Τα ’μαθες τα νέα πατέρα;

ΟΗΕ, ο επόμενος σταθμός;
 
Πού να στα λέω, πατέρα... 
Δεν μπορείς να φανταστείς υποδοχή που μου έκανε ο Ομπάμα. 
Στα ώπα-ώπα, φιλιά, αγκαλιές, αγάπες. 
Δικό τους άνθρωπο με θεωρούν. 
Και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 
Ως πρόεδρος μάλιστα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, με υπολογίζουν. 
Και μην εκπλαγείς αν με δεις κάποια στιγμή Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. 
Σαρώνω έξω, πατέρα... Και μέσα. 
Ακόμη και Νεοδημοκράτες σοβαροί πίνουν πλέον νερό στ’ όνομά μου... 
Κουράζομαι, δεν λέω, πετώντας από χώρα σε χώρα και από τον Ινδικό Ωκεανό στον Ατλαντικό και στα Ουράλια όρη, αλλά έτσι πάω μπροστά... 
Ζηλεύεις; 
Νόμιζες ότι θα παραμείνω το «παιντί», όπως έλεγε ο άλλος... υιός σου, το «θείο βρέφος», ο Λαλιώτης;
Σιωπή των αμνών, πατέρα... 
Όλα τα σκιάζει η φοβέρα... 
Ξανάκουσες να πει τίποτε ο Παπουτσής; 
Του σφύριξα ότι την επόμενη φορά θα βρεθεί έξω και τέρμα η αντίσταση.
Μιλιά όμως και οι βουλευτές μου. 
Μια χαρά παιδιά... Ούτε φωνή ούτε ακρόαση... 
Μόνο στ’... αυτί ψιθυρίζουν κάποιες αντιρρήσεις... 
Μην τους πάρει κανένα μάτι... 
Άκουσαν ότι θα κάνω τρεις υφυπουργούς, για τη Ναυτιλία, το υπουργείο Οικονομίας και τον Αθλητισμό και όλοι σου λένε άσ’ τα μην είμαι εγώ... 
Ξέρεις εσύ, πατέρα, από τέτοια...