ηλεκτρονική έκδοση επίσης της Wall Street Journal, μιλώντας για κάποιες ραγδαίες εξελίξεις αλλά και τις απροσδόκητες συσχετίσεις κάποιων σημαντικών εξελίξεων καθαρά Ευρωπαϊκών, με άλλες, πιο...
Ατλαντικές, ας πούμε, κάνει και μια χιουμοριστική αναφορά σ' αυτό που απαντούσε ο Χένρι Κίσσινγκερ, κάθε φορά που του μιλούσαν για την Ευρώπη: «Ποια ακριβώς Ευρώπη; Έχει η κυρία κάποιο συγκεκριμένο αριθμό τηλεφώνου;».
Λέει λοιπόν: «Ίσως πλέον ο πρόεδρος Ομπάμα, να μπορεί να πει, πως ναι, μπορεί να σχηματίσει έναν αριθμό στο καντράν, και από την άλλη μεριά του σύρματος, να του απαντήσει, όντως η ίδια η Ευρώπη!...».
 
Σε άλλο σημείο του πολλαπλού ενημερωτικού παζλ της σημερινής (9.3.2010) ηλεκτρονικής ευρωπαϊκής έκδοσης της Wall Street Journal, που αφιερώνεται στην ελληνική οικονομική κρίση & στο «διεθνώς σημαντικό» -όπως χαρακτηρίζεται-, τα ξίδι-περιοδεία του Έλληνα πρωθυπουργού σε ΕΕ & ΗΠΑ, ο Μπομπ Ντέιβις, αποδίδει ιδιαίτερη σημασία σε μια χαρακτηριστική αποστροφή από την ομιλία του κ. Παπανδρέου στο Brookings Institution:
Πως δηλαδή, αποτελεί απολύτως ενθαρρυντικό σημάδι «η κίνηση των αμερικανικών Αρχών, να διατάξουν την διατήρηση, την «μη καταστροφή» των Αρχείων κάποιων συγκεκριμένων χρηματοπιστωτικών Οίκων (που η Αγορά δεν διστάζει να χαρακτηρίζει απλούς κερδοσκόπους!) «με τις συναλλαγές τους ενός χρονικού διαστήματος, που περιλαμβάνουν ΚΑΙ πράξεις μετατροπής $ σε ευρώ και αντίστροφα»!
 
«Ο Έλληνας ηγέτης, ζητά μεγαλύτερη αυστηρότητα για τις κερδοσκοπικές συναλλαγές!», είναι ο τίτλος που επιλέγουν ο Σιούελ Καν, και ο Τζακ Γιούινγκ, στο δικό τους άρθρο για τους New York Times.
Αφού όμως αποδώσουν και αυτοί με αδρές γραμμές, την σύγκλιση που φαίνεται να προκύπτει σε ΕΕ & ΗΠΑ, -με την ευκαιρία της δράσης για την διαχείριση της ελληνικής κρίσης-, για επιβολή πολιτικών ελέγχων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, σε κάποια «εξωτικά» χρηματ/τωτικά προϊόντα & συναλλαγές, στρέφουν αλλού το δικό τους βάρος:
 Στο γεγονός δηλαδή, πως παρά την πίστη που εξέφρασε στην καίρια ανάγκη η λύση που θα επιλεγεί για τη χώρα του να είναι αυστηρά ευρωπαϊκή, ο Έλληνας ηγέτης, τελικά δεν απέκλεισε ρητά το ενδεχόμενο σε κάποια ακραία περίπτωση, να ζητηθούν οι υπηρεσίες του ΔΝΤ. Και τη φορά αυτή, υπηρεσίες, «όχι μόνον τεχνικές»!
Ενώ περιλαμβάνουν στο άρθρο τους, και την άποψη του Ντάνιελ Γκρος, διευθυντή του «Κέντρου Σπουδών για τις ευρωπαϊκές Οικονομικές πολιτικές», που μαζί με τον επί κεφαλής οικονομολόγο της Deutsche Bank Τόμας Μάγιερ, υπήρξαν και οι αρχικοί πατέρες της ιδέας για το, ας πούμε, Ευρωπαϊκό «Νομισματικό Ταμείο».
Ο κ. Γκ., διατυπώνει στους 2 Αμερικανούς οικονομικούς δημοσιογράφους, την ανάγκη να «πεισθούν οι Έλληνες, πως πρέπει μέσα από τους επώδυνους περιορισμούς που θα απαιτηθούν σίγουρα, στην καλύτερη περίπτωση, να περάσουν ένα διάστημα «ελεγχόμενης ύφεσης».
Και πως αν και προς το παρόν η στάση των πολιτών δείχνει ωριμότητα, «δεν έχει απολύτως κανένα νόημα, να αρχίσουν τις φωνές, μόλις δουν το τρυπάνι του οδοντογιατρού...»
Μτφρ. - προσαρμογή - σχόλιο: Β. Δ. Καργούδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου