Αυτή είναι η στιγμή

---

Ήλθε η ώρα της κρίσης. 

Ο βασιλιάς είναι γυμνός. 

Η κρίση είναι βαθιά και πολύπλευρη και δεν είναι μόνον οικονομική. 

Απλώς η οικονομική της έκφανση είναι ορατή, επειδή είναι αριθμοί, εισροές-εκροές, χρέη, μπορεί πιο εύκολα να αποτιμηθεί και βέβαια μας πιέζουν και οι χρεώστες μας.
Σεμνότυφα αποδεχόμαστε το πρόβλημα, μη αποδεχόμενοι, όμως, ότι φταίμε αποκλειστικά εμείς και, κατά τη συνήθειά μας, ψάχνουμε για τους φταίχτες άλλοτε προσωποποιώντας (π.χ. Αλμούνια, Τρισέ κτλ.) και άλλοτε γενικεύοντας (Golden boys).
Ξεχνώντας ότι αν δεν δημιουργούσαμε εμείς το πρόβλημα, δεν θα ασχολούνταν κανένας από αυτούς με εμάς.
Το ότι ασχολούνται θεσμικά όργανα με μας είναι γιατί αυτή είναι η δουλειά τους στο πλαίσιο της...
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο για τις τράπεζες, ασχολούνται με μας γιατί τους χρωστούμε, γιατί δανεισθήκαμε από τις διεθνείς χρηματαγορές για να κάνουμε, δήθεν, ανάπτυξη, κοινωνική πολιτική κτλ. και θέλουν να βεβαιωθούν ότι θα τα πάρουν πίσω.
Και μάλιστα σ’ αυτές τις “αγορές” που τις καθυβρίζουμε απευθυνθήκαμε και πάλι και καυχόμαστε που πετύχαμε στο νέο δανεισμό μας χωρίς να σκεφθούμε τους δυσβάστακτους όρους που μας δανείζουν. Και να σκεφθεί κανείς ότι αυτά που δανειζόμαστε είναι με επιτόκιο 6,2% και απλά για να ξεπληρώσουμε παρελθόντα δάνεια που ήταν με επιτόκιο 2% και 2,5%...
Η σημερινή κρίση εκφράζεται ως οικονομική, είναι όμως, κυρίως και πρωτίστως, θεσμική και κοινωνική.
Θεσμική γιατί τα τελευταία τριάντα χρόνια απαξιώσαμε τους θεσμούς στους οποίους στηριζόταν η ελληνική κοινωνία, η οικονομία κτλ. Θεσμοί, λέξεις, όροι όπως δημόσια διοίκηση, κέρδος, ανταγωνισμός, άμιλλα, αξιολόγηση, έλεγχος, πλούτος, φτώχεια, παραγωγικότητα, αποτελεσματικότητα, αποδοτικότητα και πολλών άλλων, “ων ουκ έστιν αριθμός”, έχουν όχι απλώς εξοβελιστεί από το λεξιλόγιό μας, με ευθύνη της κατεστημένης, μεταπολιτευτικά, “προοδευτικής” αντίληψης αλλά και διαστρεβλώθηκαν και δαιμονοποιήθηκαν.
Κοινωνική γιατί η κοινωνία μας όχι μόνον δεν αντιστάθηκε στην απαξίωση όλων των ανωτέρω αλλά της άρεσε, “ως προοδευτικής”, να δρέπει καρπούς χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, να δανείζεται για το σήμερα, υποθηκεύοντας το αύριο των παιδιών της, να δέχεται και να θεωρεί εντελώς φυσιολογικό να ξοδεύει περισσότερα από όσα κερδίζει, να συνταξιοδοτείται από τα 40, να μην εργάζεται και να πληρώνεται και βέβαια, όλοι μας, να είμαστε εισαγγελικοί για τους άλλους.
Τη βραδιά που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές του 1981, ο νικητής των εκλογών Ανδρέας Παπανδρέου ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο Οικονόμου πώς θα πορευόταν η νέα κυβέρνηση. Η απάντηση ήταν “Η πιστοληπτική κατάσταση της χώρας είναι καλή κτλ.”.
Σήμερα, είκοσι εννέα χρόνια μετά, ένας άλλος Παπανδρέου μπορεί να πει το ίδιο;
Μας λοιδορούν όλοι και εμείς αντί να σφίξουμε τα δόντια και να κάνουμε την κρίση ευκαιρία, συνεχίζουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Αυτή είναι η στιγμή που όλοι μας θα πρέπει να δώσουμε ένα κομμάτι από εκείνα που μας “χάριζαν” δήθεν οι πολιτικοί της προηγούμενης 30ετίας που, όμως, δεν ήταν δικά μας, αλλά δανεικά.
Πηγή: MAKEDONIA-Tου Αντώνιου Ζαρκανέλα