Πήγαμε για μαλλί, θα βγούμε κουρεμένοι;

Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που επισημαίναμε πόσο σημαντικό ήταν να μην ξαναγίνει η χώρα πρωτοσέλιδο στις μεγαλύτερες ξένες εφημερίδες για το θέμα του δημοσίου χρέους. Στο άρθρο της 11ης Μαρτίου υπό τον τίτλο:
«Να μην ξαναγίνουμε πρωτοσέλιδο» 
αναλύαμε τους λόγους.
Δυστυχώς, η περίοδος της ησυχίας δεν διήρκησε πολύ.
Οι συχνές δηλώσεις των κυβερνητικών παραγόντων σχετικά με την στήριξη της χώρας από την ΕΕ στη Σύνοδο Κορυφής το διήμερο 25-26 Μαρτίου και την προσφυγή στο ΔΝΤ μας κράτησαν στο προσκήνιο. Όμως, το μεγάλο μπαμ έγινε χθες όταν η Γερμανία μας έδειξε τον δρόμο προς το ΔΝΤ και ο πρωθυπουργός κ.Παπανδρέου ανταπάντησε, δίνοντας προθεσμία μιας εβδομάδας στην ΕΕ να ετοιμάσει τον μηχανισμό στήριξης.
Η διεύρυνση των spreads με τα οποία δανείζεται η χώρα πάνω από την Γερμανία αποτύπωσαν την νέα πραγματικότητα.
Το ίδιο συνέβη στην αγορά των CDS όπου το ασφάλιστρο για προστασία από χρεοκοπία του ελληνικού χρέους την επόμενη 5ετία σκαρφάλωσε στις 305 μονάδες βάσης από 298 μονάδες την Τετάρτη.
Το γεγονός ότι λίγες ώρες αργότερα ο κ.Παπανδρέου έδειξε να αλλάζει εκ νέου άποψη για το θέμα, λέγοντας ότι η Ελλάδα θα τα ...βγάλει πέρα μόνη της χωρίς οικονομική βοήθεια από ΕΕ και ΔΝΤ δείχνει ότι η κυβέρνηση δεν έχει καταλήξει ακόμη στο τι ακριβώς θέλει να κάνει.

Πάντως, στα μάτια αρκετών ξένων τραπεζιτών, Hedge Fund μάνατζερς και άλλων, η Γερμανία αποκάλυψε την ελληνική μπλόφα. Όμως, ο κ. Παπανδρέου τους εξέπληξε με το χρονικό όριο που έθεσε καθότι θεωρούν ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αδύνατη διαπραγματευτική θέση.
Αν και έχει σημασία τι νομίζουν όλοι αυτοί, αυτό δεν είναι το μεγάλο ζητούμενο. Άλλωστε, η γερμανική απόφαση μπορεί να μην είχε σκοπό να αποκαλύψει την ελληνική μπλόφα αλλά να στηρίζεται στη διαπίστωση ότι υπάρχει νομικό κώλυμα για «σχέδιο διάσωσης» με βάση το πνεύμα της ευρωπαϊκής Συνθήκης και του γερμανικού συντάγματος. Οι ίδιοι μπορεί κάλλιστα να ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς που θα πήγαιναν την κ. Μέρκελ στο γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, ζητώντας ισότιμη διαχείριση σε περίπτωση εγγύησης του ελληνικού χρέους από την Γερμανία. Κοινώς, να εγγυηθεί η Γερμανία το δημόσιο χρέος π.χ. της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Ιταλίας κατά τον ίδιο τρόπο που θα εγγυάτο της Ελλάδας.
Το μεγάλο ζητούμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τι θα πράξει η ελληνική κυβέρνηση μετά την Σύνοδο της 25ης-26ης Μαρτίου. Όλοι οι αντικειμενικοί παρατηρητές συμφωνούν ότι η τελευταία έχει στριμωχτεί στη γωνία λόγω της τακτικής που ακολούθησε.
Η κυβέρνηση έδειχνε να έχει αποκλείσει, τουλάχιστον μέχρι την χθεσινή ομιλία του κ. Παπανδρέου στο υπουργικό συμβούλιο, την μοναδική επιλογή που θα της πρότεινε οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος άνθρωπος ο οποίος καταλαβαίνει από αγορές.
Κοινώς να μην γίνει η χώρα επαίτης στην ΕΕ και στο ΔΝΤ αλλά να βγει να δανεισθεί, πληρώνοντας τα «βάρβαρα» επιτόκια της αγοράς και να πείσει τις τελευταίες να ρίξουν τα spreads εφαρμόζοντας πιστά το πρόγραμμα σύγκλισης Αν λοιπόν η κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει το αυτονόητο, η επόμενη επιλογή της είναι το ΔΝΤ.
Επειδή όμως μια τέτοια επιλογή μπορεί να είναι καταστρεπτική για την χώρα θα πρέπει να εύχεται η κ. Μέρκελ και οι άλλοι να βρουν κάποια άλλη λύση-σωσίβιο που να αποδεχθεί ώστε να σωθούν τα προσχήματα στη Σύνοδο Κορυφής.
Πιθανόν, κάποια σύμπραξη της ΕΕ με το ΔΝΤ;
Dr. Money
dr@euro2day.gr